Ροβινσών Κρούσος: Ιδανικός να σαλπάρουμε για τα λιμάνια της κλασικής λογοτεχνίας

Στο φόρουμ της τάξης μας, τους Φαροφύλακες της Ηγουμενίτσας, έχουμε εδώ και μέρες ξεκινήσει ένα αφιέρωμα σε βιβλία κατάλληλα να διαβαστούν από τα παιδιά αυτά τα Χριστούγεννα και όχι μόνο Χριστούγεννα.

http://faros.fforumfree.com/t106-topic#819

Από τα βιβλία που ήδη έχουμε παρουσιάσει, και που μας ενδιαφέρει να ανήκουν σε εκείνα που θεωρούμε κλασικά ή έστω στα σύγχρονα που έχουν ξεχωρίσει, διαλέξαμε ένα από τα πιο αγαπημένα μας, το Ροβινσώνα Κρούσο, και σας τον παρουσιάζουμε ξεχωριστά:

Περιγραφή:

Ο Ντάνιελ Ντιφόου έγραψε τις Περιπέτειες του Ροβινσώνα Κρούσου εμπνευσμένος από την αληθινή ιστορία ενός εξερευνητή που εγκαταλείφθηκε σε ένα νησί μακριά από τις ακτές της Χιλής το 1704. Μια συναρπαστική περιπέτεια για τη δύναμη της θέλησης, την αγάπη για τα ταξίδια και την επιβίωση σ ένα άγνωστο, εχθρικό νησί.

(Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου)

___________________________

Τι να πει κανείς γι' αυτό το βιβλίο; Ό,τι κι αν πει, λίγο θα είναι. Συγκαταλέγεται όχι απλά στα κλασικά βιβλία για παιδιά μα σε εκείνα που οπωσδήποτε πρέπει να διαβάσει ο καθένας μας.

Παρόλα αυτά ποτέ δεν μπήκε ο Ροβινσών Κρούσος στη βιβλιοθήκη μου... Κι όχι επίτηδες. Μα να, έτυχε να τον διαβάσω σε "ξένο" βιβλίο. Κι εδώ θα σας εξομολογηθώ ότι ως παιδί ήμουν βιβλιοφάγος. Όχι μόνο διάβαζα μονορούφι όσα βιβλία μου χάριζαν, αλλά και ήμουν ειδική να ξετρυπώνω βιβλία και να βρίσκω τον τρόπο να τα ξεκοκαλίζω.

Πρώτα πρώτα δε θυμάμαι ποτέ να έφτασε η Πρωτοχρονιά και να μην είχα από μέρες ανακαλύψει το κρυμμένο βιβλίο που λογάριαζαν οι γονείς μου να μου προσφέρουν για πρωτοχρονιάτικο δώρο. Ήξερα, το μυριζόμουν, πως μέσα στο σπίτι κυκλοφορεί βιβλίο αδιάβαστο. Κι αυτό δε με άφηνε να ησυχάσω. Ψαχούλευα από δω, έχωνα τη μύτη μου από κει, το ανακάλυπτα στο τέλος και μετά εξαφανιζόμουν!

Με φώναζε η καημένη η μαμά μου να τη βοηθήσω στις ετοιμασίες κι εγώ πουθενά. Ακόμη και τις νύχτες που ήθελα δεν ήθελα έπρεπε να ξαπλώσω για ύπνο, φρόντιζα να κρύβω το βιβλίο στο κρεβάτι μου και μόλις όλοι ησύχαζαν, άναβα ένα φακό και κουκουλωμένη στις κουβέρτες χανόμουν στις σελίδες του.

Ο Ροβινσών όμως δεν κατάφερε ποτέ να δρασκελίσει την πόρτα μας. Η συνάντησή μας έγινε στο σπίτι μιας θείας μου. Επίσκεψη είχαμε πάει και φυσικά το λαγωνικό μέσα μου ξύπνησε. Βιβλίο αδιάβαστο σε απόσταση αναπνοής!!!

Κι ενώ η μαμά και η θεία καταγίνονταν με το βάψιμο των αβγών, Πάσχα πλησίαζε, και που υποτίθεται θα βοηθούσα κι εγώ, βούτηξα το βιβλίο και μην την είδατε τη Μαριορή...

Ώσπου να ετοιμαστούν τα αβγά, είχα φτάσει στην τελευταία σελίδα. Και μη θαρρείτε πως είναι μικρό βιβλίο. Αν ήταν τέτοιο, ίσως και να είχα προτιμήσει να ασχοληθώ με τα αβγά. Ποτέ δε συμπάθησα τα μικρούλικα βιβλία. Αλλά διάβαζα από τότε ακόμη πολύ πολύ γρήγορα.

Και ποτέ δεν κοίταζα τι λέει στο τέλος. Το έχω κι αυτό το κακό. Αν ξέρω πώς τελειώνει μια ιστορία, χάνω την όρεξή μου να τη διαβάσω. Αλλά και δεν ξαναδιαβάζω δεύτερη φορά το ίδιο βιβλίο. Γιατί να το ξαναδιαβάσω; Αφού με την πρώτη φορά το μαθαίνω απέξω. Εκτός βέβαια και δε μου αρέσει. Αλλά γιατί να διαβάσω και πάλι ένα βιβλίο που δε μου αρέσει;

Θα σας μαρτυρήσω μάλιστα και έναν καημό που με βασανίζει. Θα έρθει κάποτε η στιγμή που θέλω δε θέλω θα φύγω από τον κόσμο αυτό. Όπως όλοι μας. Για ένα μόνο λόγο στενοχωριέμαι. Που δε θα έχω προλάβει να διαβάσω όλα τα βιβλία που γράφτηκαν ως τώρα. Αλήθεια λέω! Με πειράζει πολύ αυτό.

Έτσι λοιπόν καταλαβαίνετε ότι αφού το Ροβινσώνα τον είχα διαβάσει, δε ζήτησα ποτέ να τον αγοράσω. Όπως δεν αγόρασα ποτέ τις Μικρές Κυρίες, διαβασμένες αυτές σε κάποια κατασκήνωση, τους Τρεις Σωματοφύλακες, διαβασμένους από τη δανειστική βιβλιοθήκη του σχολείου και άλλα αξιόλογα βιβλία.

Μα με το βιβλίο αυτό συνέβη κάτι παράξενο. Μπορεί να μην το ξαναέπιασα καν στα χέρια μου, μα στοίχιωσε μέσα μου. Μια φορά τον συνάντησα το Ροβινσώνα και τον πιστό του υπηρέτη, τον Παρασκευά, και από τότε τους κουβαλάω συνεχώς μαζί μου.

Βέβαια υπάρχουν και άλλοι στην παράξενη αυτή κουστωδία. Η Μαίρη Πόππινς, η πριγίπισσα Σάρα, ο κάπταιν Νέμο, ο Κωνσταντίνος Κρηνίτης, ο Ρομπέν των Δασών, η Περίνα και αμέτρητοι άλλοι ήρωες βιβλίων.

Οι άνθρωποι λοιπόν αρκετές φορές με παρεξηγούν που δεν είμαι πολύ της παρέας και μου αρέσει να μένω μόνη μου για μεγάλα διαστήματα. Είναι που δεν καταλαβαίνουν ότι έχω τόσο μεγάλη παρέα συνεχώς, που ποτέ δε νιώθω μοναξιά.

Τώρα μάλιστα τελευταία έχω βαλθεί να προσθέσω κι εγώ τα δικά μου "παιδάκια" στη συντροφιά αυτή. Όλα ξεκίνησαν πριν από λίγα χρόνια όταν ανακάλυψα το Ζυμαρούλη. Ένα κουκλάκι ήταν ο Ζυμαρούλης. Και πολύ παράξενο μάλιστα. Το σωματάκι του ήταν από μπαλόνι και η "κοιλίτσα" του γεμάτη αλεύρι. Και μόνο στο κεφαλάκι του είχε μια τούφα πολύχρωμα μαλλιά και δυο μικρές χρωματιστές πούλιες για μάτια. Έτσι μπορούσε κανείς να τον "ζυμώνει" και να του δίνει διάφορα αστεία σχήματα. Μαζί όμως με το σώμα του Ζυμαρούλη άρχισα δίχως να το καταλάβω να σκαρώνω και ιστορίες. Σιγά σιγά μπήκαν στο ... χορό ο Γλύκας, μια δασκάλα που την έλεγαν Μαγδαληνή ( ; ), η Μικρή Αλεπού, η Αρσινόη, η Μπούμπα που νύτσατσε και άλλοι.

Από το Ροβινσώνα όμως έμαθα το μεγάλο μυστικό. Πως για να γράψεις μια ιστορία λογοτεχνική πρέπει να γράφεις μόνο αλήθειες. Άλλο που θα βάλεις και λίγη φαντασία. Όπως βάζουμε και στα φαγητά μας αλάτι για να νοστιμίσουν. Το ίδιο το φαγητό όμως πρέπει να είναι αληθινό και όχι αέρας κοπανιστός. Γιατί ο αέρας δεν τρώγεται!

Έτσι και τα βιβλία τα λογοτεχνικά. Που σας είπα ότι από παιδί τα μυριζόμουν. Όπως άλλοι μυρίζουν κάτι που ψήνεται... Δεν πρέπει λοιπόν ένα καλό βιβλίο να λέει αερολογίες και άρες μάρες κουκουνάρες. Αλλά να καταφέρνει να φέρει στο φως τη βαθύτερη αλήθεια του συγγραφέα. Και με τέτοιο τρόπο που να παρασύρει και τους άλλους να τη γευτούν.

Ο συγγραφέας λοιπόν πρέπει κάτι σημαντικό να έχει να μοιραστεί με τους αναγνώστες. Κι αν είναι ένας μεγάλος συγγραφέας καταφέρνει να βρει εκείνα που οι άνθρωποι σε κάθε χώρα και σε κάθε εποχή θεωρούν σημαντικά. Τότε και λέμε ότι έγραψε ένα έργο κλασικό. Αλλιώς θα διαβαστεί για λίγο και μετά θα τον ξεχάσουν.

Ο συγγραφέας όμως του Ροβινσώνα Κρούσου πέτυχε να τον διαβάζουν γενιές και γενιές ανθρώπων. Γιατί και βρήκε κάτι σημαντικό να διηγηθεί και γιατί έγραψε μια αληθινή ιστορία. Ναι. Ο Ροβινσώνας Κρούσος ήταν αληθινό πρόσωπο. Υπήρξε πραγματικά! Μπορείτε εδώ:

http://www.tanea.gr/default.asp?pid=2&artid=4502139&ct=2

να διαβάσετε και σχετικές λεπτομέρειες για τον πραγματικό άνθρωπο που ενέπνευσε το συγγραφέα του Ροβινσώνα Κρούσου. Και να προσθέσω ότι έχει εντοπιστεί και το νησί που έζησε και μάλιστα έχει ονομαστεί νησί Ροβινσών Κρούσος!

Το θέμα είναι πως όταν διάβασα το βιβλίο δεν μπορούσα να ξέρω πως αφορά αληθινή ιστορία. Ούτε και με απασχολούσε τότε κάτι τέτοιο. Θεωρώ όμως ότι επειδή ακριβώς ήταν αληθινή ιστορία και όχι φαντασιοπληξίες, κατάφερε να με αγγίξει και μάλιστα σε τέτοιο βαθμό που ο Ροβινσώνας να γίνει ένα σύμβολο για μένα.

Αργότερα προστέθηκαν και άλλοι, όπως είπα, στη συντροφιά του Κρούσου. Και όλοι μαζί φτιάξαν ένα μεγάλο τσούρμο έτοιμο για αληθινά και μακρινά ταξίδια. Και ναι. Το πέτυχαν στο τέλος. Να με πάρουν κι εμένα μαζί τους. Και παρέα να αρμενίσουμε σε θάλασσες και ωκεανούς.

Συμβαίνει κι αυτό με τα αληθινά βιβλία. Σε ξεσηκώνουν να ζήσεις κι εσύ σαν τους ήρωες που συνάντησες στις σελίδες τους. Κι από ιστορία γραμμένη στο χαρτί να γίνει ιστορία της ίδιας της ζωής.

Σας εύχομαι λοιπόν αυτά τα Χριστούγεννα να καταφέρετε κι εσείς να συνταξιδέψετε με το Ροβινσώνα Κρούσο. Και να μπαρκάρετε στο όμορφο καράβι της λογοτεχνίας, της αληθινής και κλασικής λογοτεχνίας...

Καλά σας ταξίδια!

Χριστουγενιάτικη μαγεία στο Πόρταλ του φόρουμ

Έφτασε πια η παραμονή των Χριστουγέννων. Και οι γειτονιές πλημμύρισαν από τις φωνούλες των παιδιών και από τα "Καλήν εσπέραν άρχοντες".

Κι αν άρχοντες δεν είμαστε σε χρήματα, όλοι δικαιούμαστε σήμερα να νιώσουμε τη μαγεία των Χριστουγέννων. Και περισσότερο από όλους τα παιδιά!

Για τα παιδιά λοιπόν αλλά και για το παιδί που κρύβει ο καθένας μας μέσα του, στολίσαμε γιορτινά το Πόρταλ του φόρουμ ΦΑΡΟΦΥΛΑΚΕΣ ΤΗΣ ΗΓΟΥΜΕΝΙΤΣΑΣ:

http://faros.fforumfree.com/portal.htm

Επισκεφθείτε το και παίξτε το παιχνίδι της κρυμμένης έκπληξης... Κάντε δηλαδή κλικ στις εικόνες του πόρταλ. Στις χριστουγεννιάτικες γιρλάντες, στους Αγιοβασίληδες και ό,τι άλλο χριστουγεννιάτικο. Θα σας οδηγήσει σε μονοπάτια μαγικά με τραγούδια, έθιμα, παιγνίδια, βιβλιοπροτάσεις και άλλα πολλά!

Οι εκπλήξεις θα ανανεώνονται κατά τη διάρκεια των διακοπών, οπότε φροντίστε να παίξετε ξανά και ξανά το παιγνίδι...

Καλά Χριστούγεννα!

ΥΓ Μην ξεχάσετε να κάνετε κλικ και στη Φάτνη αυτής της ανάρτησης...

Ποιο είν' αυτό το μικρό παιδί που η Παναγιά κρατάει;

Το μικρό παιδί

Ποιο νά 'ναι αυτό το μικρό παιδί
που η Παναγιά κρατάει
το νανουρίζει το τραγουδεί
και τρυφερά το κοιτάει.

Είναι ο μικρός Χριστός
που ήρθε ανάμεσά μας.
Αγάπη είναι και φως
κι ελπίδα στην καρδιά μας.

Ποιο νά 'ναι αυτό το μικρό παιδί
που οι Μάγοι δώρα φέρνουν.
Χρυσό, λιβάνι, μυρτιάς κλαδί
και τα ουράνια γέρνουν.

Ποιο νά 'ναι αυτό το μικρό παιδί
που ήρθε ανάμεσά μας.
Χαράς εσήμανε γιορτή
στον ουρανό ένα αστέρι.
περιστέρι φτερούγισε μ' άσπρα φτερά.

ΠΗΓΗ ΣΤΙΧΩΝ

Christmas music - ...

What child is this

Ohh, oh, ohh, oh, ohh, oh
Ohh, oh, ohh, woo, woo

What child is this
Who laid to rest
On Marys lap is sleeping?

Oh, whom angels greet
With anthems sweet
While the good shepherds
Watch our keeping
Mmm

So bring Him incense, gold and myrrh,
Come peasant, king to own Him
The King of kings salvation brings,
Let loving hearts enthrone Him
Ohh

This, this is Christ the King,
Whom shepherds guard and Angels sing;
Haste, haste, to bring Him laud,
The Babe, the Son of Mary.

For raise, for raise this song on high
His mother sings her lullaby
Oh joyful, joyful Christ is born
The Babe, the Son of Mary (Mary)

What child is this
What child is this (what child is this yeah)
This, this is Christ the king
Whom shepherds guard and Angels sing
Haste, haste to bring him more
The Babe (oh the Babe) and the Son (and the Son) of Mary (of Mary, Mary, Mary)

_________________________

Ένα από τα ωραιότερα χριστουγεννιάτικα τραγούδια, μπορεί και το ωραιότερο.

Απολαύστε το με μερικές από τις καλύτερες φωνές στον κόσμο:

Μαχάλια Τζάκσον, Ένυα, Αντρέα Μποτσέλι

Δείτε επίσης το επόμενο βίντεο με δραματοποιημένη την ιστορία της γέννησης και μουσική υπόκρουση το υπέροχο αυτό τραγούδι:

Μπορείτε τέλος να ακούσετε και την ορχηστρική εκτέλεση στο επόμενο βίντεο και να σιγοτραγουδήσετε το "Μικρό παιδί" στα ελληνικά:

Τα Δευτεράκια έφεραν το 2011!

Έφεραν τα Δευτεράκια του σχολείου μας το 2011;

Μα ναι... είναι γεγονός. Πάει ο παλιός χρόνος. Τα μάζεψε και έφυγε και κανείς μα κανείς σ' αυτή τη χώρα δε στενοχωρήθηκε.

Λεπτομέρειες για τα πώς και τι θα βρείτε στο φόρουμ: ΟΙ ΦΑΡΟΦΥΛΑΚΕΣ ΤΗΣ ΗΓΟΥΜΕΝΙΤΣΑΣ

http://faros.fforumfree.com/t118-topic#879

Τα σκουπίδια δεν είναι άχρηστα υλικά!!!

Πάνε μέρες τώρα που σας μιλήσαμε για το δέντρο το χριστουγεννιάτικο της τάξης μας. Και πως βάλαμε μπροστά να το στολίσουμε με ... σκουπίδια!!!

http://tetartakia.blogspot.com/2010/12/blog-post_12.html

Ήρθε η ώρα λοιπόν να σας το παρουσιάσουμε:

Τι είπατε; Δε βλέπετε τα σκουπίδια;

Μα είναι μπροστά σας! Άλλα κρεμασμένα στα κλαδιά και άλλα ακουμπισμένα δίπλα στη φάτνη...

Για ξαναδείτε αυτή τη φωτογραφία. Από τις προετοιμασίες. Και τη μετατροπή των "σκουπιδιών" σε στολίδια! Καταλάβατε τώρα;

Στολίσαμε λοιπόν το δέντρο μας όχι μόνο με τα συνηθισμένα στολίδια που βάζουν όλοι αλλά και με "άχρηστα" κουτάκια που κάθε τόσο περισσεύουν στο σπίτι και συνήθως παίρνουν το δρόμο για τη χωματερή. Τα ντύσαμε με όμορφο χαρτί και τα δέσαμε με χρυσό κορδόνι.

Παρόμοια δουλέψαμε για τους Αγιοβασίληδες. Πήραμε το χαρτονένιο ρολό που περισσεύει από τα χαρτιά κουζίνας και τα χαρτιά του μπάνιου και το ντύσαμε με κόκκινο χαρτί. Στο στόλισμα βάλαμε βαμπάκι, τι άλλο; Και ένας λόχος από Αϊ - Βασίληδες στόλισαν την τάξη μας.

Γιατί τα κάναμε όλα αυτά; Κι αφού είχαμε και ένα κουτί γεμάτο με κανονικά στολίδια; Μα για να αποδείξουμε έμπρακτα πως:

Τα σκουπίδια δεν είναι όλα άχρηστα υλικά!

Πολλά από τα σκουπίδια μπορούμε να τα ξαναχρησιμοποιήσουμε και με πολλούς τρόπους.

Όπως μας έχει διδάξει o αγαπημένος μας Γλάρος της Helmepa Junior:

Πιστός μας σύντροφος αυτή τη χρονιά στο περιβαλλοντικό πρόγραμμα που υλοποιεί η τάξη μας με στόχο την προστασία της θάλασσας και των ακτών.

Πολλές λοιπόν φορές εκεί στη θάλασσα, και ειδικά στις παραλίες, συναντάμε σκουπίδια. Άλλα που τα αφήνουν εκείνοι που πάνε για μπάνιο και άλλα που τα ξεβράζει η θάλασσα. Το δικό μας σύνθημα είναι:

Βάλτε τα σκουπίδια στη θέση τους!

Κι όχι τη Γη μέσα στο σκουπιδοντενεκέ. Μα δε φτάνουν μόνο τα ωραία λόγια. Πρέπει να βρίσκουμε και τρόπους όχι μόνο να μη ρυπαίνουμε το περιβάλλον με σκουπίδια πεταμένα εδώ κι εκεί αλλά και επαναχρησιμοποίησης των σκουπιδιών.

Όλοι ξέρουμε ότι οι χωματερές έχουν πια φρακάρει από τα πολλά σκουπίδια. Δε φτάνει λοιπόν μόνο να τα μαζεύουμε και να τα ρίχνουμε στους κάδους. Το πρόβλημα με τα σκουπίδια είναι σήμερα ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα ολόκληρου του πλανήτη μας.

Πρέπει ακόμη να σκεφτούμε και το θέμα της ενέργειας. Για κάθε τι που πετάμε έχει δαπανηθεί ενέργεια για να δημιουργηθεί. Αν καταφέρουμε όμως να το ξαναχρησιμοποιήσουμε, θα γλιτώσουμε από νέα δαπάνη ενέργειας.

Παράδειγμα τα στολιδάκια που σας παρουσιάσαμε. Όχι μόνο μειώσαμε τα σκουπίδια που θα πάνε στη χωματερή αλλά και αποφύγαμε να αγοράσουμε νέα στολίδια, όπως συνηθίζουμε όλοι μας κάθε Χριστούγεννα. Τα νέα στολίδια αυτή τη φορά τα φτιάξαμε μόνοι μας και χωρίς έξοδα.

Σήμερα, τελευταία μέρα των μαθημάτων, φροντίσαμε μάλιστα να μοιραστούμε μεταξύ μας τα πρωτότυπα αυτά στολίδια. Για να στολίσουμε και το σπίτι μας!

Η Φαίη πήρε τον Αγιοβασίλη της.

Η Δήμητρα και η Αριάνα ξεκρεμάν εδώ τα δικά τους.

Ο Αλέξης πήρε και ένα από τα κουκουνάρια που μας έφερε.

Εκτός από σκουπίδια, μπορούμε να αξιοποιήσουμε και διάφορα φυσικά υλικά, όπως κουκουνάρια, καρύδια, βελανίδια και άλλα. Θα γίνουν ακόμη πιο όμορφα αν τα βάψουμε με ασημί ή χρυσαφί χρώμα.

Ελπίζουμε να σας πείσαμε και να αξιοποιήσετε κι εσείς τις ιδές που σας δώσαμε!

Καλά Χριστούγεννα για όλους!

Και επί γης ειρήνη αλλά και αγάπη για το περιβάλλον!

Με αγάπη

οι Φαροφύλακες της Ηγουμενίτσας

Φτιάχνουμε μελομακάρονα;

Πώς μπορούμε να φτιάξουμε μελομακάρονα σπιτικά;

Αρκεί ένα κλικ στη φωτογραφία για να μπείτε στο φόρουμ της τάξης μας και να μάθετε όλα τα μυστικά!

Πατήστε την πρώτη φωτογραφία για να δείτε την πρώτη σελίδα του θέματος και τη δεύτερη εικόνα για να δείτε τη δεύτερη σελίδα και την ολοκλήρωση της συνταγής.

ΕΥΧΕΣ ΑΠΟ ΤΗ HELMEPA JUNIOR

Με ιδιαίτερη χαρά λάβαμε σήμερα το εφημεριδάκι της Helmepa Junior και που η πρώτη του σελίδα ήταν μια θαυμάσια κάρτα με ευχές για τον καινούριο χρόνο.

Ευχαριστούμε, αγαπημένη μας Helmepa Junior!

Και σου στέλνουμε κι εμείς την αγάπη μας και ευχές για ακόμη περισσότερες δραστηριότητες τη νέα χρονιά.

Τα παιδιά και η δασκάλα

του Δ1 του 2ου Δημοτικού Σχολείου Ηγουμενίτσας

ΝΥΤΣΑΤΣΕ Η ΜΠΟΥΜΠΑ, ΝΥΤΣΑΤΣΑ ΚΙ ΕΓΩ

Bronzino: Τζιοβάνι των Μεδίκων

Ήταν μια φορά κι έναν καιρό ένα χαριτωμένο και μοσχαναθρεμμένο παιδάκι. Ζούσε με τους γονείς του σε ένα αγρόκτημα και μεγάλωνε όμορφα, με παιγνίδια και χαρές.

Μια μέρα που έπαιζε ευτυχισμένο και αθώο στον κήπο, είδε μια μικρή κατακόκκινη πεταλούδα.

- Στάσου να σε πιάσω! είπε το παιδάκι και άπλωσε τα στρουμπουλά του δαχτυλάκια.

Η πεταλουδίτσα ούτε που του έδωσε σημασία. Εξάλλου οι πεταλουδίτσες δεν ξέρουν τη γλώσσα των ανθρώπων.

Το παιδάκι παράτησε τα παιγνίδια του και βάλθηκε να κυνηγά τη μικρή πεταλούδα. Έτρεχε εκείνη από λουλούδι σε λουλούδι, έτρεχε και το παιδάκι.

Ούτε που κατάλαβε πως άφησε πίσω τον κήπο των γονιών του και βγήκε έξω στη μεγάλη δημοσιά. Τα ματάκια του έβλεπαν μόνο την πεταλούδα και η λαχτάρα του να την πιάσει επιτέλους, το έκανε να ξεχνά κάθε τι άλλο.

Λίγο πιο κάτω άρχιζαν τα σταροχώραφα. Η πεταλούδα τρύπωσε να ξεκουραστεί πάνω σε ένα σιταράκι. Τρύπωσε και το παιδί.

- Σ' έπιασαααααα, φώναξε.

Μα η πεταλούδα, σαν πεταλούδα, πρόλαβε και πάλι να πετάξει μακριά.

Έτρεχαν τώρα μέσα στα σιταράκια, που με γλυκό θρόισμα χάιδευαν τον μικρούλη και του ψιθύριζαν:

- Πού πας; Η μαμά σου θα σε ψάχνει. Γύρνα στο σπίτι σου, γύρνα στην αγκαλιά της μανούλας σου.

Ο μικρούλης όμως δεν ήξερε τη δική τους γλώσσα. Και συνέχιζε να κυνηγάει την κόκκινη πεταλούδα και να την παρακαλάει:

- Στάσου, πεταλουδίτσα μου, στάσου να σε τσακώσω, δε σα σου τσαλακώσω κασόλου τα φτελά.

Η πεταλούδα δε σταμάτησε. Κι όταν τα σταροχώραφα τελείωσαν, χώθηκε στο μεγάλο δάσος.

Πέταγε από ξέφωτο σε ξέφωτο παίζοντας με τις ακτίνες και ψάχνοντας για τα μικρά λουλουδάκια του δάσους.

Η ώρα περνούσε. Και οι ακτίνες όλο και λιγόστευαν. Ώσπου χάθηκαν τελείως και χάθηκε και η πεταλουδίτσα.

Αποκαμωμένο το παιδάκι έγειρε στη ρίζα ενός μεγάλου δέντρου. Ποτέ δεν είχε ξαναβρεθεί στο δάσος. Και δεν ήξερε τι είναι το δάσος. Και μάλιστα ένα δάσος τη νύχτα.

Μέσα στο γλυκό σούρουπο πουλάκια κελαϊδούσαν. Κι έλεγαν κι αυτά, στη δική τους γλώσσα:

- Γύρνα στο σπίτι σου, μικρούλη. Το δάσος δεν είναι μέρος για παιδάκια.

Εκείνος όμως δεν ήξερε ούτε τη γλώσσα των πουλιών. Η μανούλα του μόνο τη γλώσσα των ανθρώπων προσπαθούσε να του μάθει. Του έδειχνε το φαγάκι και του έλεγε:

- Μαμ, μαμ.

Μαμ, έλεγε και το παιδάκι και έτρωγε ευχαριστημένο το νόστιμο φαγάκι της μαμάς του, σίγουρο πως έτσι λένε το φαγάκι γιατί το φτιάχνει η μαμ-ά. Κι έπειτα άνοιγε τόοοοοοσα τα μικρά του χεράκια και την αγκάλιαζε τρισευτυχισμένο:

- Σ' αγαπώ, μαμ-ά! έλεγε.

Κι εκείνη το έπνιγε στα φιλιά και στα χάδια.

Τώρα όμως η μανούλα του δεν ήταν εδώ. Κι αυτό κρύωνε και πεινούσε και τα ποδαράκια του πονούσαν από το τόσο τρέξιμο.

Γύρισε και κοίταξε τα πουλάκια.

- Τσίου, τσίου, πού είναι η μαμά μου; τα ρώτησε.

Και τότε τα πουλάκια, του ξαναείπαν: "Τσίου, τσίου" και κούνησαν τις φτερουγίτσες του πολύ ανήσυχα.

Ένα πουλάκι μάλιστα, με χρυσαφί ράμφος και κατακόκκινη λαιμουδιά, κατέβηκε από το κλαδί του και τρύπωσε στο μικρό χεράκι του παιδιού.

- Έλα, του είπε, πάμε να σου δείξω το δρόμο. Εγώ θα σε πάω στη μαμά σου. Δεν πρέπει να μείνεις άλλο εδώ.

- Τσίου, τσίου, κελάηδησε πάλι το παιδάκι. Κι ήταν πολύ χαρούμενο που είχε ένα ολόκληρο πουλάκι δικό του.

Ξαφνικά ένας θόρυβος ακούστηκε πίσω του. Τα ξερά φύλλα έτριζαν κρατς κρουτς κι αν το παιδάκι ήξερε τη γλώσσα των φύλλων, θα καταλάβαινε πως του φώναζαν τρομαγμένα να φύγει γρήγορα, όσο είναι καιρός.

Το παιδάκι δεν ήξερε τη γλώσσα των φύλλων. Γύρισε αθώα το κεφαλάκι του και τότε είδε κάτι που δεν είχε ξαναδεί...



Μια τίγρη. Μια αληθινή τίγρη.

Στεκόταν μέσα στις φυλλωσιές και κοίταγε με τα μεγάλα της μάτια το μικρό παιδάκι.

Εκείνο όμως δεν ήξερε τι είναι η τίγρη. Δεν ήξερε καν πως τη λένε τίγρη.

Το θηρίο κούνησε την ουρά του. Και η γατούλα τους είχε ουρά. Και την κουνούσε πέρα δώθε κάθε φορά που η μαμά της έβαζε φαγάκι.

- Μαμ, μαμ, είπε το παιδάκι στην τίγρη.

Και τα πεινασμένα του ματάκια κοίταγαν γύρω τριγύρω να βρουν το φαγητό. Αχ, και να είχε τώρα λίγο φαγάκι. Και το κρεβατάκι του να είχε. Να χωθεί κάτω από τις ζεστές του κουβερτούλες και να κλείσει τα ματάκια του. Και η μαμά να του τραγουδάει εκείνα τα όμορφα τραγουδάκια που μόνο εκείνη ήξερε να λέει.

Η μανούλα του όμως δεν ήταν τώρα εδώ. Και μόνο αυτό το ζωάκι με την κίτρινη γούνα και τις μαύρες ρίγες στεκόταν εκεί μπροστά του.

Η τίγρη τότε άνοιξε το τεράστιο στόμα της.

Το παιδάκι δεν είχε ξαναδεί τόσο μεγάλο στόμα. Ακόμη και το στόμα του παππού, όταν κουρασμένος έγερνε στη μεγάλη πολυθρόνα και χασμουριόταν, ήταν μικρότερο.

- Νύτσατσε η μπούμπα; Ακούστηκε η φωνούλα του παιδιού.

Και τα πουλάκια όλα σώπασαν. Σώπασαν και τα ξερά φύλλα. Και μόνο το μικρό πουλάκι με το χρυσαφένιο ράμφος και την κόκκινη λαιμουδιά, φτερούγισε ξαφνικά και χάθηκε στο σκοτάδι.

- Νύτσατσα κι εγώ, ξαναείπε το παιδάκι.

Κι έκλεισε τα ματάκια του...

_______________________________

ΓΡΑΨΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ

Τι νομίζεις ότι έγινε μετά; Ομολογώ ότι έχω μεγάλη περιέργεια για το πώς ο καθένας σας θα φανταστεί τη συνέχεια της ιστορίας.

ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Το παραμύθι της Μπούμπας είναι από τη συλλογή "ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ ΤΗΣ ΜΑΡΙΟΡΗΣ", της Μ. Λαμπρίδου, και βασίζεται σε λαϊκές παραδόσεις της περιοχής Πολυδρόσου Θεσπρωτίας, στην Ήπειρο. Συγκεκριμένα με τη φράση "Νύτσατσε η μπούμπα, νύτσατσα κι εγώ", προσπαθούσαν οι μεγάλοι να πείσουν τα πιτσιρίκια εκείνης της εποχής να πάνε στο κρεβατάκι τους και να κοιμηθούν. Το παραμύθι που έλεγαν τότε οι γιαγιάδες έχει ξεχαστεί στις μέρες μας, μιλούσε πάντως σίγουρα για μία "μπούμπα" που συνάντησε κάποιο παιδάκι...

Οι δύο τελευταίοι πίνακες είναι του Ρουσσώ, όχι του παιδαγωγού, του ζωγράφου Henri Rousseaux (1844-1910), του θεμελιωτή της ναΐφ τεχνοτροπίας. Το παρατσούκλι του ήταν ο Τελώνης, λόγω του κυριότερου επαγγέλματός του.

Ο Ρουσσώ ήταν ως άνθρωπος αρκετά αφελής, και συνήθιζε με την ίδια αφέλεια να διηγείται και διάφορες φανταστικές ιστορίες για τη ζωή του. Ένας παραμυθάς δηλαδή και του λόγου και του χρωστήρα, όπως μαρτυρούν οι πίνακές του.

Αξίζει να πούμε ότι ο τελευταίος πίνακας, που έχει τίτλο: "Έκπληξη! Τίγρις"! ενέπνευσε στο Λουΐ Βοξέλ τον όρο της ζωγραφικής "φοβισμός", από το φοβ = άγριο θηρίο στα γαλλικά.

___________________________________

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ ΤΟ ΦΟΡΟΥΜ "ΟΙ ΦΑΡΟΦΥΛΑΚΕΣ ΤΗΣ ΗΓΟΥΜΕΝΙΤΣΑΣ"

http://faros.fforumfree.com/t105-topic#779

Εκεί και θα δημοσιεύσουν τα παιδιά ή και άλλα μέλη του φόρουμ τις απαντήσεις. Ελάτε να διαβάσετε λοιπόν τη συνέχεια ή και να γράψετε τη δική σας. Γιατί έρχονται Χριστούγεννα και είναι η καλύτερη εποχή για παραμύθια!!!

Λευκή Μαγεία!

Είναι πανέμορφος ο τόπος μας. Η Θεσπρωτία.

Έχει παραλίες. Έχει ποτάμια. Έχει γραφικά χωριουδάκια. Δέντρα και λουλούδια. Αρχαία μνημεία. Πετρόκτιστες εκκλησιές. Και τι δεν έχει.

Όταν όμως χιονίζει επάνω στα βουνά μας, σου κόβεται η ανάσα από την εμορφιά. Σε λέξεις αδύνατον να κλειστεί. Οπότε θα αφήσω τις φωτογραφίες να σας παρασύρουν κι εσάς στη λευκή μαγεία που έντυσε σήμερα τα βόρεια του νομού μας. Και συγκεκριμένα το Πολύδροσο Θεσπρωτίας. Το Βλαχώρι, όπως το έλεγαν παλιότερα, μα που βιάστηκαν να το μετονομάσουν οι άνθρωποι. Αγνοώντας τότε πως το όνομα βλαχώρη ανήκει σε αυτοφυή φτέρη αυτού του τόπου. Και πως χωριό με το όνομα Βλαχώρι δεν υπάρχει πουθενά αλλού.

Κι αν άλλαξε όμως όνομα το μικρό χωριουδάκι, η φύση δεν ξέχασε τις παλιές της συνήθειες. Να σημειώσω μάλιστα ότι η περιοχή του Πολυδρόσου βρίσκεται μέσα στη ζώνη προστασίας του δικτύου Νατούρα 2000, χάρη στη σπάνια χλωρίδα που απαντάται εκεί και ιδιαίτερα στα στενά του Καλαμά.

Δείτε το λοιπόν χιονισμένο, αλλά μην παραλείψετε να το επισκεφθείτε και σε εποχή που να μπορείτε να περπατήσετε στα γύρω δάση, τις ρεματιές, τα λιβάδια και κυρίως κάτω, στις όχθες του ποταμού.

Οι φωτογραφίες αυτές είναι από την είσοδο του χωριού και συγκεκριμένα τη θέση Αγία Παρασκευή. Για να απολαύσετε σε μεγαλύτερο μέγεθος τις φωτογραφίες, αρκεί ένα κλικ πάνω τους με το ποντικάκι σας...

Χιόνια στο καμπαναριό

που Χριστούγεννα σημαίνουν...

Ο άγιος Δημήτριος. Μια εκκλησία πολλών αιώνων και η καρδιά του χωριού. Κάποτε στο χαγιάτι της λειτουργούσε το σχολείο. Μιλάμε για τα τέλη του 19ου αιώνα. Πριν ακόμη η Ήπειρος ελευθερωθεί από τον τούρκικο ζυγό. Πριν λίγες δεκαετίες ο ναός ανακαινίστηκε, χάρη στη στοργή των ξενιτεμένων Πολυδροσιτών, και μάλιστα στα εγκαίνια παραβρέθηκε ο τότε πατριάρχης Αλεξανδρείας.

Η πλατεία του χωριού. Το Μεσοχώρι. Εδώ κάθε καλοκαίρι γίνονται πολλά αυτοσχέδια γλέντια και τα βράδια μπορεί κανείς να απολαύσει τα σουβλάκια του Σωτήρη.

Αυτό ήταν κάποτε το σχολείο. Κτίστηκε με δαπάνη του ιδρύματος Π. Μελά. Όπως και πολλά άλλα σχολεία της χώρας μας, κυρίως νηπιαγωγεία. Στο Πολύδροσο όμως το ίδρυμα χρηματοδότησε το δημοτικό, καθώς νηπιαγωγείο ποτέ δε λειτούργησε εκεί. Δυστυχώς λίγα μόλις χρόνια λειτούργησε το σχολείο αυτό. Το χωριουδάκι ερήμωσε και ελάχιστα παιδάκια έμειναν. Σήμερα υπάρχουν 4 με 5 παιδιά ηλικίας δημοτικού, τα οποία καθημερινά ταξιδεύουν στη Νεράιδα, είκοσι περίπου χλμ από το Πολύδροσο, για να παρακολουθήσουν μαθήματα στο εκεί σχολικό κέντρο.

Τα καλοκαίρια όμως το σχολείο ζωντανεύει και πάλι. Η κοινότητα το έχει μετατρέψει σε στέκι της νεολαίας και ως αργά τη νύχτα ακούγονται οι χαρούμενες φωνές των παιδιών στην παλιά αίθουσα και έξω στην αυλή.

Κι ένα παλιό σπιτάκι του χωριού. Από αυτά που το τζάκι τους δε θα ξανακαπνίσει. Και είναι μια λύπη απέραντη να βλέπεις αυτά τα σπίτια συνεχώς να αυξάνονται. Να σκεφθείτε ότι σήμερα που επισκέφθηκα το χιονισμένο Πολύδροσο, δε συνάντησα μέσα στο χωριό κανέναν άνθρωπο. Μια ομορφιά που δεν υπάρχουν μάτια να τη χαρούν...

Μικροί Φαροφύλακες εν δράσει ή στολίζοντας το δέντρο μας με ... "σκουπίδια"!

Έρχονται Χριστούγεννα και οι μικροί Φαροφύλακες έβαλαν μπρος να στολίσουν την τάξη και φυσικά και το δεντράκι μας.

Ναι, ξέρουμε, είναι πολλοί εκείνοι που νομίζουν ότι το χριστουγεννιάτικο δέντρο είναι έθιμο ξενικό και πως οι δικές μας παραδόσεις απαιτούν να στολίζουμε καραβάκια. Όμως δεν είναι έτσι ακριβώς... Και σας το λέμε εμείς, που αγαπάμε πολύ τη θάλασσα και που τα καράβια τα έχουμε καθημερινό ζωντανό φόντο στα παραθύρια της τάξης μας.

Για το θέμα αυτό, δεντράκι ή καραβάκι τα Χριστούγεννα, συμβουλευτήκαμε τις ακόλουθες πηγές:

1. ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΓΙΟΡΤΕΣ ΚΑΙ ΕΘΙΜΑ ΤΗΣ ΛΑΪΚΗΣ ΛΑΤΡΕΙΑΣ, του ακαδημαϊκού και καθηγητή Λαογραφίας στο πανεπιστήμιο Αθηνών, Γεωργίου Μέγα. Εκδόσεις Εστία - Αθήνα 2003 (πρώτη έκδοση 1956)

2. ΒΛΑΧΩΡΙ - ΠΟΡΕΙΑ ΣΤΟ ΧΡΟΝΟ έκδοση του Φιλοπρόοδου Συλλόγου Πολυδροσιτών - Πολύδροσο Θεσπρωτίας 2006

Το πρώτο βιβλίο αποτελεί έργο κλασικό σε θέματα λαογραφίας και περιλαμβάνει πλήρη καταγραφή των εθίμων του λαού μας και από όλες τις γωνιές της ελληνικής γης. Το δεύτερο χωρίς να έχει την επιστημονική βαρύτητα του πρώτου, μας μεταφέρει όμως τη φωνή του δικού μας τόπου και τις ιδιαίτερες παραδόσεις ενός ορεινού χωριού της Θεσπρωτίας.

Ε, λοιπόν, ούτε από τις σελίδες του ενός ούτε και από τις σελίδες του άλλου προκύπτει πληροφορία για στόλισμα καραβιού... Και η μόνη αναφορά για καραβάκι που εντοπίσαμε μιλά για ένα καράβι χάρτινο που έφτιαχναν τα παιδιά και που κρατώντας το στα χέρια τους πήγαιναν από σπίτι σε σπίτι το βράδυ της παραμονής του Νέου έτους και έλεγαν τα κάλαντα. (Στο βιβλίο του Γ. Μέγα, ό.π. σελ. 73) Αυτό μάλιστα δε συνέβαινε σε όλους τους τόπους. Αλλού τα παιδιά κρατούσαν στα χέρια τους μήλο ή πορτοκάλι ή και χλωρό ραβδί κρανιάς ή άλλου σκληρού δέντρου, με το οποίο μάλιστα χτυπούσαν στη ράχη τους ενοίκους, ενώ τραγουδούσαν κάποιο ευχετικό τραγούδι.

Αν όμως το καραβάκι δε στολιζόταν σε σπίτια, το ίδιο ισχύει και για το δεντράκι που στολίζουμε εμείς σήμερα. Ο Γ. Μέγας αναφέρει μάλιστα το εξής: (σελ. 54 - 56)

"... το κύριο μέσο, για να κρατηθούν οι Καλικάντζαροι μακριά από τις κατοικίες των ανθρώπων, είναι η φωτιά, που έχει τη δύναμη να αποτρέπει τα δαιμόνια. Γι' αυτό η φωτιά στο τζάκι καίει μέρα και νύχτα, όλο το Δωδεκαήμερο. Την παραμονή των Χριστουγέννων κάθε νοικοκύρης φέρνει και τοποθετεί στο τζάκι του σπιτιού του ένα χοντρό ξύλο, κομμένο από δέντρο αγκαθωτό (αχλαδιά, αγριοκερασιά) γιατί το αγκάθι και όλα τα αγκαθωτά δέντρα απομακρύνουν, κατά τη λαϊκή πίστη, τους δαίμονες. Το κούτσουρο αυτό λέγεται Χριστόξυλο ή δωδεκαμερίτης ή σκαρκάντζαλος. [...]

Σε πολλές περιοχές αντί για ένα χρησιμοποιούν δύο ή τρία ξύλα, που τα κόβουν από ορισμένα, καρποφόρα κυρίως, δέντρα και τα τοποθετούν ζευγαρωτά στο τζάκι. Τα ζευγαρώνουν και τ' ανάβουν: κάνουν το πάντρεμα της φωτιάς. [...]

Το έθιμο της τοποθέτησης ενός κορμού ή ενός μέρους δέντρου στο τζάκι, την παραμονή των Χριστουγέννων, συναντάται και στην υπόλοιπη Βαλκανική (Βουλγαρία, Σερβία, Αλβανία), αλλά και σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες (Ιταλία, Γαλλία, Πορτογαλία, Αγγλία, Ιρλανδία, Γερμανία, Λεττονία). Η επικράτηση, ωστόσο, της θερμάστρας για τη θέρμανση των δωματίων στις περιοχές αυτές, οδήγησε το έθιμο σε αχρηστία. Τη θέση του πήρε το χριστουγεννιάτικο δέντρο που, καθώς είναι γνωστό, κατάγεται από τη Γερμανία και τείνει, εδώ και λίγα χρόνια, να εισαχθεί και στην Αθήνα, προς όλεθρο των λίγων δέντρων ελάτης που στολίζουν τις ψηλότερες κορυφές της Πάρνηθας."

Το δέντρο λοιπόν το χριστουγεννιάτικο δεν αντικατέστηκε το καραβάκι αλλά το κούτσουρο που έκαιγαν οι άνθρωποι στα τζάκια τους! Ή και διάφορα κλαδιά και κυρίως από αγκαθωτά δέντρα, έθιμο που επιβεβαιώνει και το δεύτερο βιβλίο που συμβουλευτήκαμε: (σελ. 137)

"Την Πρωτοχρονιά πρωί - πρωί έριχναν στο τζάκι κλαδιά από πουρνάρι και καθώς καίγονταν και θορυβούσαν έλεγαν διάφορες ευχές για καλή χρονιά, υγεία, για καλή παραγωγή σιτηρών και κτηνοτροφίας."

Το ηπειρώτικο αυτό έθιμο με το πουρνάρι το αναφέρει και ο Γ. Μέγας: (σελ. 76 )

"Στο τζάκι, όπου από τα Χριστούγεννα καίει αδιάκοπα το Χριστόξυλο (ή δωδεκαμερίτης), την πρωτοχρονιά στην Ήπειρο ρίχνουν στη φωτιά κλαδιά από πρίνο λέγοντας:

Καλημέρα κι άη Βασίλης

με τον πέρναρο στα χέρια,

με το διάφορο στο σπίτι,

όσα φύλλα και κλαριά,

τόσα γρόσια και φλουριά.

Ακόμη σκαλίζουν τη φωτιά και βγάζουν μαντείες από τα φύλλα της δάφνης ή της ελιάς που ρίχνουν σ' αυτήν (εμπυροσκοπία).

Στην πραγματικότητα, μέσα από τα έθιμα αυτά, είτε τα παλιά που πλέον δεν τηρούνται, είτε και τα νέα, επιζούν αρχαίοι μύθοι και δοξασίες των ανθρώπων που ελάχιστη ή και καμία σχέση έχουν με τη γέννηση του Χριστού και τα Χριστούγεννα. Περισσότερο σχετίζονται με την αλλαγή του χρόνου και την Πρωτοχρονιά. Αξίζει μάλιστα να πούμε ότι και η ίδια η γιορτή των Χριστουγέννων άργησε πολύ να καθιερωθεί ως γιορτή που τιμάται στις 25 Δεκεμβρίου. Στο βιβλίο του Γ. Μέγα διαβάζουμε σχετικά: (σελ. 63)

"Όπως δείχνει το τραγούδι των Χριστουγέννων που παραθέσαμε πιο πάνω, τη γέννηση του Χριστού ο λαός τη γιορτάζει όπως και τα γεννητούρια ενός παιδιού. [...]

Αλλ' αυτή η αντίληψη για τη γιορτή των Χριστουγέννων δεν αρκεί για να κατανοήσουμε όλα τα σχετικά με το τραπέζι και την εστία έθιμα της ημέρας αυτής. Πολλά από αυτά είναι όμοια με τα έθιμα της Πρωτοχρονιάς. Είναι καθαυτό πρωτοχρονιάτικα έθιμα και εξηγούνται από το γεγονός, ότι από τα μέσα του 4ου αιώνα η 25η Δεκεμβρίου είχε οριστεί ως γενέθλια ημέρα του Χριστού και ταυτόχρονα ως αρχή του χρόνου. Έτσι στο γιορτασμό της συμπεριλήφθηκαν και πολλά έθιμα της ρωμαϊκής Πρωτοχρονιάς - κυρίως τα κάλανδα του Ιανουαρίου, που παρέμειναν και μετά την επαναφορά της αρχής του χρόνου στην πρώτη Ιανουαρίου."

Και στα σχόλια της σελίδας ο Μέγας αναφέρει και το εξής:

"Χρονολογικά τα σχετικά με την αρχή του χρόνου έχουν ως εξής: Αρχικά το έτος στο Ρωμαϊκό κράτος άρχιζε την πρώτη Μαρτίου. Το 153 π.Χ. για πρώτη φορά οι ανώτατοι άρχοντες του Κράτους εγκαταστάθηκαν στο αξίωμά τους την 1η Ιανουαρίου. Από τότε η ημέρα αυτή άρχισε να θεωρείται ως αρχή του χρόνου.

Οι χριστιανοί όμως, σε αντίθεση προς τους ειδωλολάτρες, ως αρχή του χρόνου δεν γιόρταζαν την 1η, αλλά την 6η Ιανουαρίου, στην οποία τοποθετούσαν τη βάπτιση του Χριστού και μαζί μ' αυτήν την πνευματική του γέννηση και την αρχή της θείας του αποστολής. Για πρώτη φορά το 354 μ.Χ. διαχώρισαν στη Ρώμη τη γιορτή της γέννησης του Χριστού από την ημέρα της "Επιφανείας" του.

Τότε η 25 Δεκεμβρίου, που γιορταζόταν από τους ειδωλολάτρες ως γενέθλια ημέρα του Μίθρα, του αήττητου Ηλίου, ορίσθηκε ως ημέρα γέννησης του Χριστού και συνάμα ως αρχή του χρόνου. Έτσι ο Χριστός λατρεύτηκε ως ο Ήλιος, που φέρνει στον κόσμο το φως, και τονίστηκε ακόμη περισσότερο η αντίθεση του χριστιανικού θεού απέναντι στους ηλιακούς θεούς της ειδωλολατρίας. Γι' αυτό οι τρεις μεγάλες γιορτές του Δωδεκαήμερου συνδέονται στενά. Καθεμιά από αυτές ήταν κάποτε αρχή του χρόνου."

Ρωμαϊκό έθιμο, μαθαίνουμε από το Μέγα, είναι και η χοιροσφαγία που συνηθίζουν σε πολλά μέρη της πατρίδας μας ακόμη σήμερα, τις παραμονές των Χριστουγέννων. Οι Ρωμαίοι γεωργοί, γράφει ο Μέγας, θυσίαζαν, κατά τα Σατουρνάλια (17 - 25 Δεκεμβρίου), χοίρο στον Κρόνο και τη Δήμητρα επιδιώκοντας την ευφορία της γης.

Μαζί όμως με τα ρωμαϊκά έθιμα που ήταν φυσικό να επηρεάσουν το λαό μας μετά από τόσους αιώνες ρωμαϊκής κυριαρχίας στον τόπο μας, επιζούν και έθιμα προερχόμενα από την αρχαία Ελλάδα. Και επομένως δε σχετίζονται ούτε και αυτά με τη γέννηση του Χριστού αλλά με μια αρχαιοελληνική γιορτή, τα Ανθεστήρια. Πρώτοι και καλύτεροι αυτών των εθίμων είναι οι Καλικάντζαροι, για τους οποίους ο Μέγας αναφέρει:

"Τα δαιμόνια του δωδεκαημέρου είναι οι ίδιες οι κήρες (δηλαδή οι ψυχές που κατοικούν στον Άδη) οι οποίες, όπως πίστευαν οι αρχαίοι Αθηναίοι, κατά τη γιορτή των Ανθεστηρίων, οπότε ο Άδης ήταν ανοιχτός, επέστρεφαν στον κόσμο και με διάφορους τρόπους ενοχλούσαν τους ανθρώπους. Μόλυναν κυρίως τις τροφές. Γι' αυτό και οι Αθηναίοι περισχοίνιζαν τα ιερά τους (τα περιέζωναν δηλαδή με κόκκινο νήμα, δημιουργώντας μαγικό κύκλο, που δεν μπορούσαν να περάσουν οι ψυχές), άλειφαν πίσσα στις πόρτες των σπιτιών και μασούσαν από το πρωί ράμνο (είδος θάμνου αγκαθωτού), για να εμποδίσουν την είσοδο των ψυχών στους ναούς, τα σπίτια και τα σώματα των ανθρώπων. Τέλος τις έδιωχναν λέγοντας: "θύραζε, Κήρες, ουκέτ' Ανθεστήρια". (σελ. 53)

Αλλά και το καραβάκι των Χριστουγέννων, που τόσος θόρυβος γίνεται στις μέρες μας για χάρη του, έχει κατά το Μέγα προέλευση από την αρχαία ελληνική γιορτή των Ανθεστηρίων:

"Το καράβι αυτό θυμίζει το πραγματικό πλοίο, που οι Αθηναίοι στη γιορτή των Ανθεστηρίων το μετέφεραν πάνω σε τροχούς, "επαναφέροντας" έτσι τον Διόνυσο, τον θεό της βλάστησης." (σελ. 73)

Καθώς λοιπόν εμείς ετοιμαζόμαστε να γιορτάσουμε τα Χριστούγεννα και την Πρωτοχρονιά και όχι τα Ανθεστήρια, συνειδητά επιλέξαμε να στολίσουμε δεντράκι και όχι καραβάκι. Εξάλλου οι παππούδες μας εδώ στην Ήπειρο ουδέποτε στόλιζαν καραβάκι. Ούτε και στα αρχαία χρόνια, ούτε και στα νεότερα.

Μπορεί λοιπόν και το χριστουγεννιάτικο δέντρο να είναι ξένο προς τα δικά μας πατροπαράδοτα έθιμα, αλλά ξένο είναι και το καραβάκι. Τουλάχιστον όμως το δέντρο θυμίζει τις τοπικές μας παραδόσεις για κάψιμο ξύλων και κλαδιών αυτές τις μέρες. Οπότε δέντρο! Και φυσικά όχι αληθινό. Αυτό δα έλειπε, να λέμε πως νοιαζόμαστε για το περιβάλλον και να κόβουμε δέντρα να τα στολίσουμε για λίγες μέρες και μετά να τα πετάξουμε στη χωματερή.

Το ίδιο όμως ακριβώς σκεφτήκαμε και για τα στολίδια που θα χρησιμοποιήσουμε. Να δείχνουν κι αυτά πως αγαπάμε το περιβάλλον. Κι έτσι αποφασίσαμε να συγκεντρώσουμε στην τάξη διάφορα "σκουπίδια" των σπιτιών μας και να τα μετατρέψουμε με τα χεράκια μας σε στολίδια. Έτσι και το μήνυμα:

ΤΑ ΣΚΟΥΠΙΔΙΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΧΡΗΣΤΑ ΥΛΙΚΑ

θα περάσουμε έμπρακτα αλλά και μια ωραία ιδέα θα δώσουμε σε όλους τώρα που οι εποχές είναι δύσκολες και δεν περισσεύουν χρήματα σε κανέναν...

Να λοιπόν τι κάναμε. Φέραμε από τα σπίτια μας διάφορα μικρά κουτάκια από χαρτόνι. Άλλα από φάρμακα, άλλα από καλλυντικά κλπ.

Έπειτα πήραμε χαρτί περιτυλίγματος δώρων και τα ντύσαμε. Δε σταθήκαμε τυχεροί να ανακαλύψουμε τέτοιο χαρτί από δώρα που μας είχαν φέρει στο σπίτι, είπαμε, οι καιροί είναι δύσκολοι πια, και αναγκαστήκαμε να το αγοράσουμε. Εσείς όμως φροντίστε τις μέρες που έρχονται να κρατήσετε το χαρτί περιτυλίγματος από τα δώρα που θα σας κάνουν. Ε, δεν μπορεί, Χριστούγεννα είναι αυτά, όλο και κάποιο δωράκι θα μπει στο σπίτι...

Κατόπιν πήραμε κορδέλες και σπάγκο σε χρώμα χρυσαφί και τα δέσαμε σαν αληθινά δωράκια. Κι έτοιμα τα στολίδια!

Ψεύτικο λοιπόν το δέντρο, ψεύτικα και τα στολίδια; Ε, μα, ναι! Δύο ψέματα μαζί που κάνουν μια αληθινή αγάπη για το περιβάλλον!

Βέβαια εσείς μπορείτε να τροποποιήσετε την αρχική ιδέα με χίλιους δυο τρόπους...

Μπορείτε για παράδειγμα στα κουτάκια να κρύψετε πραγματικά δωράκια. Καραμελίτσες, σοκολατάκια ή και μικρά παιχνιδάκια. Ή ακόμη να βάλετε μέσα στο καθένα από μια ευχή για τις μέρες που έρχονται και τον καινούριο χρόνο!

Ακόμη μπορείτε να συμπληρώσετε το διάκοσμο με κουκουνάρια, αφού πρώτα τα χρωματίσετε με ένα σπρέι της αρεσκείας σας. Κατά προτίμηση χρυσαφί ή ασημί.

Μια άλλη ιδέα είναι να φτιάξετε αγιο - Βασίληδες, αγγελάκια, αστέρια, καμπανούλες με διάφορα υλικά χειροτεχνίας αλλά και με "σκουπίδια" του σπιτιού σας...

Εμείς για παράδειγμα φτιάξαμε αγιο - Βασίληδες με λίγο κόκκινο γκοφρέ, βαμπάκι, κόλλα και βάζοντας από μέσα έναν χαρτονένιο κύλινδρο που περισσεύει και συνήθως πετάμε στα σκουπίδια από τα διάφορα χαρτιά που χρησιμοποιούμε είτε στην κουζίνα είτε στο μπάνιο... Αν θέλετε τον αγιο - Βασίλη σας πιο χοντρούλη, βάλτε από μέσα ένα αλουμινένιο κουτάκι από αναψυκτικό ή και ένα πλαστικό μπουκαλάκι από νερό.

11 Δεκεμβρίου - Παγκόσμια ημέρα του Παιδιού!

Παγκόσμια Ημέρα Παιδιού

ΑΘΗΝΑ 11/12/2010

Περισσότερα από 22.500 παιδιά χάνουν ημερησίως τη ζωή τους από έλλειψη εμβολίων, ακάθαρτο νερό, έλλειψη τροφής ή κακή διατροφή, διεθνώς, σύμφωνα με στοιχεία της Unicef, με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα του Παιδιού.

Εκτιμάται ότι 980.000 - 1.250.000 παιδιά πέφτουν κάθε χρόνο θύματα εμπορίας ανθρώπων (για πορνεία, παιδική εργασία, αφαίρεση οργάνων) και 158 εκατ. παιδιά, ηλικίας 5 - 14 ετών εργάζονται υπό σκληρές και απάνθρωπες συνθήκες.

Αισιόδοξο στοιχείο είναι ότι εκατομμύρια περισσότερα παιδιά παρακολουθούν σήμερα σχολείο απ’ ό,τι πριν από 10 χρόνια.

Στην Ελλάδα, σύμφωνα με το Κοινωνικό Πορτρέτο της Ελλάδας 2010 (ΕΚΚΕ), 450.000 παιδιά και έφηβοι διαβιούν υπό ενδεείς συνθήκες. Κι αν τα ελληνικά νοικοκυριά με ανήλικα παιδιά μειώνονται σε απόλυτους αριθμούς, ο αριθμός των φτωχών παιδιών αυξάνεται σταθερά. Σήμερα το 23,3% των παιδιών ηλικίας 0 -17 ετών ζουν στη φτώχεια, στο περιθώριο της κοινωνίας και το ποσοστό βαίνει αυξανόμενο.

Το ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα αδυνατεί να παράσχει ισότιμη σχολική φοίτηση σε όλα τα παιδιά. Το 7% των μαθητών εγκαταλείπουν το σχολείο στο δημοτικό ή το γυμνάσιο. Ανάλογο ποσοστό εφήβων εγκαταλείπει το Λύκειο, ανεβάζοντας στο 14,6% το ποσοστό των παιδιών που αδυνατούν να ολοκληρώσουν τη 12ετή εκπαίδευση. Ειδικά μεταξύ των φτωχών παιδιών, αναλφάβητα είναι το 71,2%.

Σε ό,τι αφορά την παιδική εργασία, όπως επισημαίνει στο ΑΠΕ - ΜΠΕ ο Συνήγορος του Παιδιού Γιώργος Μόσχος, ακμάζει στη χώρα μας. Σύμφωνα με στοιχεία της Έρευνας Εργατικού Δυναμικού, περίπου 20.000 έφηβοι εργάζονται νόμιμα. Όμως, ο πραγματικός αριθμός των ανηλίκων εργαζομένων είναι 5πλάσιος. Όπως εκτιμάται από το Συνήγορο του Παιδιού, 75.000 επιπλέον έφηβοι εργάζονται στη μαύρη αγορά εργασίας.

Κατά τα άλλα, δεν ξεπερνούν τους 70 οι ανήλικοι φυλακισμένοι, ενώ 5.000 παιδιά με αναπηρία ή χρόνιες παθήσεις διαβιούν σε ιδρύματα.

Ο Συνήγορος του Παιδιού διεξάγει εδώ και χρόνια αγώνα για να κλείσουν τα παλαιά, μεγάλα ιδρύματα και να αντικατασταθούν από μικρές δομές εναλλακτικές του εγκλεισμού και από ειδικές στέγες προστατευτικής φιλοξενίας. Εχει καταθέσει σχετική εισήγηση στο ΚΕΣΑΘΕΑ (Κεντρικό Επιστημονικό Συμβούλιο για την Πρόληψη και την Αντιμετώπιση της Θυματοποίησης και της Εγκληματικότητας των Ανηλίκων) του υπουργείου Δικαιοσύνης για τους εφήβους με ροπή προς την παραβατικότητα ή ήδη φυλακισμένους. Αντίστοιχη εισήγηση έχει κάνει στο υπουργείο Υγείας για τα Κέντρα Περίθαλψης Παιδιών με αναπηρίες και χρόνιες παθήσεις. Επίσης, έχει προτείνει στις Περιφέρειες να αναλάβουν τη διάδοση του θεσμού της αναδοχής, σύμφωνα με τον οποίο, οικογένειες με την υποστήριξη της Πολιτείας αναλαμβάνουν τη φροντίδα παιδιών.

Αλυτο παραμένει το σοβαρότατο κοινωνικό πρόβλημα των 7.000 - 8.000 αλλοδαπών παιδιών που εισέρχονται ετησίως ασυνόδευτα και ανυπεράσπιστα στην Ελλάδα, εύκολα θύματα κάθε εγκληματικής δραστηριότητας.

Η Ελληνική Επιτροπή της Unicef με ευκαιρία

την Παγκόσμια Ημέρα του Παιδιού

διοργανώνει σειρά εκδηλώσεων:

-την Κυριακή 12 Δεκεμβρίου έκθεση παιδικής ζωγραφικής στο Εκθεσιακό Κέντρο Expo Athens σε συνεργασία με τον Πανελλήνιο Σύλλογο Ιδιοκτητών Παιδικών Σταθμών (ΠΑΣΙΠΣ).

-Τη Δευτέρα 13 Δεκεμβρίου τηλεμαραθώνιο Αγάπης στην ΕΤ-1 για την προστασία των παιδιών στην Ελλάδα και τον κόσμο. Προσφορές στα τηλέφωνα 801 500 12345, με SMS κενό μήνυμα στο 54234, σε όλες τις τράπεζες.

-Στις 19 Δεκεμβρίου στο Κλειστό Γυμναστήριο ΜΕΤΣ γίνεται η μεγάλη διαπολιτισμική γιορτή της Unicef με παιδιά από σχολεία της Αττικής.

-Στις 21 - 22 - 23 Δεκεμβρίου πραγματοποιείται μεγάλη έκθεση φωτογραφίας και μπαζάρ στην αίθουσα του μετρό στο Σύνταγμα.

_______________________________

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΡΘΡΟΥ ΑΠΟ:

http://www.nooz.gr/page.ashx?pid=9&cid=1&aid=1133106

Οικονομική ενίσχυση για το περιβαλλοντικό μας πρόγραμμα

Όπως είναι γνωστό η τάξη μας φέτος υλοποιεί περιβαλλοντικό πρόγραμμα σε συνεργασία με την παιδική περιβαλλοντική οργάνωση Helmepa Junior.

Πριν λίγες ημέρες μας ζητήθηκε να υποβάλλουμε σχέδιο του προγράμματος και στην υπεύθυνη περιβαλλοντικής εκπαίδευσης του νομού μας (της Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης, εννοείται) κ. Παπαχρήστου Ειρήνη. Και χτες η κ. Παπαχρήστου μας έστειλε ένα δωράκι! Πενήντα ευρώ για να αγοράσουμε υλικά απαραίτητα για το πρόγραμμά μας.

Κατόπιν σχετικής υπόδειξης εκ μέρους της Διεύθυνσης του σχολείου μας μεταβήκαμε σε βιβλιοπωλείο της πόλης μας και επιλέξαμε από τα προϊόντα του χρήσιμα πράγματα για τις δράσεις του περιβαλλοντικού μας προγράμματος:

Διαλέξαμε συγκεκριμένα:

1. Το βιβλίο: ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΩ ΤΟ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ - εκδόσεις Σαββάλας - τιμή 14,70 €.

Από το οπισθόφυλλο του βιβλίου:

"Το βιβλίο αυτό, γεμάτο εκπληκτικές τρισδιάστατες εικόνες, περιέχει ενδιαφέρουσες οικολογιές πληροφορίες, τις οποίες παρουσιάζει με εκπαιδευτικό και ταυτόχρονα ψυχαγωγικό τρόπο. Οι απειλές που αντιμετωπίζει το περιβάλλον δίνονται με ακρίβεια και απλότητα. Οι δραστηριότητες και τα εκπαιδευτικά παιχνίδια θα συναρπάσουν τους μικρούς αναγνώστες, ενώ στο τέλος του βιβλίου οι ερωτήσεις ανακεφαλαίωσης θα τους βοηθήσουν να κατανοήσουν αυτά που έμαθαν.

Κάθε ενότητα του βιβλίου συνοδεύεται από μια κάρτα με εκπαιδευτικές δραστηριότητες, για να γίνει κατανοητό σε όλους μας πως ακόμη και οι πιο απλές καθημερινές μας δραστηριότητες επηρεάζουν το περιβάλλον."

Οι ενότητες του βιβλίου είναι οι ακόλουθες:

Κλιματικές αλλαγές

Ενεργειακό αποτύπωμα

Ρύπανση

Απορρίμματα

Ανακύκλωση

2. ΛΙΓΑ ΑΠΟ ΤΑ ΘΑΛΑΣΣΙΝΑ ΤΑΞΙΔΙΑ ΤΩΝ ΖΩΩΝ: Παιχνίδι από τους εθελοντές του Συλλόγου Αρχέλων. Τιμή 18 €.

Παραθέτουμε τα ακόλουθα από το κουτάκι του παιχνιδιού:

Ήξερες ότι:

Η Μεγάπτερη Φάλαινα έχει το μεγαλύτερο και πιο ποικίλο τραγούδι απ' όλα τα ζώα; Ή ότι φτιάχνει ένα "δίχτυ" από φυσαλίδες και μέσα του κλείνει την τροφή της;

Οι Καρέττα καταπίνουν πλαστικές σακούλες νομίζοντας ότι είναι μέδουσες;

Ο Σολομός, που ζει και τρέφεται στη θάλασσα, ταξιδεύει κόντρα στα ρεύματα των ποταμών για να γεννήσει στις πηγές τους, ενώ το χέλι κάνει το αντίθετο;

Αυτά και πολλά ακόμη θα μάθουμε διασκεδάζοντας μ' ένα παιχνίδι πρωτότυπο, όπου κυριαρχεί η ιδέα: "Κερδίζω, σημαίνει: Ξέρω να δίνω", ιδέα που αν υιοθετηθεί, θα βελτιώσει τη ζωή στον πλανήτη.

Το παιχνίδι δημιουργήθηκε εξ ολοκλήρου από εθελοντική δουλειά στελεχών του Συλλόγου ΑΡΧΕΛΩΝ.

3. ΛΟΓΙΑ ΤΗΣ ΠΛΩΡΗΣ - του Αντρέα Καρκαβίτσα. Τιμή 9 €.

Με τα υπόλοιπα χρήματα αγοράσαμε 20 χαρτόνια κανσόν, απαραίτητα για να φιλοξενήσουν ομαδικές εργασίες στα πλαίσια του προγράμματος. Τιμή 10 €.

Η μικρή διαφορά, 1,70 ευρώ, μας χαρίστηκε από το βιβλιοπώλη, συνεισφορά στην εθελοντική δραστηριοποίηση των παιδιών της τάξης μας, και φυσικά τον ευχαριστήσαμε για την κίνηση αυτή.

Ευχαριστούμε επίσης και την κ. Παπαχρήστου που φρόντισε τόσο γρήγορα να ενισχύσει οικονομικά την προσπάθειά μας.

Τα υλικά που προμηθευτήκαμε θα μείνουν στο σχολείο και θα συμβάλουν στην υλοποίηση ανάλογων περιβαλλοντικών προγραμμάτων και από τους μαθητές άλλων τάξεων.

Το σχολείο μας στο ΟΝΕΙΡΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΝΗΣ ΝΥΧΤΑΣ!

Έτοιμο το σχολείο μας για την επίσκεψη στα Γιάννενα και την παρακολούθηση της θεατρικής παράστασης:

ΟΝΕΙΡΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΝΗΣ ΝΥΧΤΑΣ του Σαίξπηρ!

Ας δούμε λοιπόν κάποιες χαρακτηριστικές δημοσιεύσεις στο διαδίκτυο για την παράσταση που θα παρακολουθήσουμε:

ΠΗΓΗ ΑΡΘΡΟΥ

Σχολεία από όλη την Ήπειρο για την παράσταση του έργου

Όνειρο καλοκαιρινής νύχτας του Ουίλλιαμ Σαίξπηρ

από την Νεανική - Παιδική Σκηνή του ΔΗΠΕΘΕ Ιωαννίνων

Δευτέρα, 29 Νοεμβρίου 2010 20:07

Με τις υψηλές προδιαγραφές που έχει συνηθίσει τις εκατοντάδες χιλιάδες παιδιών, τα οποία παρακολουθούν τις παραστάσεις του εδώ και 22 χρόνια, το ΔΗΠΕΘΕ Ιωαννίνων συνεχίζει το έργο του προσφέροντας το άρτια καλλιτεχνικό, ψυχαγωγικό και αισθητικό αποτέλεσμα που φέρει τη σφραγίδα του και στους χιλιάδες μαθητές που θα παρακολουθήσουν εφέτος τη νέα του θεατρική παραγωγή. Την Πέμπτη 2 Δεκεμβρίου ξεκινούν οι παραστάσεις του έργου του Ουίλλιαμ Σαίξπηρ «Όνειρο καλοκαιρινής νύχτας» και θα πραγματοποιούνται στην αίθουσα «Βασίλειος Πυρσινέλλας» του Πνευματικού Κέντρου Δήμου Ιωαννιτών, προκειμένου να τις παρακολουθούν, σε ώρες μαθημάτων, σχολεία από όλη την Ήπειρο και τη Λευκάδα. Μέχρι σήμερα έχουν οριστικοποιήσει τη συμμετοχή τους τα εξής σχολεία:

Γυμνάσια Μεταμόρφωσης, 2ο Ηγουμενίτσας, Κωστακιών Άρτας, Βροσύνας και ΕΠΑΛ και Δημοτικά Σχολεία Ελεούσας, Μετσόβου, Πέτα Άρτας, 4ο Λευκάδας, 2ο Ανατολής, 2ο Πάργας, 8ο Άρτας, Γλυκής, 9ο Άρτας, Μεταμόρφωσης, 3ο Λευκάδας, Σαγιάδας, 2ο Πειραματικό ΖΠΑ, 14ο Ιωαννίνων, 8ο Ιωαννίνων, Λούρου, 9ο Ιωαννίνων, Ανέζας Άρτας, 7ο Άρτας, 5ο Ιωαννίνων, Αμφιθέας, Ελεούσας, Ανθοχωρίου, Βοτονοσίου, 1ο Πάργας, 11ο και 23ο Ιωαννίνων, 1ο Άρτας, 24ο Ιωαννίνων, 5ο Άρτας, 3ο Ηγουμενίτσας, Αγίου Δημητρίου Άρτας, 1ο Πειραματικό ΖΠΑ, Παραμυθιάς, Mονοδενδρίου, Γραικοχωρίου, 12ο Ιωαννίνων.

Εκτός από τις παραστάσεις για τα σχολεία θα δοθεί και μια παράσταση για το κοινό την Πέμπτη 23 Δεκεμβρίου.

Τα στοιχεία της παράστασης είναι:

ΔΗΠΕΘΕ ΙΩΑΝΝΙΝΩΝ

28ος χρόνος * θεατρική περίοδος 2010-11
Νεανική – Παιδική Σκηνή

Ουίλλιαμ Σαίξπηρ «'Ονειρο καλοκαιρινής νύχτας»

Διασκευή: Γιάννης Καλαντζόπουλος
Σκηνοθεσία: Γιάννης Αναστασάκης
Σκηνικά: Θανάσης Τζάτσος
Κοστούμια: Σοφία Θεοδωράκη
Μουσική: Γιάννης Γκίκας
Προσαρμογή στίχων: Γιάννης Αναστασάκης – Γιάννης Γκίκας
Χορογραφίες: Κική Μπάκα
Φωτισμοί: Βαγγέλης Νέτης
Βοηθός Σκηνοθέτη: Σοφία Δερμιτζάκη

Τους ρόλους του έργου ερμηνεύουν (με αλφαβητική σειρά) οι ηθοποιοί:

Σοφία Δερμιτζάκη: Ελένη, Καζάνης
Σάρρα Εσκενάζη: Τιτάνια, Ιππολύτη
Μαριάνθη Κολιάκη: Πουκ, Ροκάνης
Γιώργος Παπαστυλιανός: Λύσανδρος, Κυδώνης
Νίκος Σφαιρόπουλος: Όμπερον, Στημόνης
Μάνος Τριανταφυλλάκης: Δημήτρης, Φυσούνης
Αθηνά Τσικνιά: Ερμία, Βελόνης
Τα Ξωτικά ερμηνεύουν ...Ξωτικά
και το ρόλο του Θησέα ο Μιχάλης Μπίζιος

Χορηγός: Ξενοδοχείο «Βυζάντιο»

Ευχαριστούμε θερμά τον κ. Ερρίκο Μπελιέ για την ευγενική παραχώρηση της μετάφρασης του μονολόγου του Πουκ που ακούγεται στο τέλος της παράστασης, τον κ. Άγη Γυφτόπουλο για τη μίξη και το sound design της μουσικής, την κ. Δέσποινα Λεβέντη για τη διδασκαλία των τραγουδιών, την κ. Κλεοπάτρα Καλλιγέρη και τον κ. Γιώργο Διαμαντόπουλο για τη συμμετοχή τους στην ηχογράφηση της μουσικής, καθώς και το Θεατρικό Οργανισμό «Στιγμή» και το Θέατρο της Μεσογείου για την πολύτιμη βοήθειά τους.

Ηχογράφηση μουσικής: Μενέλαος Συκοβέλης
Κατασκευή σκηνικού: Θανάσης Τζάτσος
Κατασκευή κοστουμιών: Αναστασία Καμπέρη
Οργάνωση παραστάσεων: Γιώργος Καταγής

Για το έργο και την παράσταση

Ο Γιάννης Καλαντζόπουλος διασκεύασε με γνώση και οίστρο, την πιο πρωτότυπη ρομαντική κωμωδία του Σαίξπηρ. Την πιο μικρή νύχτα του χρόνου, τη νύχτα του μεσοκαλόκαιρου, αναβιώνουν οι μεσαιωνικοί θρύλοι˙ τα Ξωτικά, τα ερωτευμένα ζευγάρια και οι μάστορες μπλέκονται σ' ένα ευφρόσυνο "χορό" κάτω απ' την Πανσέληνο. Το δάσος γίνεται ο χώρος, όπου μια ομάδα μαστόρων προετοιμάζει μια θεατρική παράσταση για το γάμο του βασιλιά, η νεράιδα Τιτάνια και δύο ερωτευμένα ζευγάρια γίνονται "παιχνίδι" στα μαγικά βοτάνια του Όμπερον και του Πουκ, η μουσική πλημμυρίζει τις φυλλωσιές των δένδρων. Όταν το φως του ήλιου σκορπίσει το σκοτάδι της νύχτας όλα θα επιστρέψουν στους κανονικούς ρυθμούς. Η τάξη θα αποκατασταθεί. Ένα "όνειρο" ήταν, ένα όνειρο καλοκαιρινής νύχτας!

______________________________

ΠΗΓΗ ΤΗΣ ΑΦΙΣΑΣ ΤΗΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ

Το ωραιότερο παραθαλάσσιο μέρος της Θεσπρωτίας

Ποιο είναι το ωραιότερο παραθαλάσσιο μέρος της Θεσπρωτίας;

Μ' αυτό το ερώτημα πραγματοποιούμε εδώ και μέρες δημοσκόπηση στο χώρο του φόρουμ της τάξης μας.

Σκοπός μας δεν είναι απλά και μόνο να αναδείξουμε την καλύτερη παραλία μα να δείξουμε τις ομορφιές του τόπου μας και ειδικά τις θαλασσινές του ομορφιές, στα πλαίσια και του προγράμματος της Helmepa Junior που συμμετέχει η τάξη μας.

Κάντε κλικ εδώ:

http://faros.fforumfree.com/forum-f7/topic-t62.htm

για να επισκεφθείτε την αντίστοιχη θεματική ενότητα στο φόρουμ ΦΑΡΟΦΥΛΑΚΕΣ ΤΗΣ ΗΓΟΥΜΕΝΙΤΣΑΣ. Και μην ξεχάσετε πάνω και δεξιά να αναζητήσετε την ένδειξη για τις σελίδες του θέματος. Πατώντας στα κουτάκια της κάθε σελίδας θα περιηγηθείτε σε όλες τις αναρτήσεις του θέματος, που ήδη έχει καλύψει τρεις σελίδες ως τώρα.

Μπορείτε και εσείς να ψηφίσετε στο δημοψήφισμά μας. Κυρίως όμως σας καλούμε να θαυμάσετε όλες τις παραθαλάσσιες περιοχές της Θεσπρωτίας. Ξεκινώντας από την πόλη της Ηγουμενίτσας και τη γοητευτική της παραλία Δρέπανος, ταξιδεύοντας έπειτα στο γειτονικό ψαροχώρι, την Πλαταριά, ή και στο άλλο ονομαστό ψαροχώρι του νομού μας, τη Σαγιάδα, και καταλήγοντας στα τουριστικά θέρετρα της περιοχής μας, την Πέρδικα και τα ονομαστά Σύβοτα.

Από τα Σύβοτα και η φωτογραφία που δημοσιεύουμε εδώ. Και από την πανέμορφη παραλία τους Μέγας Άμμος.

Στο φόρουμ όμως θα απολαύσετε δεκάδες άλλες φωτογραφίες από όλες τις παραλίες που αναφέραμε. Και μπορείτε αν είστε μέλος του φόρουμ να ανεβάσετε κι εσείς τις δικές σας φωτογραφίες, ώστε να γίνει ακόμη πιο πλούσιο και πλήρες το αφιέρωμα.

Ο Καλαμάς πλημμύρισε!

Οι ραγδαίες βροχές των τελευταίων ημερών είχαν ως αποτέλεσμα να υπερχειλίσει ο Καλαμάς σε πολλά σημεία.

Οι φωτογραφίες είναι αποκαλυπτικές:

ΕΚΛΟΓΕΣ ΓΙΑ ΠΡΟΕΔΡΕΙΟ ΤΗΣ ΤΑΞΗΣ ΜΑΣ

Με αφορμή τόσο τις πρόσφατες εκλογές για την τοπική αυτοδιοίκηση όσο και το μάθημα της Ιστορίας σχετικά με το πολίτευμα της αρχαίας Σπάρτης, αφιερώσαμε τη σημερινή ώρα της Ευέλικτης Ζώνης σε ψηφοφορία για ανάδειξη προεδρείου της τάξης.

Παρόντες και οι 17 μαθητές του τμήματος, άρα 17 και οι ψηφίσαντες.

Η δασκάλα της τάξης όρισε τριμελή εφορευτική επιτροπή και συγκεκριμένα τους εξής μαθητές:

Μαριλένα Γ. - Μάριο Α. - Νικόλα Σ.

Με βάση τον κατάλογο της τάξης η εφορευτική επιτροπή κάλεσε έναν έναν μαθητή να ρίξει το ψηφοδέλτιό του στην αυτοσχέδια κάλπη.

Ακολούθησε καταμέτρηση ψηφοδελτίων και ψήφων.

Να σημειώσουμε ότι κάθε ψηφοφόρος μπορούσε να γράψει στο ψηφοδέλτιο ως τρία ονόματα και φυσικά κρατήθηκε μυστικότητα στην ψηφοφορία.

Σύμφωνα λοιπόν με την ανακοίνωση της εφορευτικής επιτροπής οι εξής μαθητές ήρθαν πρώτοι σε ψήφους και εκλέγονται στο προεδρείο:

Στην πρώτη θέση με έξι ψήφους οι μαθητές: Αριάννα Θ. και Άρης Λ.

Στην τρίτη θέση με πέντε ψήφους ο μαθητής Βασίλης Α.

Το προεδρείο σύντομα θα συνεδριάσει και θα συγκροτηθεί σε σώμα εκλέγοντας Πρόεδρο, Γραμματέα και Ταμία.

Ευχόμαστε και στα τρία παιδιά συγχαρητήρια για την εκλογή τους και καλή επιτυχία στο έργο τους!

ΤΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ

Σαν σήμερα, 20 Νοεμβρίου το 1989 γεννήθηκε η Σύμβαση για τα Δικαιώματα του Παιδιού (Convention on the Rights of the Child).


Η Σύμβαση είναι μια διεθνής συνθήκη ανθρωπίνων δικαιωμάτων που λέει πως όλα τα παιδιά γεννιούνται με βασικές ελευθερίες και δικαιώματα.

Μια τέτοια συνθήκη αποτελεί μια συμφωνία μεταξύ ανθρώπων ή κρατών όπου όλοι συμφωνούν να υπακούουν στον ίδιο νόμο. Η Σύμβαση καθορίζει το εύρος των δικαιωμάτων τα οποία οφείλουν να απολαμβάνουν τα παιδιά οπουδήποτε. Θέτει τις βασικές προϋποθέσεις για την ευημερία των παιδιών στα διάφορα στάδια της ανάπτυξής τους και είναι ο πρώτος παγκόσμιος, νομικά δεσμευτικός, κώδικας δικαιωμάτων των παιδιών στην ιστορία.

άρθρο 1: “…θεωρείται παιδί κάθε ανθρώπινο ον μικρότερο των δεκαοκτώ ετών,…”

άρθρο 3: “Σε όλες τις αποφάσεις που αφορούν στα παιδιά… πρέπει να λαμβάνεται πρωτίστως υπόψη το συμφέρον του παιδιού.”

άρθρα 7 & 8: “Το παιδί εγγράφεται στο ληξιαρχείο αμέσως μετά τη γέννησή του… και έχει το δικαίωμα … σε όνομα …εθνικότητα … τη διατήρηση της ταυτότητάς του…”


άρθρο 23: “Τα Συμβαλλόμενα Κράτη αναγνωρίζουν ότι τα πνευματικώς ή σωματικώς ανάπηρα παιδιά πρέπει να διάγουν πλήρη και αξιοπρεπή ζωή, σε συνθήκες οι οποίες εγγυώνται την αξιοπρέπειά τους …και διευκολύνουν την ενεργό συμμετοχή τους στη ζωή…”

• πηγή για το post η Ελληνική Εθνική Επιτροπή UNISEF και το Χαμομηλάκι



• εδώ όλη η σύμβαση: Σύμβαση για τα Δικαιώματα του Παιδιού

Είστε εκπαιδευτικός, γονιός, επιμορφωτής και θέλετε να μάθετε περισσότερα για τα δικαιώματα των παιδιών;

Δείτε το αντίστοιχο εκπαιδευτικό υλικό και ζητήστε αυτό που χρειάζεστε!

Μάθετε για τα εκπαιδευτικά προγράμματα που υλοποιούνται σε συνεργασία με το Υπουργείο Παιδείας και προωθούν τη Σύμβαση για τα Δικαιώματα του Παιδιού:

Τα Παιδιά Γράφουν & Ζωγραφίζουντα Δικαιώματά τους

Σχολεία Υπερασπιστές των Παιδιών

Μακάρι τα επόμενα χρόνια που θα έρθουν να μπορέσουν όλα τα κράτη να συμβάλλουν για τα παιδιά!!!

Πού ' ν' το πού ' ν' το το δαχτυλίδι; Όχιιιι!

Αλλάζει τίτλο το γνωστό παιδικό παιγνίδι "Πού ' ν' το, πού ' ν' το το δαχτυλίδι"! Αλλάζει και παίκτες. Οι μπόμπιρες παραχωρούν τη θέση τους στους επιστήμονες και εν μέρει και στους ταξιδευτές των θαλασσών καθώς η νέα κατάσταση του πλανήτη τους αναγκάζει πλέον σε δραματική μίμηση εκείνου του Τούρκου ναύαρχου, του Πίρι Ρέις, που έμεινε στην ιστορία με τη γκάφα του ως σύμβολο του μπουνταλά σε θέματα ναυτοσύνης με τη θρυλική φράση: "Μάλτα γιοκ!"

Το παιχνίδι πια, θα παίζεται με την ατάκα: "Πού ' ν' το, πού ' ν' το το νησί!"

Και δε θα είναι παιγνίδι... Αλλά η τραγική νέα κατάσταση που η ανοησία του ανθρώπου προκάλεσε. Ανοησία άλλου επιπέδου και μορφής από εκείνη του Τουρκαλά που δεν κατάφερε να βρει τη Μάλτα... Γιατί αν ο εκείνος ατύχησε σε ναυτικές γνώσεις, και δεν κατάφερε να εντοπίσει ένα νησί υπαρκτό, το πρόβλημα σήμερα λέγεται αληθινή εξαφάνιση νησιών.

Έτσι τουλάχιστον διαβάσαμε στο Pathfinder . Χάνονται λέει τα νησιά της Ινδονησίας! Και όπως δήλωσε ο Ινδονήσιος υπουργός Ναυτικών Υποθέσεων, Φρέντι Νουμπέρι, το αρχιπέλαγος της Ινδονησίας έχει κιόλας χάσει τα τελευταία χρόνια, 24 παρακαλώ νησιά!!! λόγω φυσικών καταστροφών ή βλαβών που προκλήθηκαν στο περιβάλλον!

Η είδηση αποκαλύπτει το μέγεθος του προβλήματος που έχει προκαλέσει η άνοδος της θερμοκρασίας του πλανήτη Γη και αποδεικνύει ότι ο κίνδυνος που χρόνια τώρα πρόβαλλαν οι οικολογικές οργανώσεις δεν είναι αποκύημα φαντασίας κάποιων γραφικών που ασχολούνται με το περιβάλλον αλλά απόλυτα υπαρκτός και δυσοίωνα απειλητικός.

Ο Ινδονήσιος υπουργός φρόντισε μάλιστα να μας μαυρίσει κι άλλο την καρδιά αναφέροντας ότι σύμφωνα με τις προβλέψεις των επιστημόνων η Ινδονησία μπορεί να χάσει τουλάχιστον 2.000 νησιά ως το 2.030!!!

Εντάξει, η Ινδονησία, μπορεί κανείς να σκεφτεί, έχει περίσσευμα νησιών. Και τι έγινε αν από τα 17.504 κατέβηκε στα 17.480 ή αν σε δέκα χρόνια θα έχει 15.500;

Το τι έγινε ή το τι θα γίνει έρχεται από το μέλλον η φωνή των παιδιών μας να μας το φωνάξει και να μας κατηγορήσει για την αδιαφορία μας και την ακηδία μας. Που έτσι διοδεύουμε τις μέρες μας λες και ο πλανήτης μας ανήκει. Ε, όχι. Αυτόν τον κόσμο τον δανειστήκαμε από τα παιδιά μας και από τα παιδιά των παιδιών μας. Τον δανειστήκαμε από όλες τις επόμενες γενιές και χρωστάμε να τους τον παραδώσουμε αν όχι καλύτερο από όσο τον παραλάβαμε, τουλάχιστον όχι χειρότερο από αυτόν που μας άφησαν οι πρόγονοί μας.

Το όλο πρόβλημα εντοπίζεται κυρίως στην υπερβολική εκπομπή διοξειδίου του άνθρακα που οι σημερινές δραστηριότητες του ανθρώπου παράγουν. Κάθε φορά που άσκοπα θέτεις σε κίνηση το αυτοκίνητο, κάθε φορά που καταναλώνεις πετρέλαιο χωρίς να υπάρχει πραγματικός λόγος, γίνεσαι ένας εγκληματίας κατά του γήινου περιβάλλοντος. Γιατί όλο αυτό το διοξείδιο του άνθρακα είναι ο σημαντικότερος λόγος που προκαλεί το φαινόμενο του θερμοκηπίου.

Και δεν είναι μόνο το πετρέλαιο αλλά και η χρήση όλων των άλλων ορυκτών καυσίμων. Γιατί η καύση όλων αυτών απελευθερώνει στην ατμόσφαιρα διοξείδιο του άνθρακα. Τι σημαίνει αυτό; Πως απορρυθμίζεται η φυσική διαδικασία των ποσών θερμότητας που η Γη καθημερινά εισπράττει από τον ήλιο αλλά και καθημερινά επανεκπέμπει στο διάστημα.

Στην πραγματικότητα η διατήρηση της ζωής στον πλανήτη έχει ανάγκη τη λειτουργία ενός είδους θερμοκηπίου... Ενός φυσικού θερμοκηπίου όμως και όχι εκείνου που εννοούμε σήμερα με τον όρο "φαινόμενο θερμοκηπίου" και που σημαίνει τη διατάραξη της ισορροπίας της ατμόσφαιρας από την παρουσία αερίων που προκύπτουν από τις δραστηριότητες του σύγχρονου τρόπου ζωής του ανθρώπου. Αναφέραμε ήδη το διοξείδιο του άνθρακα γιατί είναι και ο πιο επιβαρυντικός παράγοντας. Αλλά παρόμοια ένοχα είναι και άλλα αέρια. Όπως: οι υδρατμοί (H2O), το μεθάνιο (CH4), το υποξείδιο του αζώτου (N2O), οι χλωροφθοράνθρακες (CFCs) και το τροποσφαιρικό όζον (O3).

Και ας δούμε αναλυτικά τη διαφορά του φυσικού θερμοκηπίου από το άλλο... Θα πρέπει να πούμε ότι αν η ίδια η ατμόσφαιρα της Γης δε λειτουργούσε ως θερμοκήπιο, η θερμοκρασία στον πλανήτη μας θα ήταν -18 βαθμούς Κελσίου. Καταλαβαίνετε όλοι ότι με τέτοια θερμοκρασία δε θα μπορούσε να διατηρηθεί η ζωή. Επομένως αυτό το φυσικό θερμοκήπιο είναι ταυτόσημο με την ύπαρξη της ζωής στη Γη. Δηλαδή πρέπει να υπερισχύει η θερμότητα που μπαίνει στο οικοσύστημα της Γης από τον ήλιο από τη θερμότητα που αποβάλλει η Γη στο διάστημα.

Τη λειτουργία αυτή, όπως αναφέραμε, εδώ και εκατομμύρια χρόνια την εξασφαλίζει η ατμόσφαιρα της γης. Η δομή της και η σύνθεσή της είναι τέτοιες που επιτρέπουν στην ηλιακή ακτινοβολία να φτάσει στο έδαφος της γης με μεγαλύτερη ευκολία από ό,τι να ακτινοβοληθεί εκ νέου προς το διάστημα.

Ρόλο στη διαδικασία όμως διαδραματίζει και το έδαφος. Συγκεκριμένα τα φυτά και περισσότερο τα δέντρα. Το γιατί είναι εύκολο να το καταλάβει κανείς... Ακόμη και τα παιδάκια του δημοτικού γνωρίζουν πως τα δεντράκια είναι εκείνα που απορροφούν διοξείδιο του άνθρακα και "εκπνέουν" οξυγόνο. Στις μέρες μας όμως τα δέντρα και τα δάση αντί να αυξάνονται για να καλύψουν το νέο τρόπο ζωής του ανθρώπου, εξαφανίζονται με γοργούς ρυθμούς και έτσι το πρόβλημα της υπερβολικής παρουσίας διοξειδίου του άνθρακα στη γήινη ατμόσφαιρα γίνεται ακόμη μεγαλύτερο. Με λίγα λόγια η αποψίλωση του εδάφους δραστικά ενεργεί στην αλλαγή της σύνθεσης των αερίων που αποτελούν την ατμόσφαιρα.

Έτσι η νέα μας ατμόσφαιρα έχει υπερβολικό όγκο από αέρια που εμποδίζουν τη θερμοκρασία της γης να ακτινοβοληθεί προς το διάστημα και επομένως ανατρέπεται καθημερινά και συνεχώς το δυναμικό της γης σε θερμότητα. Ο πλανήτης διαρκώς ζεσταίνεται όλο και περισσότερο. Το πόσο και με ποιους ρυθμούς μπορείτε να τα διαβάσετε σε σχετικό άρθρο του in.gr ή και σε εκατοντάδες άλλα άρθρα που υπάρχουν σήμερα στο διαδίκτυο.

Εμείς με απλά λόγια - γιατί το πρόβλημα ξεκινά και από όσα κάνουν οι απλοί άνθρωποι στην καθημερινότητά τους - θα πούμε εδώ ότι η αύξηση της μέσης θερμοκρασίας θα προκαλέσει αλυσιδωτές αντιδράσεις που οι επιστήμονες προσπαθούν να προβλέψουν αλλά όλοι καταλαβαίνουμε πως την πραγματική εικόνα δεν είναι σε θέση να την αποδώσουν. Οι πάγοι και τα χιόνια των οροσειρών θα λιώσουν, το επίπεδο των ωκεανών θα ανέβει (όχι μόνο από τους λιωμένους πάγους αλλά και από τη διαστολή του νερού) οι υδρατμοί από την εξάτμιση του νερού των θαλασσών θα αυξηθούν θεαματικά και θα έχουμε μεγάλες και έντονες βροχοπτώσεις (φυσικά και πλημμύρες). Και με λίγα λόγια έτσι που το πάμε, το παιγνιδάκι που λέγαμε θα καταντήσει σε οιμωγές απελπισίας:

Πού είναι τόπος να σταθώ, γωνιά να περπατήσω...

και στερνή μου γνώση να σ' είχα πρώτα...