Πού πας καραβάκι;

Turner: Βράχος

Το ευλογημένο καράβι

«Πού πας, καραβάκι, με τέτοιον καιρό;
Σε μάχεται η θάλασσα, δεν τη φοβάσαι;
Άνεμοι σφυρίζουν και πέφτει νερό,
πού πας, καραβάκι, με τέτοιον καιρό;»

«Για χώρα πηγαίνω πολύ μακρινή.
Θα φέξουνε φάροι πολλοί να περάσω.
Βοριάδες, νοτιάδες θα βρω, μα θα φτάσω
με πρίμο αγεράκι, μ’ ακέριο πανί.»

«Κι οι κάβοι αν σου στήσουν τη νύχτα καρτέρι;
Απάνω σου αν πέσει το κύμα θεριό
και πάρει τους ναύτες και τον τιμονιέρη;
Πού πας, καραβάκι, με τέτοιον καιρό;»

«Ψηλά στο εκκλησάκι του βράχου, που ασπρίζει,
για μένα έχουν κάμει κρυφή λειτουργία·
ορθός ο Χριστός το τιμόνι μου αγγίζει,
στην πλώρη μου στέκει η παρθένα Μαρία.»

(από το βιβλίο: Zαχαρίας Λ. Παπαντωνίου, Xελιδόνια,

Bιβλιοθήκη Eκπαιδευτικού Oμίλου, 1920)

Ένα καράβι μας καρτερούσε σήμερα στο μάθημα των Θρησκευτικών. Αυτό ακριβώς που βλέπετε στην προηγούμενη εικόνα. Ένα ακόμη καράβι ανάμεσα στα πολλά που βλέπουμε να έρχονται και να φεύγουν έξω ακριβώς από τα παραθύρια της τάξης μας.

Αλήθεια, σαν βλέπετε ένα καράβι να ξεκινά για το ταξίδι του, να αποπλέει, δεν αναρωτιέστε για πού τραβάει; Δεν εξάπτει τη φαντασία σας το σφύριγμα της αναχώρησης για τι θα συναντήσει στο ταξίδι του;

Η θάλασσα, το ξέρουμε όλοι μας, δεν είναι πάντα ήρεμη. Και πέρα από τις φουρτούνες της πολλοί άλλοι κίνδυνοι απειλούν τα πλεούμενα που την ταξιδεύουν. Εύστοχα λοιπόν ο ποιητής, ο Ζαχαρίας Παπαντωνίου, αφιέρωσε το ποίημα του προλόγου στα καραβάκια που σηκώνουν την άγκυρά τους και αναχωρούν. Με τις ερωτήσεις του εκφράζει τις απορίες όλων μας αλλά και την αγωνία μας για την τύχη και του καραβιού και του πληρώματος.

Με καράβι όμως που ταξιδεύει μοιάζει, λένε τα Θρησκευτικά μας, και η ζωή η δική μας. Και σαν τα καράβια κι εμείς αντιμετωπίζουμε πολλές φορές στη ζωή μας κύματα και ανέμους και άλλες κακοτοπιές. Πώς θα καταφέρουμε να τα ξεπεράσουμε όλα αυτά; Και να φτάσουμε νικητές στο λιμάνι του προορισμού μας;

Πριν πολλά πολλά χρόνια μου έτυχε κι εμένα να ταξιδεύω στ' αλήθεια με τα καράβια. Γνώρισα όλους τους ωκεανούς της γης και αμέτρητες φορές είδα τα κύματα να ορμάνε ασυγκράτητα να καταπιούν το καράβι "μου". Τέτοιες στιγμές η ψυχή του ανθρώπου τρέμει. Και ζητά από κάπου να πιαστεί. Ένα χέρι δυνατό να τον βοηθήσει και να τον σώσει.

Όπως όμως λέει η παροιμία:

Ο ΚΑΛΟΣ Ο ΚΑΠΕΤΑΝΙΟΣ ΣΤΗ ΦΟΥΡΤΟΥΝΑ ΦΑΙΝΕΤΑΙ!

Και λένε ακόμη οι ναυτικοί κι αυτόν τον διάλογο:

Ναυτικός: Αη - Νικόλα, βόηθα με!

Άγιος Νικόλαος: Κούνα κι εσύ τα χέρια σου!

Είναι μια σοφή κουβέντα αυτή. Κι έρχεται από πολύ μακριά. Από τα χρόνια που οι παλιοί Έλληνες, οι αρχαίοι, έπαιρναν τα μικρά τους ξύλινα καραβάκια και κινούσαν για το άγνωστο. Από τότε λοιπόν υπήρχε η φράση:

"Συν Αθηνά και χείρα κίνει!"

Δηλαδή μαζί με την Αθηνά, τη θεά της σοφίας, κούνα κι εσύ τα χέρια σου, προσπάθησε και ο ίδιος.

Και θα θυμάστε σίγουρα πως η Αθηνά ήταν που προστάτευε τον Οδυσσέα στο μεγάλο ταξίδι του γυρισμού του για την Ιθάκη. Αυτή τον έσωζε από τα εμπόδια που συναντούσε, ακόμη και από την οργή του Ποσειδώνα.

Ποια όμως είναι η Αθηνά; Η Αθηνά είναι το ίδιο μας το μυαλό. Επομένως μέσα μας θα βρούμε τη δύναμη να νικήσουμε. Αρκεί να την ανακαλύψουμε. Είναι η πίστη μας πως θα τα καταφέρουμε. Και η δυνατή μας θέληση να μη λυγίζουμε στην πρώτη δυσκολία, όπως τονίζει το μάθημα των Θρησκευτικών.

Με πίστη και προσπάθεια όλα γίνονται. Γι' αυτό και ένα άλλο αρχαίο ρητό λέγει:

Ο ΤΟΛΜΩΝ ΝΙΚΑ!

Ενώ στο Ευαγγέλιο διαβάζουμε και τη φράση:

Η ΠΙΣΤΙΣ ΣΟΥ ΣΕΣΩΚΕ ΣΕ!

Η πίστη σου, δηλαδή, σε έσωσε!

Ας μην τα ξεχνάμε όλα αυτά όταν συναντάμε τρικυμίες. Με πίστη και θάρρος να παλεύουμε. Εξάλλου δεν είμαστε μόνοι στο μεγάλο αγώνα. Η οικογένεια, το σχολείο και βεβαίως η εκκλησία θα βρίσκονται δίπλα μας. Να μας στηρίζουν, να μας εμψυχώνουν, να μας νουθετούν.

Και πάνω απ' όλα είναι σημαντικό να ξέρουμε πού πάμε. Ποιος είναι ο προορισμός μας. Ο σκοπός και το τέρμα που πρέπει και θέλουμε να φτάσουμε. Το "τέλος" της πορείας μας. Αυτό το "τέλος" θα μας δίνει δύναμη την κάθε στιγμή. Και δε θα μας αφήνει να τα παρατήσουμε. Για να ανεβούμε στο βάθρο νικητές, νικητές της ζωής. Αντάξιοι εκείνου που μας δημιούργησε και μας χάρισε πνοή ζωής. Είναι αυτός, ο δημιουργός μας, που σε μας τους ανθρώπους έδωσε και νου και λογική. Σ' αντίθεση με τα ζώα.

Το νου σας, λοιπόν, ε; Μη χάσετε το στόχο...