ΜΑΣ ΕΙΠΕ ΤΟ ΠΟΥΛΑΚΙ...


ΑΚΟΥΣΑΤΕ! ΑΚΟΥΣΑΤΕ!

Αυτό το ιστολόγιο έχει ολοκληρώσει το ρόλο του και δεν είναι σε λειτουργία...

Τα Τεταρτάκια έφεραν το "Λάζαρο"!

Τους δρόμους πήραν σήμερα τα Τεταρτάκια. Για να φέρουν το "Λάζαρο" και να πουν τα κάλαντα.



Εδώ βλέπουμε τα μικρά τους ποδαράκια να σκαρφαλώνουν τα σκαλιά της πρώην Νομαρχίας και να ετοιμάζονται να περάσουν τη μεγάλη πόρτα του Αντιπεριφερειάρχη Θεσπρωτίας, του κ. Πιτούλη.



Κρατώντας καλαθάκια πασχαλινά, στολισμένα με αγριολούλουδα, ζωγραφιές με ευχές και με προσωπάκια που άστραφταν από χαρά, σκόρπιζαν απ' όπου περνούσαν μια νότα γιορτινή και ένα αεράκι απ' τα παλιά. Τότε που κάθε γειτονιά τέτοιες μέρες αντιλαλούσε από τις φωνούλες των παιδιών και το "Ήρθε ο Λάζαρος, ήρθαν τα Βάγια".


Αρχή κάναμε από το γραφείο του αγαπημένου μας διευθυντή, κ. Β. Γεώργου, που κέρασε τα παιδιά και το πρώτο χαρτζιλίκι. Αλλά κι εκείνα του άφησαν ένα από τα καλαθάκια τους και μια μικρή καρτούλα:



Κατόπιν επισκεφθήκαμε την Αγροτική Τράπεζα που είναι δίπλα στο σχολείο μας:




Στο δρόμο μας και η Αστυνομία όπου και έγιναν δεκτά τα Τεταρτάκια με ιδιαίτερο ενθουσιασμό:



Έτσι εκτός από το Διοικητή, συγκεντρώθηκαν και όλοι οι υπάλληλοι του ορόφου και ζήτησαν να πούμε και σε εκείνους τα κάλαντα. Και μετά έπεσαν βροχή τα χαρτζιλίκια! Αυτό να πούμε την αλήθεια δεν το είχαμε προβλέψει. Εμείς βγήκαμε μόνο για το καλό και να πούμε τις ευχές μας για τις μέρες που έρχονται. Εννοείται όμως πως τα παιδιά ενθουσιάστηκαν και όσο έβλεπαν την τσέπη του ταμία της τάξης, του Βασιλάκη, να φουσκώνει, όλο και έκαναν σχέδια για το πού θα ξοδέψουν τόσα χρήματα!


Αμέσως μετά επισκεφθήκαμε το κτίριο της πρώην Νομαρχίας και ζητήσαμε την άδεια να τραγουδήσουμε τα κάλαντα στον κ. Αντιπεριφερειάρχη. Φυσικά και μας επέτρεψαν και ο κ. Πιτούλης υποδέχτηκε τους μαθητές με ένα πλατύ χαμόγελο. Όσο για τα παιδιά κοιτούσαν θαμπωμένα το μεγάλο γραφείο, όπου χτυπά η καρδιά ολόκληρης της Θεσπρωτίας. Κατόπιν βγάλαμε και μια αναμνηστική φωτογραφία με τον κ. Πιτούλη:



Επόμενος προορισμός μας το Δημαρχείο και το γραφείο του Δημάρχου μας, του κ. Κάτσινου:



Ο κ. Δήμαρχος άκουσε με μεγάλη χαρά τα κάλαντα και μίλησε με τα παιδιά που τον κοιτάζανε με περιέργεια ανάμικτη με θαυμασμό.



Ε, δεν είναι και λίγο μέσα σε μία ώρα να γνωρίσουν από κοντά τόσα σπουδαία πρόσωπα και ιδίως τους δύο σημαντικότερους εκπροσώπους του τόπου μας!


Όταν επιστρέψαμε στο σχολείο το Προεδρείο μέτρησε το μικρό θησαυρό. 100 ευρώ! Κι άρχισε να καταστρώνει πλάνα για το πώς θα τα ξοδέψει με τον καλύτερο τρόπο. Κάτι έπιασε το αυτί μου για εκδρομή αλλά δεν είμαι και σίγουρη. Εξάλλου πρέπει πρώτα να παρθεί απόφαση από τη Γενική Συνέλευση της τάξης!


Και σίγουρα μια τέτοια μέρα, τελευταία των μαθημάτων, τα παιδιά είχαν και άλλα σημαντικότερα πράγματα να σκεφτούν και να κουβεντιάσουν με τους συμμαθητές τους. Να ανταλλάξουν ευχές και να ανακοινώσουν τα σχέδιά τους για το Πάσχα.


Τις καλύτερες ευχές μας στέλνουμε και σε όλους εσάς που διαβάζετε το ιστολόγιό μας. Να περάσετε με υγεία και χαρά αυτές τις γιορτινές μέρες και κοντά στα αγαπημένα σας πρόσωπα!


ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ!



Ακούστε τα κάλαντα κι εσείς...


(αρκεί ένα κλικ στο βίντεο)

Οι σχέσεις των δασκάλων με τους γονείς (έρευνα)

"Οι σχέσεις των δασκάλων με τους γονείς" είναι ο τίτλος μιας έρευνας που έγινε στα 1995 στην Κύπρο και στα πλαίσια προγράμματος του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου Κύπρου.


ΠΕΡΙΛΗΨΗ


Με αφορμή τις αποφάσεις του Ο.Η.Ε για το Διεθνές Έτος Οικογένειας , η έρευνα αυτή εξέτασε την επικοινωνία των δασκάλων με τους γονείς και το κοινωνικό - ψυχολογικό κλίμα που αναπτύσσεται μεταξύ τους κατά τη συνεργασία Σχολείου - Οικογένειας.


Βασικός σκοπός της έρευνας ήταν να σκιαγραφήσει τις σχέσεις των δασκάλων με τους γονείς . Ως δευτερεύοντες στόχους έθεσε αφενός τη συσχέτιση των ατομικών - δημογραφικών χαρακτηριστικών - βαθμού επαγγελματικής ικανοποίησης του δασκάλου με τη στάση και τη συμπεριφορά του προς τους γονείς και αφετέρου την καταγραφή των πηγών από τις οποίες αντλούν γνώσεις οι εκπαιδευτικοί για το χειρισμό θεμάτων συνεργασίας με την οικογένεια .


Το δείγμα της έρευνας αποτέλεσαν 260 δάσκαλοι , οι οποίοι το Φεβρουάριο - Μάρτιο του 1995 υπηρετούσαν σε Δημοτικά Σχολεία της Επαρχίας Λευκωσίας στην Κύπρο . Η επιλογή τους έγινε με τη μέθοδο της τυχαίας επιλογής και ως δειγματοληπτική μονάδα χρησιμοποιήθηκε η σχολική μονάδα στην οποία υπηρετούσαν ( αστική - ημιαστική - αγροτική ) .


Η συλλογή των δεδομένων έγινε με τη συμπλήρωση γραπτού ερωτηματολογίου και η επεξεργασία τους πραγματοποιήθηκε στο Παιδαγωγικό Ινστιτούτο Κύπρου με τη στατιστική διαδικασία SPSS . Κατά την ανάλυση των αποτελεσμάτων χρησιμοποιήθηκαν τόσο μέθοδοι της Περιγραφικής Στατιστικής όσο και της Επαγωγικής ( t-test & ανάλυση διασποράς ) . Ως ανεξάρτητες μεταβλητές εξετάστηκαν η ηλικία , το φύλο , οι τίτλοι σπουδών , τα χρόνια και ο τόπος υπηρεσίας του εκπαιδευτικού και ως παρεμβαλλόμενες ο βαθμός επαγγελματικής του ικανοποίησης και οι πηγές από τις οποίες αντλεί γνώσεις προκειμένου να χειριστεί ζητήματα συνεργασίας με τους γονείς .


Τα αποτελέσματα της έρευνας αυτής έδειξαν ότι η πλειοψηφία των δασκάλων συνεργάζεται με τους γονείς χωρίς όμως να υπάρχει μεταξύ τους αποτελεσματική επικοινωνία και χωρίς το κλίμα των σχέσεών τους να ευνοεί την περαιτέρω σύνδεση του σχολείου με την οικογένεια . Κύρια γνωρίσματα της συνεργασίας τους είναι οι ατομικές συναντήσεις δασκάλου - γονέων στο σχολείο , σε χρόνο που καθορίζεται από το σχολικό πρόγραμμα , η αλληλοενημέρωση για την επίδοση και τη συμπεριφορά του μαθητή , η παροχή οδηγιών εκ μέρους του δασκάλου και η υποβολή διευκρινιστικών ερωτήσεων εκ μέρους των γονέων . Χαρακτηριστικό της συνεργασίας τους είναι η αναζωογόνησή της όταν ο μαθητής παρουσιάζει προβλήματα και η εξασθένισή της όταν το παιδί "πηγαίνει καλά" στο σχολείο .


Η έρευνα κατέγραψε ως θετικά στοιχεία στις σχέσεις των δασκάλων με τους γονείς τον υψηλό βαθμό συνεργασίας που δηλώνουν οι δάσκαλοι ( αριθμητικός μέσος όρος: 3,89 , με κλίμακα από το 1=ελάχιστο έως το 5=μέγιστο ) ,την επιδίωξη βελτίωσης του έργου του σχολείου και εκπλήρωσης του καθήκοντος προς τους γονείς , τη συχνή ενημέρωση των γονιών ( Μ.Ο. : 4,01 ) και την προθυμία του δασκάλου για βοήθεια προς την οικογένεια ( Μ.Ο. : 4,25 ) .


Αρνητικά στοιχεία που εντοπίστηκαν στη στάση των δασκάλων είναι : Η άρνηση τους για συμπαράσταση εκ μέρους των γονιών , η μη αναγνώριση του δικαιώματος που ο Ο.Η.Ε. έχει παραχωρήσει στους γονείς - για προτεραιότητα στην επιλογή του είδους εκπαίδευσης που θα δώσουν στα παιδιά τους - η απόρριψη της διεύρυνσης της συμμετοχής των γονιών ακόμη και σε τομείς που προτείνει το Υπουργείο Παιδείας . Τη στάση αυτή συνοδεύει η άρνηση του ενός στους δύο δασκάλους να συναντήσουν τους γονείς όταν εκείνοι το ζητήσουν , η έλλειψη ειλικρίνειας κατά την ενημέρωση των γονιών , η παθητικότητα στην επιδίωξη της συνεργασίας .


Παράλληλα διαπιστώθηκε αναποτελεσματική επικοινωνία ως προς τους τρόπους συνάντησης και ενημέρωσης ( αποφυγή ομαδικών συγκεντρώσεων και επισκέψεων του δασκάλου στο σπίτι του μαθητή , μη πρόσκληση των γονιών να παρακολουθήσουν τη ζωή της τάξης , απουσία του παιδιού από το πεδίο συνεργασίας ), τη συχνότητα και το περιεχόμενο των πληροφοριών που ζητά ο δάσκαλος από τους γονείς , την εκπαίδευση των γονιών (μη πραγματοποίηση ομιλιών ) , τη συμμετοχή των γονιών στη ζωή του σχολείου και την αξιοποίηση των ιδεών τους για βελτίωση του έργου του .


Υπογραμμίζεται ως ιδιαίτερα ανησυχητικό γεγονός ο χαμηλός βαθμός συνεργασίας για την προώθηση των στόχων του "Δεν Ξεχνώ" ( Μ.Ο. : 3,45 , κλίμακα 1=σχεδόν ποτέ , 5=πολύ συχνά ) και οι στατιστικώς σημαντικές διαφορές που χαρακτηρίζουν σ`αυτόν τον τομέα τους παλαιούς σε σχέση με τους νέους δασκάλους ( Μ.Ο. : 4,04 έναντι 2.94 ) .


Επισημαίνονται επίσης οι στατιστικώς σημαντικές διαφορές που διαπιστώθηκαν ως προς τον τόπο υπηρεσίας : Η συνεργασία γονιών - δασκάλων στις ημιαστικές περιοχές είναι πολύ χαμηλότερη απ`ότι στην πόλη και στο χωριό . Επιπρόσθετα τονίζεται πως τις ημιαστικές περιοχές της έρευνας αποτελούσαν κυρίως προσφυγικοί συνοικισμοί . Τα στοιχεία αυτά , σε συνδυασμό και με τα υπόλοιπα ευρήματα της έρευνας , οδήγησαν στο συμπέρασμα πως τα ατομικά και δημογραφικά χαρακτηριστικά του δασκάλου επηρεάζουν καθοριστικά τη στάση και τη συμπεριφορά του προς τους γονείς . Ιδιαίτερη επίδραση διαπιστώθηκε ότι ασκούν η "Ηλικία" και τα "Χρόνια Υπηρεσίας" αφενός , ως παράγοντες που σχετίζονται με την εμπειρία του δασκάλου, και ο βαθμός επαγγελματικής ικανοποίησης αφετέρου . Σύμφωνα με τα αποτελέσματα της έρευνας , οι μεγάλοι σε ηλικία δάσκαλοι συνεργάζονται αποτελεσματικότερα με την οικογένεια ενώ οι νέοι συναντούν πολλά προβλήματα στις σχέσεις τους με τους γονείς . Ως βασική αιτία αυτών των διαφοροποιήσεων εντοπίστηκε η ελλιπής παιδαγωγική κατάρτιση του δασκάλου σε θέματα συνεργασίας ( οι εκπαιδευτικοί δήλωσαν ότι αντλούν γνώσεις κυρίως από την εμπειρία τους ) αλλά και η επαγγελματική ικανοποίηση που χαρακτηρίζει σε μεγαλύτερο βαθμό τους δασκάλους με πολλά χρόνια υπηρεσίας .


Από τα αποτελέσματα της έρευνας προκύπτει η αδήριτη αναγκαιότητα ριζικών αλλαγών στο χώρο της εκπαίδευσης , ικανών να προωθήσουν τη συνεργασία του σχολείου με την οικογένεια . Την άποψη αυτή συνεπικουρεί το επίσημα διαπιστωμένο υψηλό ποσοστό σχολικής αποτυχίας στο Κυπριακό Εκπαιδευτικό Σύστημα και παράλληλα τα πορίσματα πλήθους ερευνών , τόσο στην Κύπρο όσο και σε ολόκληρο τον κόσμο , πως η συνεργασία με τους γονείς αποτελεί βασικό γνώρισμα του αποτελεσματικού σχολείου . Στα πλαίσια αυτά ο εκδημοκρατισμός της εκπαίδευσης και η βελτίωση των όρων εργασίας του εκπαιδευτικού θεωρούνται εκ των ων ουκ άνευ . Η παρούσα έρευνα κρίνει επίσης σκόπιμο να εισηγηθεί αφενός περαιτέρω διερεύνηση του θέματος και αφετέρου :


Θεσμοθέτηση της συνεργασίας δασκάλου - γονέων . Διευκόλυνση των εργαζόμενων γονιών για συμμετοχή στην εκπαίδευση των παιδιών τους . Αναγνώριση από την Πολιτεία της σημασίας του ρόλου του δασκάλου ως συνεργάτη των γονιών και παράλληλη λήψη μέτρων για την κατά το δυνατόν καλύτερη άσκησή του . Επιστημονική καθοδήγηση και ενημέρωση των δασκάλων σε θέματα συνεργασίας σχολείου - οικογένειας , ιδιαίτερα των νέων σε ηλικία Υποστήριξη της συνεργασίας από ομάδες ειδικών ( ψυχολόγων , κοινωνικών λειτουργών κ.α. ).


____________________________


Στη συνέχεια δημοσιεύουμε επιλεκτικά κάποια αποσπάσματα από την έκθεση της έρευνας και που θεωρούμε ότι θα φανούν χρήσιμα για όσους διαβάζουν το ιστολόγιό μας, καθώς τόσο το θέμα των σχέσεων των δασκάλων με τους γονείς όσο και γενικότερα οι σχέσεις αποτελούν ένα από τα σημαντικά ζητήματα που απασχολούν το χώρο της εκπαίδευσης αλλά και την ευρύτερη σχολική κοινότητα:


ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ


ΔΙΑΤΥΠΩΣΗ ΤΟΥ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΟΣ


Το 1994 εορτάστηκε παγκόσμια ως Διεθνές ΄Ετος για την Οικογένεια. Σε σχετική απόφαση των Ηνωμένων Εθνών αναφέρεται πως επειδή η οικογένεια αποτελεί τη βασική μονάδα κοινωνίας της αξίζει ξεχωριστή προσοχή για κάθε δυνατή προστασία και βοήθεια , για να μπορέσει να ανταποκριθεί πλήρως στις κοινωνικές της υποχρεώσεις , σύμφωνα με τις διάφορες διακηρύξεις για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα . Η απόφαση αυτή αφορά άμεσα την εκπαίδευση και τους εκπαιδευτικούς αφού : "Οικογένεια και σχολείο θεωρούνται και είναι οι δύο πιο σημαντικοί παράγοντες αγωγής , οι οποίοι δεν ενεργούν μόνο ανεξάρτητα αλλά και σε στενή αλληλεξάρτηση μεταξύ τους ." ( Μπέλλας , 1985 : 165 ) Η κρίση του θεσμού της οικογένειας έχει προεκτάσεις στην όλη σχολική συμπεριφορά του παιδιού στο σχολείο, αναφέρει ο Ξηροτύρης ( 1975 ) .


Η μείωση της σημασίας και των δικαιωμάτων της οικογένειας αποδίδεται στην αντίστοιχη επέκταση της εξουσίας του κράτους , ιδιαίτερα δε στον τομέα της ανατροφής των παιδιών. Ο Piaget ( 1979 : 64) τονίζει πως : " Η απόλυτη εξουσία των πρεσβυτέρων της φυλής , έπειτα του pater familias και τέλος των γονέων στους πρόσφατους χρόνους περιορίστηκε όλο και περισσότερο από την εκπαιδευτική νομοθεσία, η οποία δεν απέβαινε πάντοτε σε όφελος του παιδιού ." Οι απόψεις αυτές υποστηρίζονται και από τον Gerzon : "Στις σύγχρονες τεχνολογικές κοινωνίες η έσχατη καταπίεση που δέχεται το άτομο από την κρατική εξουσία είναι η δημιουργία του "τεχνικού γονιού " που μόνο περιθωριακά είναι υπεύθυνος για την ανάπτυξη του παιδιού του . Σαν εργολάβος , με πολλούς υποεργολάβους μεταβιβάζει εξουσία και έλεγχο σε άλλους ειδικούς που εμπλέκονται στη διαδικασία αυτή. Οι μαιευτήρες φροντίζουν για τη γέννησή του , οι παιδίατροι για τις νόσους και τη θεραπεία του , οι δάσκαλοι για τη μόρφωσή του ... και οι ψυχίατροι , αν χρειάζεται , για τα αισθήματα που του δημιουργούνται ενδιάμεσα ." ( Π. ΤΕΡΛΕΞΗΣ , 1975 : 207 )


΄Οσο κι αν είναι εμφανές το στοιχείο της υπερβολής σ` αυτές τις δηλώσεις - σίγουρα κανείς δε θεωρεί καταπίεση τη θεραπεία των παιδιών από τον παιδίατρο - αξίζει όμως να μας προβληματίσει το σημείο που αναφέρεται στους δασκάλους , αφού η Παγκόσμια Διακήρυξη των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου αναφέρει στο άρθρο 26 , παράγραφος 3 , τα ακόλουθα : "Οι γονείς έχουν κατά προτεραιότητα το δικαίωμα να επιλέγουν το είδος της εκπαίδευσης που θα δώσουν στα παιδιά τους ."


Στην κατεύθυνση αυτή κρίνεται σκόπιμο να ερευνηθεί η πραγματική σημερινή κατάσταση των σχέσεων του εκπαιδευτικού συστήματος με τους γονείς , την ώρα που τα φώτα της γιορτής για το Διεθνές ΄Ετος Οικογένειας χαμηλώνουν και να διαπιστωθεί αν οι σχετικές αποφάσεις του Ο.Η.Ε. βρίσκονται υπό υλοποίηση ή αν αντίθετα αληθεύουν οι ισχυρισμοί του Gerzon για τους "τεχνικούς γονιούς ". Λαμβάνοντας υπόψη πως η έκταση του θέματος καθιστά αδύνατη τη συνολική του προσέγγιση , η παρούσα έρευνα θα περιοριστεί στην εξέταση των σχέσεων των δασκάλων με τους γονείς των μαθητών τους . Η επιλογή αυτή στηρίζεται στην άποψη πως η επικοινωνία του δασκάλου με τους γονείς αποτελεί το θεμέλιο της σύνδεσης του σχολείου με το σπίτι και κατά προέκταση της συνεργασίας του εκπαιδευτικού συστήματος με την οικογένεια .


Η οριοθέτηση του πεδίου έρευνας με αφετηρία τις αποφάσεις του Ο.Η.Ε. αποβλέπει όχι μόνο στην ενίσχυση του οικογενειακού θεσμού αλλά και στη βελτίωση του έργου της αγωγής ,αφού η συνεργασία του σχολείου με τους γονείς αποτελεί γνώρισμα του αποτελεσματικού σχολείου , σύμφωνα με τα πορίσματα σχετικών ερευνών ( Διονυσίου , 1992 ). Σημαντικό όμως μειονέκτημα των έως τώρα ερευνητικών δεδομένων αποτελεί η ελλιπής καταγραφή αυτών των σχέσεων , κενό που αισιοδοξεί να καλύψει η παρούσα έρευνα , εστιάζοντας την προσοχή της στο πως και πόσο αυτές οι σχέσεις βιώνονται , επιδιώκονται , καλλιεργούνται , ενδυναμώνονται και αξιοποιούνται μέσα στη ζωντανή σχολική πραγματικότητα από τους πρωτεργάτες των επάλξεων της πρώτης γραμμής της παιδείας , τους εκπαιδευτικούς της Δημοτικής Εκπαίδευσης .


Στα πλαίσια αυτά η παρούσα έρευνα επιδιώκει να διακριβώσει αν υπάρχει αποτελεσματική επικοινωνία του δασκάλου με την οικογένεια και ευνοϊκό κλίμα για την αναβάθμιση του ρόλου των γονιών στην εκπαίδευση των παιδιών τους.


Κρίθηκε επίσης σκόπιμο να αναζητηθούν οι παράγοντες που επηρεάζουν τη στάση και τη συμπεριφορά των δασκάλων απέναντι στους γονείς ώστε η έρευνα να μην περιοριστεί στην απλή καταγραφή της υπάρχουσας κατάστασης , αλλά να καταλήξει σε εποικοδομητικές προτάσεις βελτίωσής της.


2. ΣΚΟΠΟΣ ΤΗΣ ΕΡΕΥΝΑΣ


Βασικός σκοπός της έρευνας είναι να περιγράψει τις σχέσεις των δασκάλων με τους γονείς των μαθητών τους έτσι όπως αυτές διαδραματίζονται μέσα στα πλαίσια της συνεργασίας του σχολείου με την οικογένεια. Επιπρόσθετα και ως δευτερεύουσας σημασίας στόχο θέτει τη συσχέτιση των σχέσεων των δασκάλων με τα ατομικά και δημογραφικά τους χαρακτηριστικά καθώς και με το βαθμό ικανοποίησης από το επάγγελμά τους. Η έρευνα θα καταγράψει επίσης ως παρεμβαλλόμενες μεταβλητές τις πηγές γνώσης συνεργατικών μεθόδων των δασκάλων , ώστε να διευκολυνθεί η εξαγωγή συμπερασμάτων . Αναλυτικότερα οι σκοποί της έρευνας είναι :


1. Να σκιαγραφήσει τις σχέσεις των δασκάλων με τους γονείς και συγκεκριμένα τις επικοινωνιακές διαδικασίες ανάμεσά τους και το κλίμα ( κοινωνικό - ψυχολογικό ) που τις διέπει .


2. Να συσχετίσει τη στάση και τη συμπεριφορά των δασκάλων στο ζήτημα της συνεργασίας σχολείου - οικογένειας με τα ακόλουθα ατομικά και δημογραφικά χαρακτηριστικά τους : Ηλικία , φύλο , τίτλους σπουδών , χρόνια και τόπο υπηρεσίας καθώς και με το βαθμό ικανοποίησης που δηλώνουν από το επάγγελμά τους .


3. Να διερευνήσει από πού αντλούν οι δάσκαλοι γνώσεις για το χειρισμό θεμάτων συνεργασίας με τους γονείς ( παιδαγωγική κατάρτιση , εμπειρία , γνώμες και συμβουλές τρίτων )


_____________________________________


ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΚΗ ΑΝΑΣΚΟΠΗΣΗ


[...]


1. Η ΕΝΝΟΙΑ ΤΟΥ ΟΡΟΥ " ΣΧΕΣΕΙΣ "


Στα ελληνικά η λέξη "σχέση " ετυμολογείται από το ρήμα έχω και ιδιαίτερα από το απαρέμφατο του αορίστου β΄ έσχον .


Στον Αριστοτέλη η λέξη " σχέση " αναφέρεται ως μία από τις κατηγορίες του , δηλώνοντας το προς τι .


Σύμφωνα με τον Lalande ( 1962 ) η " σχέση " τονίζει την αναφορικότητα προς κάτι , εκφράζοντας την προϋπαρξη ενός δεσμού που λογικοποιείται .


Στις ανθρώπινες σχέσεις ο όρος χρησιμοποιείται με την έννοια της αναφορικότητας , της συνάφειας , της κοινωνίας του ανθρώπου προς κάποιο αντικείμενο , άβιο , έμβιο , το συνάνθρωπο , το Θεό , ακόμη και προς τον ίδιο τον εαυτό του . ( Μαρκαντώνης , 1975 )


Σχέση ανθρώπου προς άνθρωπο ( έννοια του όρου ) Ο Κοσμόπουλος ( 1990 ) παρατηρεί πως ο όρος "σχέση" ανθρώπου προς άνθρωπο ερμηνεύεται τόσο ως κατηγορία του "είναι" ( επιθυμία μίμησης-ταύτισης) όσο και ως κατηγορία του "έχειν" ( επιθυμία κατοχής του άλλου ) . Η άποψη αυτή , παραπέμπει στις θεωρίες του περσοναλισμού, σύμφωνα με τις οποίες το ανθρώπινο ον προσέρχεται στη σχέση με το συνάνθρωπο ανάλογα με το βαθμό ωριμότητας της προσωπικότητάς του . Απαραίτητη προϋπόθεση , τονίζει ο Μαραθεύτης ( 1986 ) , για να μπορέσει το άτομο να δημιουργήσει ισότιμες σχέσεις με τον Άλλο , σχέσεις δηλαδή αμοιβαιότητας ΕΓΩ - ΣΥ , είναι να αποκτήσει ένα σταθερό αίσθημα για τη δική του υπόσταση . Ταυτόχρονα η αμοιβαιότητα στη σχέση με το συνάνθρωπο συντελεί στην ολοκλήρωση του ανθρώπου σε πρόσωπο (αυτοπραγμάτωση). Στις διαπροσωπικές σχέσεις , σημειώνει ο Μπαλάσκας (1989 ) , είναι δυνατή η πραγμάτωση της προσωπικής ύπαρξης , δηλαδή η ολοκλήρωση του "εγώ" με τη συγχώνευσή του στο "εμείς" . Τις απόψεις αυτές συνεπικουρεί η θεωρία του Maslow ( 1962 ) , σύμφωνα με την οποία η αυτοπραγμάτωση , άρα και οι αμοιβαίες σχέσεις προς τους άλλους , προϋποθέτουν την ικανοποίηση όλων των άλλων αναγκών του ατόμου , ερμηνεία που αποδέχεται και η αναπτυξιακή θεωρία του Erikson ( Πασσάκος , 1979 ) .


Οδηγούμαστε , λοιπόν , στο συμπέρασμα πως η έννοια του όρου "σχέση ανθρώπου προς άνθρωπο" επιδέχεται διαφορετική ερμηνεία ανάλογα με το βαθμό ωριμότητας και ικανοποίησης που χαρακτηρίζει τους μετέχοντες κι επομένως εξαρτάται αφενός από τα ατομικά τους χαρακτηριστικά και αφετέρου από τις συνθήκες του περιβάλλοντος εντός του οποίου διαβιούν .


2. Η ΑΝΑΓΚΑΙΟΤΗΤΑ ΓΙΑ ΣΧΕΣΕΙΣ ΣΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΜΑΣ Ο άνθρωπος είναι από τη φύση του ζώο κοινωνικό . Κύρια πηγή της ευτυχίας του ήταν ανέκαθεν οι σχέσεις του προς άλλα πρόσωπα, δηλαδή η ψυχική του επικοινωνία με τον άλλο. ( Μαραθεύτης , 1986 ) Στον αιώνα μας όμως το ενδιαφέρον για τις διανθρώπινες σχέσεις σημείωσε έξαρση ως αποτέλεσμα των πρόσφατων κοινωνικο - ιστορικών εξελίξεων και των επιστημονικών ανακαλύψεων :


1. Η αστικοποίηση των πληθυσμών οδήγησε τον άνθρωπο σε νέες συνθήκες που απαιτούσαν αυξημένη συνεργατική διάθεση ( Τσουρέκης , 1981 )


2. Η θεωρία του Freud κίνησε το ενδιαφέρον για τη μελέτη των ανθρώπινων διασχετικών φαινομένων . Οι κοινωνικοί ψυχολόγοι αργότερα , με τη "δυναμική των ομάδων" και ο C. Rogers στη συνέχεια μελέτησαν και ερεύνησαν το φαινόμενο της εξάρτησης του ανθρώπου από το συνάνθρωπο .( Μπέλλας , 1985 )


3. Η σπατάλη ζωής στον Α΄ και Β΄ Παγκόσμιο πόλεμο ανέπτυξε ως αντίρροπο μηχανισμό το αίτημα της ειρηνικής συνύπαρξης και αρμονικής συνεργασίας της Πανανθρώπινης Κοινότητας και την πίστη στις αξίες της Ζωής και του Ανθρώπου - Συνανθρώπου . ( Κοσμόπουλος , 1990 )


4. Σήμερα ,η περιπλοκότητα της κοινωνίας μας επιβάλλει σε κάθε άτομο να δημιουργεί ευχάριστες σχέσεις με τους άλλους . Η ανάγκη για επικοινωνία γίνεται παντού αποδεκτή και οδηγεί στην υιοθέτηση αρχών που ενισχύουν κοινές προσπάθειες στον Οργανισμό Ηνωμένων Εθνών και στους άλλους διεθνείς οργανισμούς για διακανονισμό διαφορών με βάση την επικοινωνία . ( Λεοντίου , 1990 )


Το κλίμα αυτό , συνδυασμένο και με τις εξελίξεις των επιστημών της Αγωγής , συμβάλλει σήμερα καθοριστικά στην αναγκαιότητα σχέσεων των δασκάλων με τους γονείς.


3. Η ΕΠΙΔΡΑΣΗ ΤΗΣ ΠΡΟΟΔΟΥ ΤΩΝ ΕΠΙΣΤΗΜΩΝ ΤΗΣ ΑΓΩΓΗΣ ΣΤΙΣ ΣΧΕΣΕΙΣ ΔΑΣΚΑΛΩΝ - ΓΟΝΕΩΝ


Μέχρι το 19ο αιώνα η έννοια της συνεργασίας του σχολείου με την οικογένεια ήταν ανύπαρκτη . Οι γονείς σπάνια πήγαιναν στο δάσκαλο για να συζητήσουν τις προόδους και τα προβλήματα του παιδιού . ( Ντράικωρς , 1976) Παράγοντες που από τότε βαθμιαία συνέβαλαν στην αναγνώριση του ζωτικού ρόλου των σχέσεων δασκάλων - γονέων στη ζωή του παιδιού στο σχολείο υπήρξαν κυρίως οι ακόλουθοι :


1. Οι πρόοδοι της ψυχολογίας και ιδιαίτερα της ψυχολογίας του Παιδιού και της Εξελικτικής ψυχολογίας . Στις αρχές του 20ου αιώνα οι θεωρίες του homunculus και των συνειρμιστών παραχώρησαν τη θέση τους στην αντίληψη του ενιαίου όλου του ψυχικού βίου και την ανάγκη κατανόησης των ατομικών διαφορών των μαθητών . Αναφέρει χαρακτηριστικά ο Κουρνιάς (α.χ. :36 ) : " Για να πετύχει στην αποστολή της η αγωγή πρέπει να γνωρίζει την ψυχικότητα των μαθητών γενικώς και τις ψυχικές ιδιορρυθμίες εκάστου ιδιαιτέρως ". Η ανάγκη κατανόησης των παιδιών άνοιξε το κανάλι επικοινωνίας ανάμεσα στο σπίτι και το σχολείο αφού "οι πληροφορίες των γονιών ζωγραφίζουν ένα φόντο στην εικόνα του παιδιού που ο δάσκαλος δε θα μπορούσε να αποσπάσει με άλλο τρόπο " ( Stout & Langdom , 1967). Παράλληλα η ψυχολογία του βάθους , επισημαίνοντας το ρόλο της οικογένειας στην ανάπτυξη της προσωπικότητας του παιδιού , έστρεψε το ενδιαφέρον των παιδαγωγών στην έρευνα του οικογενειακού περιβάλλοντος , ενισχύοντας την επικοινωνία δασκάλων - γονέων.


2. Η πρόοδος των κοινωνιολογικών ερευνών για τη σχέση οικογενειακού υπόβαθρου - σχολικής επίδοσης . Μετά το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο οι αντιλήψεις για την επίδραση του οικογενειακού περιβάλλοντος στην ανταπόκριση του παιδιού στο σχολείο άλλαξαν. Η διάσημη φράση του Μπουρντιέ , πως το σχολείο ευνοεί τους ευνοημένους και αδικεί τους αδικημένους , κλόνισε τη θεωρία των ίσων ευκαιριών και οδήγησε στην απαίτηση της εξίσωσης των αποτελεσμάτων της εκπαίδευσης . Η ευθύνη για τη σχολική επιτυχία ή αποτυχία μεταφέρθηκε από το παιδί και την οικογένεια στο ίδιο το εκπαιδευτικό σύστημα . Χρέος τώρα της εκπαίδευσης είναι να γίνει διορθωτική των διαφορών που προέρχονται από το οικογενειακό περιβάλλον και να αντισταθμίσει τις ανισότητες που προϋπάρχουν του σχολείου . (Φραγκουδάκη , 1985 : 87 ) Παράλληλα αποκαλύφθηκε πως η κοινωνικο - οικονομική προέλευση της οικογένειας δεν αποτελεί εμπόδιο όταν οι άλλοι παράγοντες είναι ευνοϊκοί ( Banks , 1987 ) και πως η εκπαιδευτική στέρηση οφείλεται κυρίως στη στάση των γονιών έναντι του έργου του σχολείου και στο ενδιαφέρον τους για τη μόρφωση των παιδιών τους . (Douglas , 1964 , Plowden Report , 1967 ) Στα πλαίσια αυτά η δημιουργία θετικού κλίματος στις σχέσεις του σχολείου με την οικογένεια θεωρήθηκε απαραίτητη.


3. Οι παιδαγωγικές έρευνες . Ο επιστημονικός χαρακτήρας της Παιδαγωγικής μετά τον Α΄ Παγκόσμιο πόλεμο επέτρεψε τον εντοπισμό των παραγόντων που συμβάλλουν στη βελτίωση της αποτελεσματικότητας του έργου του σχολείου . Στους παράγοντες αυτούς συγκαταλέγονται οι αρμονικές σχέσεις του δασκάλου με τους γονείς , η τακτική επικοινωνία μαζί τους αλλά και η ουσιαστική συμμετοχή τους στο πρόγραμμα του σχολείου . ( Hobson , 1976 , Lindner , 1988, )


4. ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ ΤΩΝ ΔΑΣΚΑΛΩΝ ΜΕ ΤΟΥΣ ΓΟΝΕΙΣ


Η επικοινωνία είναι το θεμέλιο όλων των διαπροσωπικών σχέσεων (Λεοντίου, 1990 ) . Η ιδιαίτερη σπουδαιότητά της στις σχέσεις των δασκάλων με τους γονείς τονίστηκε από τον Austin ( 1988 ) στην έκθεσή του για τα αποτελεσματικά σχολεία αλλά και από πολλούς ερευνητές τόσο στο εξωτερικό ( Rich et al. , 1979 Dean , 1983 , Gotts , 1989 ) όσο και στην Ελλάδα και στην Κύπρο ( Φλουρής , 1989 , Δημητρακόπουλος , 1994 , Διονυσίου ,1992 ) . Ο πολύτιμος ρόλος της συνίσταται στα ακόλουθα:


1. Φέρνοντας σε επαφή γονείς και εκπαιδευτικούς , αυξάνει τη μεταξύ τους συμπάθεια και δημιουργεί θετικές στάσεις στους γονείς απέναντι στο έργο του σχολείου . ΄Οσο συχνότερες είναι οι επαφές μεταξύ των ανθρώπων τόσο μεγαλώνει και η συμπάθεια του ενός προς τον άλλο , παρατηρεί ο Hofstater ( 1978 ) .


2. Η ενημέρωση των γονιών τόσο για την επίδοση και τη συμπεριφορά των μαθητών όσο και για τους σκοπούς , τις επιδιώξεις και τις προσδοκίες που έχει το σχολείο αυξάνει το ενδιαφέρον τους για τη μόρφωση των παιδιών τους . ( Stout & Langdom , 1967 )


3. Πληροφορώντας το δάσκαλο για το οικογενειακό περιβάλλον των μαθητών του τον βοηθά να κατανοήσει τις ατομικές τους διαφορές . (Παρασκευόπουλος , α.χ. )


4. Βοηθώντας τους γονείς να διευρύνουν τις γνώσεις τους σε θέματα διαπαιδαγώγησης των παιδιών αφενός βελτιώνει την αγωγή των παιδιών στην οικογένεια και αφετέρου καθιστά τους γονείς πολύτιμους συνεργάτες του σχολείου . ( Ντράικωρς , 1976 )


5. Διευκολύνοντας τη συμμετοχή των γονιών στο έργο του σχολείου συμβάλλει στην αποτελεσματικότητα του έργου που παρέχεται εκεί . (Hobson , 1976 )


6. Με την αξιοποίηση των ιδεών των γονιών συντελεί στον εκδημοκρατισμό της εκπαίδευσης και κατ` επέκταση της κοινωνίας . ( Piaget , 1979 )


Τα παιδαγωγικά βιβλία , υιοθετώντας αυτές τις απόψεις , βρίθουν προτροπών και οδηγιών προς τους δασκάλους για αποτελεσματική επικοινωνία με τους γονείς και την οικογένεια . Τονίζουν τι πρέπει ο εκπαιδευτικός να κάνει και τι να αποφεύγει στη συνεργασία του με τους γονείς . Τη βιβλιογραφική όμως ανασκόπηση της παρούσας έρευνας δεν ενδιαφέρουν , όπως τονίστηκε , τα δεοντολογικά στοιχεία για τις σχέσεις των δασκάλων με τους γονείς αλλά τα πορίσματα των σχετικών ερευνών , τα οποία δυστυχώς είναι ανύπαρκτα για το χώρο της Κύπρου . Με κάθε επιφύλαξη , μεταφέρονται τα ελάχιστα στοιχεία που εντοπίστηκαν από άλλα εκπαιδευτικά συστήματα :


Σειρά ερευνών που έγινε στην Αγγλία τα τελευταία χρόνια , έδειξε πως υπάρχει μεγάλο μπλοκάρισμα στα κανάλια επικοινωνίας μεταξύ σχολείου και οικογένειας . ( Οικογένεια και Σχολείο , τ. 115 : 190 )


Το πανεπιστήμιο του ΄Αλλενσμπαχ διαπίστωσε πως 64 % των σημερινών γονιών παραδέχονται ότι δυσκολεύονται πολύ να βοηθήσουν τα παιδιά τους ( Οικογένεια και Σχολείο , τ. 110 : 163 ) αφήνοντας να διαφανεί τόσο η ελλιπής επικοινωνία δασκάλου γονέων όσο και αδιαφορία του σχολείου για τα προβλήματα της οικογένειας . Την αδιαφορία αυτή τονίζει και ο Πυργιωτάκης ( 1989 ) : " Το σχολείο δε λαβαίνει υπόψη του τις ελλείψεις μιας συγκεκριμένης μερίδας μαθητών , τις αντιπαρέρχεται με αδιαφορία και επιφορτίζει τους μαθητές με υποχρεώσεις που είναι αδύνατον να ανταποκριθούν . "


Η Henderson ωστόσο παρατηρεί πως παιδιά που βοηθούνται στο σπίτι από τους γονείς τους και που έχουν γονείς ενεργά αναμεμιγμένους στα σχολικά πράγματα τείνουν να έχουν στατιστικά μεγαλύτερες πιθανότητες για ακαδημαϊκές επιτυχίες , ανεξάρτητα από την κοινωνικοοικονομική τάξη της οικογένειας . Παράλληλα ερευνητές όπως ο Bronfenbrenner και η Lightfoot έχουν δείξει τις αρνητικές συνέπειες που φέρνει η διαταραγμένη ( ή η ανύπαρκτη ) επικοινωνία δασκάλων γονιών στη σχολική επίδοση του μαθητή . ( Οικογένεια και Σχολείο , τ. 104 : 116 - 117 )


Η έρευνα του Ξωχέλλη ( 1984 ) στον Ελλαδικό χώρο εντόπισε πως η συντριπτική πλειοψηφία των εκπαιδευτικών ( 90,1 % ) δηλώνει ότι συνεργάζεται με τους γονείς . Στην ίδια όμως έρευνα διαπιστώθηκε πως οι δάσκαλοι έχουν προβλήματα στις σχέσεις τους με τους γονείς για τα οποία μάλιστα την ευθύνη αποδίδουν κυρίως στους γονείς και ιδιαίτερα στην άγνοια που έχουν για το έργο του σχολείου . Τα στοιχεία αυτά φανερώνουν την μη αποτελεσματική επικοινωνία δασκάλων - γονέων και το διαταραγμένο κλίμα των διαπροσωπικών τους σχέσεων.


Τα ευρήματα αυτά επιβεβαίωσε και η έρευνα του Πυργιωτάκη ( 1992 ) : Οι δάσκαλοι στην Ελλάδα θεωρούν ως δεύτερο παρεμποδιστικό παράγοντα στην εργασία τους τις σχέσεις με τους γονείς ( με πρώτο την ελλιπή παιδαγωγική τους κατάρτιση ).


Στην Κύπρο , αν και δεν υπάρχουν συγκεκριμένα στοιχεία για την επικοινωνία του σχολείου με το σπίτι , έμμεσα όμως διαφαίνεται πως δε λειτουργεί αποτελεσματικά αφού το εκπαιδευτικό της σύστημα χαρακτηρίζεται από υψηλό ποσοστό σχολικής επιτυχίας ,το οποίο μάλιστα έχει αποδειχθεί πως δε συνδέεται με το δείκτη νοημοσύνης αλλά με την οικογενειακή προέλευση του μαθητή . ( Γεωργίου , Α., 1994 )


5. ΤΟ ΚΛΙΜΑ ΤΩΝ ΣΧΕΣΕΩΝ


Η οικοσυστημική προσέγγιση του πλέγματος των σχέσεων των δασκάλων με τους γονείς επιβάλλει τη συνεξέταση τόσο της συμπεριφοράς και στάσης των άμεσα συμμετεχόντων σ` αυτές όσο και των επιδράσεων πλήθους άλλων παραγόντων που τις επηρεάζουν.


Το σαρτρικό απόφθεγμα "όπως και νάχει το πράγμα είμαστε σημαδεμένοι από την εποχή μας " ερμηνεύει σε ικανοποιητικό βαθμό τα όσα διαμοίβονται ανάμεσα στους επίσημους φορείς της θεσμοθετημένης εκπαίδευσης και τους φυσικούς εκπροσώπους της ανήλικης νέας γενιάς . Η εποχή μας , εποχή της " κατολίσθησης όλων των αξιών ", όπως τη χαρακτήρισε ο Max Scheler , και της "δυσφορίας στον πολιτισμό" , όπως εντόπισε ο Freud , δεν ευνοεί τις διαπροσωπικές σχέσεις , δυσχεραίνει την επικοινωνία , απομονώνει και αλλοτριώνει τους ανθρώπους . ( Φίλιας , 1980 ) Οι σημερινές σχέσεις , παρατηρεί ο Κοσμόπουλος ( 1990 ) , είναι "σχέσεις" κατ` ευφημισμό . Μαρτυρούν την ξενικότητα και το φόβο των ανθρώπων , σχέσεις που σε μεγάλο βαθμό φανερώνουν το "άσχετο" των ανθρώπων .


Ταυτόχρονα , ως αγωγοί κοινωνικοποίησης οι γονείς και οι δάσκαλοι βιώνουν έντονα τους κραδασμούς που συνεπάγεται ο εκκοινωνισμός του ανθρώπου , καθώς αυτό που πράγματι διακυβεύεται από τη μεταξύ τους συνεργασία είναι η σχέση ανάμεσα στο άτομο και στην κοινωνία , διαδικασία που δεν αποκαλύπτεται σε όλη της την έκταση και που ευλαβικά εξωραϊζεται σε βελτίωση της αποτελεσματικότητας του σχολείου , με γνώμονα τη σχολική επίδοση και το βαθμό πειθαρχίας του μαθητή . Κατ` αυτήν την έννοια τα προβλήματα στις μεταξύ τους σχέσεις είναι αδύνατον να αποδοθούν απλοϊκά είτε στους γονείς είτε στους δασκάλους .


Γονείς


Κανείς δεν μπορεί να επιρρίψει ευθύνη στους σημερινούς γονείς για αδιαφορία , αγνοώντας προκλητικά την υπεραπασχόληση των εργαζομένων που μαστίζει την εποχή μας , ούτε όμως και για άγνοια του έργου του σχολείου , όταν οι υπεύθυνοι φορείς αποφεύγουν να τους ενημερώσουν και να τους διαφωτίσουν για τα θέματα που αφορούν την εκπαίδευση των παιδιών τους . ΄Οσο δε για τις παρεμβάσεις των γονιών στο έργο του δασκάλου, είναι απόλυτα φυσικό η αγωνία για το μέλλον των παιδιών τους να προκαλεί το αυξημένο ενδιαφέρον τους για το τι συμβαίνει πίσω από την κλειστή πόρτα της τάξης . Θα ήταν διαφορετικά τα πράγματα αν οι γονείς συμμετείχαν ενεργά στα όργανα εκείνα που αποφασίζουν , εκτελούν και αξιολογούν το παρεχόμενο εκπαιδευτικό έργο ή αν το σχολείο εφάρμοζε πολιτική ελεύθερης εισόδου των γονιών στο σχολείο . Η παρακολούθηση του μαθήματος από τους γονείς θεωρείται ιδιαίτερα αποτελεσματικός τρόπος για τη βελτίωση των σχέσεων μαζί τους.( Οικογένεια και Σχολείο, τ.110:178-182 & τ.111: 217-220 )


Εξάλλου η Διακήρυξη των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου αναγνωρίζει στους γονείς το ρόλο του πρωταγωνιστή στην εκπαίδευση των παιδιών τους , άποψη που ενισχύεται από τις παρατηρήσεις του Ν. Λεοντίου ( 1985 ) : Οι γονείς είναι στην πλειονότητά τους σήμερα μορφωμένοι και έτοιμοι να αναλάβουν στα σοβαρά το ρόλο της ορθής διαπαιδαγώγησης των παιδιών τους . Η απόρριψη του δικαιώματος των γονιών " να επιλέγουν κατά προτεραιότητα το είδος της εκπαίδευσης που θα δώσουν στα παιδιά τους " παραπέμπει σε προβληματισμό για το ποιος θεωρείται αρμόδιος γι` αυτό το ρόλο . Ο Χ. Κωνσταντίνου ( 1994 ) αναφέρει χαρακτηριστικά : "Τις εντολές που οφείλει να εκτελέσει το σχολείο , τις έχουν διαμορφώσει άνθρωποι της εκπαιδευτικής πολιτικής , οι οποίοι δεν είναι οπωσδήποτε παιδαγωγοί . "


Θα πρέπει εδώ να τονιστεί πως πολλοί σύγχρονοι παιδαγωγοί τάσσονται υπέρ της διεύρυνσης της συμμετοχής των γονιών στο έργο της εκπαίδευσης. " Η αποκέντρωση της εκπαίδευσης θα στηριχτεί σε μια ουσιαστική συμμετοχή των γονιών στο έργο της εκπαίδευσης " , γράφει ο Θ. Γέρου ( 1978 : 53 ) . Ο Ν. Παπαξενοφώντος ( Οικογένεια και Σχολείο , τ. 94 ) προτείνει συμμετοχή των γονιών ακόμη και στην αξιολόγηση του εκπαιδευτικού έργου.


Το θετικό είναι πως και η επίσημη Πολιτεία στην Κύπρο αποδέχεται σε σημαντικό βαθμό αυτές τις θέσεις . Σε συνέδριο διευθυντών , τον Ιούνιο του 1993 , το υπουργείο Παιδείας , δια στόματος Ν. Λεοντίου , δήλωσε πως οι γονείς πρέπει να συμμετέχουν σε τομείς χάραξης της εκπαιδευτικής πολιτικής και πως η συντηρητικότητα του εκπαιδευτικού συστήματος είναι απαραίτητο να διαταραχθεί . Ο ίδιος όμως τόνισε , πως ο συνεταιρισμός με τους γονείς πρέπει να υπόκειται στον περιορισμό " έκαστος εφ`ω ετάχθη " , δηλαδή να διαφυλαχθούν οι διαδικασίες αξιολόγησης των αποτελεσμάτων της εκπαίδευσης από τις παρεμβάσεις των γονιών . ( Πρακτικά συνεδρίου : 33-39) Με τις απόψεις αυτές , συμφώνησαν και οι επίσημοι εκπρόσωποι των δασκάλων της Κύπρου , υπογραμμίζοντας πως άλλο συνεργασία και άλλο επεμβάσεις στο έργο του σχολείου . ( Πρακτικά Συνεδρίου : 40-44)


Σίγουρα υπάρχει αρκετή δόση αλήθειας σ` αυτή την επισήμανση . " Στις αναπτυγμένες χώρες μια μεγάλη αναλογία των γονέων έχει πανεπιστημιακή μόρφωση και ως εκ τούτου είναι σε θέση να αμφισβητήσει την υπεροχή του εκπαιδευτικού . " ( Κόκκοτας , 1983 : 88 ) Το αποτέλεσμα είναι οι δάσκαλοι να αποκομίζουν την εντύπωση πως οι γονείς τους αντιμετωπίζουν υποτιμητικά. [...]


_______________________________________




  • Η έρευνα αυτή έχει πραγματοποιηθεί από τη Μαρία Λαμπρίδου, δασκάλα μετεκπαιδευθείσα στο Μαράσλειο Διδασκαλείο και στο Παιδαγωγικό Ινστιτούτο Κύπρου.

Τα Τεταρτάκια στο Μέτσοβο και στην Πινακοθήκη Αβέρωφ



Σήμερα, 8 Απριλίου 2011, τα Τεταρτάκια επισκεφθήκαν το Μέτσοβο.


Η εκδρομή μας ξεκίνησε σχεδόν με μία ώρα καθυστέρηση, δηλαδή περίπου στις εννέα το πρωί, χωρίς δική μας υπαιτιότητα. Αν και μας δυσαρέστηκε πολύ αυτή η αναποδιά, ήταν ευτυχώς το μόνο άσχημο στη σημερινή μας εξόρμηση.


Φτάσαμε στο Μέτσοβο διασχίζοντας τον υπερσύγχρονο οδικό άξονα της Εγνατίας γύρω στις 10 το πρωί. Καθώς όλοι διαμαρτύρονταν πως γουργούριζε από την πείνα η κοιλίτσα τους, κατευθυνθήκαμε στο λοφάκι που βρίσκεται στο κέντρο του Μετσόβου και αμέσως ανοίξαμε τα εκδρομικά μας σακίδια. Ας μην περιγράψω τι και τι βγήκε από μέσα, γιατί θα σας τρέχουν τα σάλια! Ας είναι όμως καλά τα χρυσά χεράκια της κάθε μανούλας!



Οι φωτογραφίες, αν και σε σμίκρυνση για ευνόητους λόγους, μαρτυρούν σε τι μαγευτικό περιβάλλον βρεθήκαμε. Στο βάθος οι χιονισμένες κορφές της οροσειράς της Πίνδου. Και γύρω μας έλατα και ένα καταπράσινο χαλί που το απολαύσαμε δεόντως.



Το Μέτσοβο όμως δε διαθέτει μόνο φυσική ομορφιά. Εξίσου αξιόλογη είναι και η αρχιτεκτονική των κτιρίων του. Και να μας συμπαθάτε που σας έχουμε γυρισμένη την πλάτη μα δεν το κάναμε από αγένεια αλλά για προστασία των ευαίσθητων προσωπικών μας δεδομένων.





Την προσοχή μας επίσης τράβηξαν και τα ωραία γλυπτά που κοσμούν αυτή την πανέμορφη πόλη της Ηπείρου, όπως ο ανδριάντας του μεγάλου Μετσοβίτη Αβέρωφ!

Στις 11 ακριβώς διαβήκαμε την είσοδο της Πινακοθήκης που ίδρυσε ο Αβέρωφ. Ο Ευάγγελος Αβέρωφ - Τοσίτσας, ο οποίος γεννήθηκε στα Τρίκαλα το 1908 και πέθανε στην Αθήνα το 1990. Η Πινακοθήκη Αβέρωφ εγκαινιάστηκε δύο περίπου χρόνια πριν το θάνατο του ιδρυτή της, τον Αύγουστο του 1988.




Μπαίνοντας στην Πινακοθήκη το βλέμμα μας έπεσε αμέσως στο γνωστό από τα σχολικά μας βιβλία πίνακα του Νικηφόρου Λύτρα (1832 - 1904): "Η πυρπόληση της τουρκικής ναυαρχίδας από τον Κανάρη". Έργο φτιαγμένο με λάδι σε μουσαμά και μάλιστα με διαστάσεις 143 Χ 109 εκ.!!!

Αν και εντυπωσιάζει η επιλογή της Πινακοθήκης μια ορεινής πόλης να εκθέτει πίνακες από τη ναυτική ιστορία της Ελλάδας, θα πρέπει με καμάρι να σημειώσουμε ότι ο Κωνσταντίνος Κανάρης ήταν κι αυτός Ηπειρώτης κι όχι Ψαριανός όπως νομίζουν πολλοί. Γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Πάργα, τη γραφική παραθαλάσσια κωμόπολη της Ηπείρου μα όταν ήρθε η ώρα πάλεψε για την απελευθέρωση εκείνων των περιοχών της Ελλάδας που το πατριωτικό του καθήκον τον καλούσε.

Όμοια και ο Γεώργιος Αβέρωφ, συγγενής και πρόγονος του Ευαγγέλου Αβέρωφ, κι ένας από τους πλουσιότερους Έλληνες του καιρού του, διέθεσε τεράστια χρηματικά ποσά για έργα σε όλη την Ελλάδα. Ανάμεσα στις δωρεές του ξεχωρίζει το ποσό των 2.500.000 χρυσών φράγκων που χάρισε στο Πολεμικό Ναυτικό προκειμένου να αγοραστεί το θρυλικό θωρηκτό που έλαβε το όνομά του, το Γεώργιος Αβέρωφ. Το θωρηκτό Αβέρωφ πολέμησε ως ναυαρχίδα του στόλου μας κατά τους Βαλκανικούς πολέμους του 1912 - 1913 και πέτυχε σαρωτικές νίκες κατά των Τούρκων. Έτσι έδωσε την ευκαιρία στο στρατό ξηράς να απελευθερώσει πολλές σκλαβωμένες ακόμη περιοχές της Ελλάδας. Ανάμεσά τους και την Ήπειρο, τη γενέτειρα της οικογένειας Αβέρωφ.

Δεν είναι λοιπόν να απορεί κανείς που στην Πινακοθήκη Αβέρωφ βλέπει πολλούς πίνακες εμπνευσμένους από τη ναυτική ιστορία της Ελλάδας κι ας βρίσκεται η Πινακοθήκη αυτή στην καρδιά της Πίνδου...


Ένα Τεταρτάκι θαυμάζει τα πολεμικά πλοία που δείχνει αυτός ο πίνακας της Πινακοθήκης Αβέρωφ.



Ενδιαφέρον για τις θαλασσογραφίες έδειξαν και τα κορίτσια της τάξης μας. Πώς θα μπορούσε άλλωστε να γίνει κι αλλιώς; Αφού η τάξη μας αποτελεί μέλος της Helmepa Junior;


Εξάλλου στους στόχους της σημερινής μας διδακτικής επίσκεψης ήταν η γνωριμία των παιδιών με τις τεχνοτροπίες μεγάλων ζωγράφων μια και το διάστημα αυτό καταγινόμαστε με την ετοιμασία των έργων που θα στείλουμε στον Πανελλήνιο Διαγωνισμό Ζωγραφικής της αγαπημένης μας Helmepa και που έχει ως θέμα: "Θάλασσα, δάση και βουνά είναι ο θησαυρός μας. Ας τα προστατεύουμε όπως τον εαυτό μας!"


Κρίνοντας μάλιστα από τον τίτλο του θέματος μπορεί κανείς να αντιληφθεί πως συνολικά η επίσκεψη στο Μέτσοβο υπηρέτησε με πολλούς τρόπους την επιτυχημένη συμμετοχή των μαθητών στο διαγωνισμό αφού εκτός από τις εικόνες της θάλασσας που καθημερινά αντικρίζουμε από τα παραθύρια της τάξης μας, γέμισε το κεφαλάκι τους με εικόνες και από την άλλη Ελλάδα, την ορεινή και των δασών. Ταυτόχρονα έλαβαν το μήνυμα της προστασίας της κληρονομιάς μας και της εθελοντικής προσφοράς μέσα από την επαφή τους με το έργο των μεγάλων ευεργετών της οικογένειας Αβέρωφ.


Να προσθέσουμε εδώ ότι οι διδακτικές επισκέψεις τότε μόνο έχουν νόημα όταν συμβάλλουν στους στόχους του αναλυτικού προγράμματος και εντάσσονται στις μαθησιακές δραστηριότητες, όπως δηλαδή προβλέπουν και οι αντίστοιχες εγκύκλιοι του Υπουργείου Παιδείας. Σκοπός δηλαδή των επισκέψεων αυτών δεν είναι απλά και μόνο η ψυχαγωγία και πολύ περισσότερο δεν είναι η διασκέδαση και μόνο. Ευτελίζουμε το νόημα του θεσμού των διδακτικών επισκέψεων όταν τις περιορίζουμε σε τυχαίες εξόδους από το σχολείο λες και το σχολείο είναι φυλακή και βγάζουμε τα παιδιά περίπατο για να ξεσκάσουν όπως και οι δεσμοφύλακες τους φυλακισμένους.


Εδώ μπορεί κανείς να διαβάσει και την κείμενη νομοθεσία για τις διδακτικές επισκέψεις, όπως δημοσιεύεται στο σάιτ του υπουργείου Παιδείας. Και ιδιαίτερα εδώ, στις σελίδες του 201 Προεδρικού Διατάγματος απ' όπου και παραθέτουμε τα εξής:



3. Εκδρομές - διδακτικές επισκέψεις


Γενικά: (1) Οι μετακινήσεις - επισκέψεις εκτός σχολείου διακρίνονται σε δύο κατηγορίες: - Ημερήσια διδακτική εκδρομή - Διδακτικές επισκέψεις - συμμετοχή σε εκδηλώσεις και δραστηριότητες (2) Και οι δύο κατηγορίες εντάσσονται στην εκπαιδευτική διαδικασία και υπηρετούν διδακτικούς και παιδαγωγικούς σκοπούς του αναλυτικού προγράμματος. Αποτελούν αναπόσπαστο μέρος του ετήσιου σχεδιασμού του εκπαιδευτικού έργου. σε επίπεδο τάξης και σχολικής μονάδας, και δεσμεύουν για τη συμμετοχή όλους τους εκπαιδευτικούς. [...]


γ. Διδακτικές επισκέψεις - συμμετοχή σε εκδηλώσεις και δραστηριότητες Παρέχεται η δυνατότητα στις τάξεις και τις σχολικές μονάδες να επιλέγουν με προσοχή τους επισκέψιμους χώρους ιστορικής και πολιτιστικής αναφοράς (Μουσεία, θέατρα, Χώροι Εκθέσεων, Βιβλιοθήκες, Εργαστήρια), μονάδες παραγωγής, αξιοθέατα κτλ, και να οργανώνουν στη συνέχεια τις επισκέψεις τους, οι οποίες δεν θα γίνονται κατά τρόπο τυχαίο και αποσπασματικό, αλλά με προ­γραμματισμένες δράσεις και ένταξή τους στην εκπαιδευτική διαδικασία. [...]


Στην Αθήνα, όπου όσο και αν δε μας αρέσει χτυπά η καρδιά όλων των σύγχρονων εξελίξεων, είναι σύνηθες φαινόμενο να οργανώνονται από μεγάλα μουσεία ειδικά σεμινάρια για τους εκπαιδευτικούς ώστε να λαμβάνουν όλα τα απαραίτητα εφόδια για υλοποίηση επιτυχημένων επισκέψεων σε αυτά με τους μαθητές τους. (πχ Μουσείο Μπενάκη) Αλλά και στο πανεπιστήμιο έχει πλέον εισαχθεί το μάθημα της Μουσειοδιδακτικής και της Μουσειολογίας, κλάδων της νέας επιστήμης της Μουσειοπαιδαγωγικής. *


Η εξέλιξη αυτής της επιστήμης και τα πορίσματά της είναι που έχουν επηρεάσει τόσο το θεσμικό πλαίσιο για τις διδακτικές επισκέψεις όσο και τη σημερινή οργάνωση των μουσείων που απευθύνονται σε παιδιά και όχι μόνο. Έτσι οι σχολικές εκδρομές που εμείς οι μεγαλύτεροι θυμόμαστε ότι πηγαίναμε ως παιδιά θεωρούνται πλέον ένας απαρχαιωμένος θεσμός που όχι μόνο δε συμβαδίζουν με τη σύγχρονη παιδαγωγική αλλά και δε συνάδουν με το σημερινό επίπεδο πολιτισμού της χώρας μας.


Τα τονίζουμε όλα αυτά γιατί συχνά βρισκόμαστε αντιμέτωποι με τέτοιες ξεπερασμένες αντιλήψεις και που επηρεάζουν τους γονείς των μαθητών στο να δώσουν την έγκρισή τους για συμμετοχή του παιδιού τους στις διδακτικές επισκέψεις. Από μία μεριά έχουν βεβαίως το δίκιο τους οι γονείς. Γιατί δεν είναι όσο θα έπρεπε ενημερωμένοι για τις αλλαγές που υπάρχουν στο νέο σχολείο κι αυτό ακριβώς προσπαθούμε να θεραπεύσουμε με τις αναφορές αυτού του άρθρου τόσο στη νομοθεσία όσο και στις επιστημονικές απόψεις γύρω από τις διδακτικές επισκέψεις. Δεν παραβλέπουμε επίσης το οικονομικό κόστος αυτών των επισκέψεων και που επίσης επηρεάζουν αρνητικά τους γονείς σε ορισμένες περιπτώσεις. Αν όμως γνωρίζουμε την τεράστια παιδαγωγική αξία αυτών των επισκέψεων, σίγουρα θα προτιμήσουμε να κάνουμε οικονομία σε κάτι άλλο και όχι να στερήσουμε από το παιδί μας τη συμμετοχή του στις διδακτικές επισκέψεις που πραγματοποιεί η τάξη του.


Επίσης θα αναφέρω ότι στα μουσεία της Αθήνας είναι πλέον θεσμός η υλοποίηση εκπαιδευτικών προγραμμάτων και όχι η "στεγνή" ξενάγηση των παιδιών στις αίθουσες και στις προθήκες των μουσείων. Το κάθε μουσείο χειρίζεται τα εκπαιδευτικά προγράμματα με το δικό του τρόπο και μπορεί κανείς να συναντήσει όχι μόνο ποικιλία προσέγγισης αλλά και διαφορές στην ποιότητα των προγραμμάτων. Τα πλέον επιτυχημένα προγράμματα προβλέπουν ενημέρωση του εκπαιδευτικού της τάξης πριν την επίσκεψη ώστε να προηγηθούν δραστηριότητες προετοιμασίας των μαθητών για όσα θα δουν και θα ζήσουν στο μουσείο. Επίσης εμπλέκουν τους μαθητές σε δραστηριότητες κατά την επίσκεψή τους και διανέμουν υλικό ώστε να συνεχιστεί η εργασία και στην τάξη και να επεκτείνουν τα παιδιά τις γνώσεις τους.


Ως παράδειγμα εδώ θα αναφέρω το Ναυτικό Μουσείο Ελλάδος, το Μουσείο Παιδικής Τέχνης, το Ίδρυμα Μείζονος Ελληνισμού, το Μουσείο Ελληνικών Λαϊκών Μουσικών Οργάνων (ΜΕΛΜΟΚΕ), το Θωρηκτό Αβέρωφ, το Παιδικό Μουσείο κ.ά.


Αξίζει να τονιστεί πως χάρη στις έντονες διαφορές ποιότητας των εκπαιδευτικών προγραμμάτων κάποιων μουσείων, γίνεται μάχη στην αρχή της χρονιάς από τους εκπαιδευτικούς για να κλειστούν επισκέψεις στους πιο οργανωμένους για μαθητές χώρους. Κι όταν λέμε αρχή της χρονιάς εννοούμε πριν ακόμη γίνει ο αγιασμός... Τις πρώτες δηλαδή δέκα μέρες του Σεπτέμβρη που οι μαθητές δεν έχουν ακόμη έρθει στο σχολείο αλλά οι εκπαιδευτικοί έχουν επανέλθει από τις θερινές τους διακοπές. Έτσι, πριν ακόμη αρχίσουν καλά καλά τα μαθήματα, οι δάσκαλοι των τάξεων καταθέτουν στο διευθυντή του σχολείου πλήρες πρόγραμμα εκπαιδευτικών επισκέψεων για όλη τη σχολική χρονιά ή το λιγότερο για το τρίμηνο που ακολουθεί. Όπως δηλαδή προβλέπει και το Προεδρικό Διάταγμα 201 που αναφέρθηκε παραπάνω:



[...]Οι διδακτικές επισκέψεις [...] Ορίζονται με απόφαση του συλλόγου διδασκόντων και εντάσσονται στον ετήσιο ή τριμηνιαίο προγραμ­ματισμό ο οποίος υποβάλλεται στο Σχολικό Σύμβουλο. Ο Σχολικός Σύμβουλος μπορεί να διατυπώνει τις δικές του τυχόν παρατηρήσεις και προτάσεις για το περιεχόμενο του σχεδιασμού. Με απόφαση του συλλόγου διδασκόντων μπορούν να πραγματοποιούνται έκτακτες επισκέψεις, εκδηλώσεις και δραστηριότητες, για τις οποίες ενημερώνονται τόσο o Σχολικός Σύμβουλος όσο και ο Προϊστάμενος της Διεύθυνσης ή του Γραφείου Εκπαίδευσης.[...]


Στην Ήπειρο η κατάσταση διαφέρει αρκετά από την Αθήνα. Φυσικά ισχύει και εδώ το Προεδρικό Διάταγμα 201 όμως οι χώροι που επισκέπτονται οι μαθητές δε διαθέτουν οι περισσότεροι την οργάνωση των αντίστοιχων χώρων της Αθήνας. Επιπλέον οι επιλογές είναι περιορισμένης έκτασης. Πχ υπάρχει τρομακτικό έλλειμμα χώρων τέχνης για παιδιά. Και ειδικά στη Θεσπρωτία όπου ακόμη και αίθουσα κινηματογράφου για ενήλικες είναι ανύπαρκτη. Φυσικά απουσιάζει το παιδικό θέατρο και μόνο κάποιοι περιοδεύοντες θίασοι θυμούνται αραιά και πού την περιοχή μας.


Θυμάμαι την έκπληξη που ένιωσα όταν στις αρχές της χρονιάς πήγαμε στα Γιάννενα να δούμε σινεμά και άκουσα από παιδάκια ότι πρώτη φορά θα έμπαιναν σε αίθουσα κινηματογράφου. Το ίδιο δήλωσαν και σήμερα. Πως δεν είχαν ξαναδεί ποτέ τους Πινακοθήκη... Ο ενθουσιασμός τους λοιπόν ήταν φυσικό να ξεχειλίζει από το νέο παράθυρο που τους ανοίχτηκε έστω και αν μόνο ξεναγήθηκαν στις αίθουσες και δεν παρακολούθησαν κάποιο εκπαιδευτικό πρόγραμμα.



Αυτό όμως θα πρέπει να το αντιμετωπίσουμε. Και να βρούμε τον τρόπο ώστε τα Θεσπρωτόπουλα να έχουν ίσες ευκαιρίες με τα παιδιά της Αθήνας στους τόσο σημαντικούς τομείς της επαφής τους με τους χώρους ιστορικής και πολιτιστικής κληρονομιάς.



Είναι μάλιστα παρήγορο που μια τέτοια προσπάθεια είχε αρχίσει στο νέο αρχαιολογικό μουσείο της Ηγουμενίτσας αλλά και υπάρχει ως επιλογή και στην Πινακοθήκη που σήμερα είδαμε. Ας ελπίσουμε ότι και από τη μεριά των μουσείων θα συνεχιστούν και θα πολλαπλασιαστούν οι προσπάθειες αλλά και από τη δική μας μεριά θα ξεπεράσουμε τα όποια εμπόδια για να τις αξιοποιούμε ανάλογα. Πχ τον σκόπελο του οικονομικού κόστους αλλά και της πλήρους συμμετοχής όλων των μαθητών της τάξης.


Ένα ακόμη μεγάλο εμπόδιο είναι και η κατάσταση πολλών αρχαιολογικών χώρων του τόπου μας αλλά και άλλων χώρων πολιτισμού. Πχ επισκέφθηκα πρόσφατα τη Ντόλιανη (αρχαία Φανοτή), θέλοντας να προετοιμάσω διδακτική επίσκεψη των μαθητών μου εκεί. Και τη βρήκα κλειδωμένη. Πικράθηκα αφάνταστα. Ιδιαίτερα όταν πρόσεξα τις πινακίδες με τα αστρονομικά ποσά που έχουν διατεθεί για την ανάδειξη του χώρου. (1.200.000 ευρώ από το 2002 έως το 2008 ) Ρώτησα και έμαθα πως τα ίδια συμβαίνουν στα Γίτανα, στην Ελέα, στο Δυμόκαστρο (αρχαία Ελίνα). Δεν υπάρχουν φύλακες τους χειμερινούς μήνες και οι αρχαιολογικοί χώροι μένουν κλειστοί. Παρόμοια προβλήματα αντιμετωπίζουν και τα λαογραφικά μουσεία του νομού μας, δεν υπάρχουν άνθρωποι να τα κρατάνε ανοιχτά... (πχ τη λαογραφική συλλογή Μήτση στην Ηγουμενίτσα).


Αντίθετα μια πολύ συστηματική εργασία γίνεται από το Περιβαλλοντικό Κέντρο Φιλιατών αλλά και τον Φορέα Διαχείρισης στενών και εκβολών Καλαμά και Αχέροντα. Ο τελευταίος έχει μάλιστα πραγματοποιήσει παρουσίαση και στο σχολείο μας ενώ προχτές παρακολουθήσαμε στο Πάνθεον ημερίδα του Περιβαλλοντικού Κέντρου. Επιμορφωτική ημερίδα περιβαλλοντικού ενδιαφέροντος οργανώσαμε επίσης στο σχολείο μας με τη συνεργασία της Helmepa Junior ενώ ταυτόχρονα υλοποιούμε και αντίστοιχο εκπαιδευτικό πρόγραμμα.


Όμως οι διδακτικές επισκέψεις και εκδηλώσεις δεν μπορεί να περιορίζονται μόνο σε θέματα περιβαλλοντικής αγωγής... Κι έτσι βρισκόμαστε αναγκασμένοι να ταξιδεύουμε πολλά χιλιόμετρα με τα παιδιά και εκτός νομού. Συνακόλουθα και να περιορίζουμε τις επισκέψεις καθώς και η ταλαιπωρία των παιδιών είναι μεγάλη και τα έξοδα δυσβάστακτα για τους γονείς.


Να, για παράδειγμα: Πήγαμε σήμερα Μέτσοβο. Μόνο για έξοδα μετακίνησης το κάθε παιδί πλήρωσε 10 ευρώ. Και πόσο τελικά μείναμε στο Μέτσοβο; Δύο ώρες... Και μάλιστα παρατείνοντας το χρόνο επιστροφής πέραν του κανονικού ωραρίου του σχολείου. Υπό αυτές τις συνθήκες ούτε εκπαιδευτικό πρόγραμμα μπορούμε να παρακολουθήσουμε. Και για το οικονομικό σκέλος αλλά και από θέμα χρόνου, αφού μόνο για την ξενάγηση χρειαστήκαμε μία ολόκληρη ώρα!


Την άλλη φορά πάλι, που είχαμε προγραμματίσει παρακολούθηση θεατρικής παράστασης στα Ιωάννινα, αναγκαστήκαμε να την ακυρώσουμε την τελευταία στιγμή. Αιτία τα ξαφνικά προβλήματα στην Εγνατία και που κατέστησαν αδύνατη τη μετάβασή μας. (από τον παλιό δρόμο θα χρειαζόμασταν τουλάχιστον δύο ώρες να πάμε και άλλες δύο να γυρίσουμε)


Και δεν είναι μόνο ο χρόνος και τα έξοδα. Είναι και οι κίνδυνοι κατά τη μεταφορά των μαθητών. Όσο μακρύτερος ο δρόμος, τόσο περισσότεροι και οι κίνδυνοι. Όταν μάλιστα προκύπτουν και έκτακτες καταστάσεις, είτε από ανεξέλεγκτα φυσικά φαινόμενα είτε από ανθρώπινο λάθος και αμέλεια, οι εκπαιδευτικοί φτάνουμε στα όριά μας και κινδυνεύουμε από έμφραγμα από την τεράστια ψυχολογική πίεση. Ευτυχώς βέβαια που έρχεται συνήθως κλιμάκιο της τροχαίας πριν ξεκινήσουμε και με τον έλεγχο που κάνει περιορίζονται κάποιοι κίνδυνοι. Τουλάχιστον αυτοί που αφορούν την κατάσταση οχημάτων και οδηγών.


Έτσι, για όλους αυτούς τους λόγους, δεν είναι να απορείς που στα σχολεία της Θεσπρωτίας εξακολουθούν να επιβιώνουν οι περίπατοι σε κοντινές με το σχολείο αλάνες ή γήπεδα, ενώ στα σχολεία της Αθήνας έχουν από χρόνια καταργηθεί ως ασυμβίβαστοι με το ρόλο του νέου σχολείου και τη σύγχρονη φιλοσοφία περί διδακτικών επισκέψεων. Ειλικρινά δε θυμάμαι τα τελευταία δέκα χρόνια να κάναμε τέτοιο περίπατο με σχολείο της Αθήνας και ήταν δεδομένο πως τέτοιοι περίπατοι έχουν πλέον καταργηθεί. Όχι πως δεν πηγαίναμε περπατώντας σε διάφορους κοντινούς χώρους. Πηγαίναμε αλλά πάντα στο πνεύμα του προεδρικού διατάγματος 201. Πχ κάντε κλικ εδώ για επίσκεψη που είχα κάνει με παιδιά Πρώτης τάξης σε κοντινό με το σχολείο Ιχθυοπωλείο.


Κάντε όμως κλικ και εδώ για να δείτε τι σημαίνει σήμερα διδακτική επίσκεψη για τα σχολεία της Αθήνας. Αλλά κι εδώ , εδώ, εδώ, εδώ ή και εδώ... Ειδικά ο τελευταίος σύνδεσμος αφιερώνεται σε όσους πιστεύουν πως οι διδακτικές επισκέψεις είναι περιττές και τα παιδιά χρειάζονται περισσότερο περιπάτους για να ξεσκάνε. Ποιος είπε ότι μια διδακτική επίσκεψη δεν μπορεί να αφορά και την απλή ψυχαγωγία των παιδιών; Ψυχαγωγία όμως. Αγωγή της ψυχής και όχι το φτηνό υποκατάστατο της σημερινής υποκουλτούρας που η ελληνική γλώσσα το ξεχωρίζει και το λέγει διασκέδαση.


Και θέλω να πιστεύω ότι παρά τις αντιξοότητες που συναντάμε στη Θεσπρωτία ως προς τις διδακτικές επισκέψεις, τα παιδιά μας σήμερα βίωσαν έμπρακτα τη διαφορά ανάμεσα στο διασκεδάζω και στο ψυχαγωγούμαι. Με απόδειξη τα ματάκια τους που άστραφταν από ικανοποίηση βγαίνοντας από την Πινακοθήκη Αβέρωφ και παρά την κούραση που ένιωθαν...


Μακάρι στο μέλλον να καταφέρουμε να τους εξασφαλίσουμε παρόμοιες χαρές χωρίς να χρειάζεται να τα επιβαρύνουμε σωματικά με πολύωρες διαδρομές αλλά και με μικρότερο κόστος για τους γονείς.


Ακατόρθωτο δεν είναι. Αρκεί να υπάρξει θέληση και συντονισμός των ενεργειών ημών των μεγάλων. Για παράδειγμα θα μπορούσαν κάποια μεγάλα μουσεία και άλλοι χώροι για παιδιά της πρωτεύουσας να υιοθετήσουν το θεσμό "το μουσείο ταξιδεύει"... Όπως το έχει ήδη θέσει σε εφαρμογή για τα εκπαιδευτικά της προγράμματα η Helmepa Junior αλλά και διάφορες βιβλιοθήκες. Και αντί να πηγαίνουν τα παιδιά στο Μουσείο να έρχεται το Μουσείο στα παιδιά.


Δε λέω πως αυτό είναι εύκολο (δει δε χρημάτων) ούτε πως μπορεί να γίνει με όλα τα μουσεία. Ούτε με συμμετοχή μεμονωμένων σχολείων. Γι' αυτό και είναι προαπαιτούμενα και η θέληση και ο προγραμματισμός των ενεργειών. Αλλά και η συνεργασία όλων των φορέων που σχετίζονται με το σχολείο.


Το παράδειγμα για τη συνεργασία μας το έδωσε και η πρόσφατη εγκύκλιος του Υπουργείου Παιδείας όπου αναφέρεται ότι για την παρακολούθηση θεαμάτων απαιτείται και η σύμφωνη γνώμη του Συλλόγου Γονέων του κάθε σχολείου και όχι μόνο η απόφαση του συλλόγου διδασκόντων. (περισσότερα εδώ) Και παραθέτω από την εγκύκλιο αυτή τα εξής σημαντικά:



"Σας ενημερώνουμε ότι κατά το νέο σχολικό έτος 2010- 2011 την απόφαση για τα θεάματα (παραστάσεις θεατρικές, κουκλοθεατρικές, θεάτρου σκιών και κινηματογραφικές ταινίες) που θα παρακολουθήσουν οι μαθητές, θα λαμβάνουν από κοινού ο Σύλλογος Διδασκόντων και ο Σύλλογος Γονέων του κάθε σχολείου. Οι παραστάσεις που απευθύνονται στους μαθητές θα πρέπει να συμβαδίζουν με τους σκοπούς και τις αξίες της παιδαγωγικής, όπως είναι η ψυχική καλλιέργεια, η βίωση των αξιών της ζωής, η γνώση και η ορθή αντιμετώπιση των κοινωνικών προβλημάτων. Επίσης θα πρέπει να ανταποκρίνονται στα ενδιαφέροντα και την αντιληπτική ικανότητα της ηλικίας των μαθητών στους οποίους απευθύνονται και να διαθέτουν άρτιο λόγο και άψογο περιεχόμενο. "


Συνεργασία... Και ειδικά ανάμεσα στο σχολείο και στην οικογένεια. Διότι το σχολείο δεν είναι μια αποκομμένη νησίδα, το νέο σχολείο, αλλά οφείλει να βρίσκεται σε σχέση διαρκή, στενή και συστηματική, με ολόκληρη την κοινότητα που το περιβάλλει.


Και διότι οι γονείς έχουν δικαίωμα να συμμετέχουν στο έργο του σχολείου.


Κυρίως όμως διότι όλες οι σχετικές επιστημονικές έρευνες έχουν διαπιστώσει θετικές και μεγάλες επιδράσεις από τη συνεργασία αυτή στην επίτευξη των στόχων του σχολείου. Ενώ η αντίληψη πως το σχολείο αποτελεί φέουδο των εκπαιδευτικών ούτε από τη σύγχρονη παιδαγωγική επιστήμη υποστηρίζεται ούτε από τη νομοθεσία της χώρας. Και είναι λάθος ασυγχώρητο με πρόσχημα την παιδαγωγική ελευθερία του εκπαιδευτικού να λησμονούμε την υποχρέωσή του να τηρεί τον όρκο που έδωσε για να προσληφθεί: Την υπακοή στο Σύνταγμα και στους νόμους. Εξάλλου, όπως είπε και ο ποιητής: "Θέλει αρετή και τόλμη η ελευθερία".


Κλείνοντας λοιπόν την εκτενή αυτή αναφορά στις διδακτικές επισκέψεις, θα πω ότι οι σχολικές εξορμήσεις δε γίνονται για να περάσουν καλά οι μαθητές, χάνοντας τα μαθήματα μιας μέρας. Γιατί έτσι παραδεχόμαστε πως οι μαθητές υποφέρουν μέσα στο σχολείο...


Περισσότερο ακόμη δε γίνονται για να περάσουν καλά οι δάσκαλοι, γλιτώνοντας την εργασία αυτής της μέρας. Και το γιατί είναι θαρρώ αυτονόητο.


Ούτε για να τα οικονομήσουν οι διάφοροι που δραστηριοποιούνται επιχειρηματικά περί τις σχολικές εκδρομές. Είτε λέγονται λεωφορεία, είτε κινηματογράφοι είτε οτιδήποτε άλλο...


Οι διδακτικές επισκέψεις γίνονται γιατί έτσι θεωρεί η παιδαγωγική επιστήμη ότι βελτιώνεται η ποιότητα της εκπαίδευσης και με στόχο να μπορέσουν οι σημερινοί μαθητές να ζήσουν αύριο μια καλύτερη ζωή. Μια ολόκληρη ζωή καλύτερη. Αυτό μετράει. Κι όχι το περάσαμε καλά για μια μέρα.


Όσο για τους δασκάλους και τους διάφορους επαγγελματίες αυτοί πληρώνονται από την κοινωνία οι μεν και από τους γονείς οι δε για να κάνουν με τον καλύτερο δυνατό τρόπο την εργασία τους κι όχι για να περνάνε καλά οι ίδιοι.


Οι δε παιδαγωγοί; Που δεν αισθάνονται υπάλληλοι αλλά λειτουργοί; Ε, αυτοί έτσι κι αλλιώς ένα και μόνο τους καίει. Το καλύτερο μέλλον του λαού και του τόπου μας και το καλύτερο μέλλον ολόκληρης της ανθρωπότητας. Κι όχι η προσωπική τους καλοπέραση.


Κοινό σημείο αναφοράς με τους γονείς το ότι το έργο του παιδαγωγού υλοποιείται δια μέσου της αγωγής που προσφέρει στα παιδιά. Και είναι δεδομένο πως κάθε φυσιολογικός γονιός ένα επίσης τον καίει. Το καλό του παιδιού του.


Να γιατί παιδαγωγοί και γονείς οφείλουν να συναποφασίζουν για το δέον γενέσθαι για το καλό των παιδιών. Και σοφά το Υπουργείο Παιδείας προχώρησε και σε θεσμοθέτηση της κοινής απόφασης γονιών και δασκάλων στο θέμα της παρακολούθησης θεαμάτων. Αλλά και προβλέπει εδώ και χρόνια έγκριση του γονιού για συμμετοχή του παιδιού στις επισκέψεις. Κι ακόμη επιτρέπει και παρουσία των γονιών στις επισκέψεις αυτές όπως και στις διάφορες εκδηλώσεις του σχολείου. Στόχος δεν είναι να ελέγχουν οι μεν του δε ούτε και η απλοϊκή σύσφιξη σχέσεων ανάμεσα στους φορείς της σχολικής κοινότητας. Μα η για το κοινό καλό όλων συνεργασία. Που δεν μπορεί να είναι άλλο από το καλύτερο αύριο των σημερινών παιδιών.


_____________________________


* Περισσότερα για το θέμα της αξιοποίησης των μουσείων στη διδακτική μας πράξη μπορεί κανείς να μάθει μελετώντας το βιβλίο (και διδακτορική διατριβή) της Διοτίμας Λιαντίνη: ΤΟ ΜΟΥΣΕΙΟ ΚΑΙ Η ΔΙΔΑΚΤΙΚΗ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΤΕΧΝΗΣ, Αθήνα 2001, Βιβλιογονία.



Εκδρομή στο Μέτσοβο - επίσκεψη στην Πινακοθήκη Αβέρωφ

Αύριο τα Τεταρτάκια θα επισκεφθούν το μαγευτικό Μέτσοβο. Η αναχώρηση θα γίνει πρωί πρωί ενώ η επιστροφή ορίστηκε για τις 14.00.


Κατά την παραμονή μας στο Μέτσοβο θα επισκεφθούμε και την Πινακοθήκη Αβέρωφ, την καλύτερη πινακοθήκη της Ελλάδας μετά την Εθνική Πινακοθήκη.


Μπορείτε να σχηματίσετε μια πρώτη εντύπωση επισκεπτόμενοι την Πινακοθήκη μέσω διαδικτύου:




Από το σάιτ αυτό παραθέτουμε τις εξής πληροφορίες:


Η Πινακοθήκη


Η Πινακοθήκη Ε. Αβέρωφ είναι μουσείο νεοελληνικής τέχνης. Λειτουργεί στο Μέτσοβο του νομού Ιωαννίνων από τον Αύγουστο του 1988. Έχει σε μόνιμη έκθεση αντιπροσωπευτικά έργα των σημαντικότερων Ελλήνων ζωγράφων, χαρακτών και γλυπτών του 19ου και του 20ού αιώνα, όπως των Γύζη, Λύτρα, Βολανάκη, Ιακωβίδη, Παρθένη, Μαλέα, Γαλάνη, Χατζηκυριάκου-Γκίκα, Μόραλη, Τέτση και πολλών ακόμα. Η Συλλογή έργων τέχνης του μουσείου θεωρείται μια από τις πληρέστερες και σημαντικότερες αυτής της περιόδου.


Εκτός από τη Μόνιμη Έκθεση, διοργανώνονται περιοδικές εκθέσες – θεματικές, αναδρομικές, ομαδικές ή άλλες ειδικότερου ενδιαφέροντος– με έργα που συγκεντρώνονται από άλλα μουσεία και ιδιωτικές συλλογές της χώρας ή του εξωτερικού. Άλλες δραστηριότητες περιλαμβάνουν την οργάνωση επιστημονικών συμποσίων, ημερίδων, ξεναγήσεων, εκπαιδευτικών προγραμμάτων και δημιουργικών εργαστηρίων, ενώ το Παιδικό Εργαστήρι της Πινακοθήκης λειτουργεί σε τακτική βάση για τα παιδιά της περιοχής. Πλούσια είναι τέλος και η εκδοτική δραστηριότητα του μουσείου.


Να σημειώσουμε ότι ιδρυτής της Πινακοθήκης είναι ο Ευάγγελος Αβέρωφ - Τοσίτσας, ένας άνθρωπος με πολύπλευρα ταλέντα και με δραστηριότητες σε ένα ευρύτατο φάσμα της ζωής του τόπου. Σπούδασε δικηγόρος και οικονομολόγος, ασχολήθηκε ενεργά με την πολιτική αλλά και έγραψε πλούσιο λογοτεχνικό έργο. Πέρα όμως απ' αυτά ο Ευάγγελος Αβέρωφ - Τοσίτσας έβρισκε πάντα χρόνο να προσφέρει και στην ανάπτυξη της ιδιαίτερης πατρίδας του, του Μετσόβου. Η Πινακοθήκη είναι ένα μόνο μέρος αυτής της προσφοράς.




για να εικονική περιήγηση στην Πινακοθήκη Αβέρωφ.




για να δείτε μερικούς από τους πίνακες που διαθέτει...


Καθώς η τάξη μας αυτόν τον καιρό προετοιμάζει έργα ζωγραφικής για τον πανελλήνιο διαγωνισμό της Helmepa Junior, η επίσκεψη στην Πινακοθήκη Αβέρωφ πιστεύουμε ότι θα συμβάλει καθοριστικά στον εμπλουτισμό των γνώσεων των παιδιών σε θέματα εικαστικών τεχνών και θα αποδώσει καρπούς μέσα από τις δικές τους δημιουργίες.



Αυτή την Κυριακή πάμε Γίτανα!

Ο Σύλλογος Προστασίας Περιβάλλοντος και Αρχαιολογικών χώρων διοργανώνει ξενάγηση στον αρχαιολογικό χώρο της Γιτάνης καθώς και στο αρχαιολογικό μουσείο της Ηγουμενίτσας, σε συνδυασμό με πεζοπορία στις όχθες του ποταμού Καλαμά, διαδρομή με ξεχωριστή ομορφιά

Αναλυτικότερα, την Κυριακή, 10 Απριλίου, 8:30 το πρωί θα γίνει συνάντηση στο αρχαιολογικό μουσείο της Ηγουμενίτσας, απ’ όπου θα μεταβούμε στον Παραπόταμο για να ξεκινήσει η πεζοπορία προς στην αρχαία Γιτάνη, διαδρομή ομαλή κι ευχάριστη, διάρκειας, περίπου, δύο ωρών.

Κατά την άφιξή μας στον αρχαιολογικό χώρο της Γιτάνης θα ξεναγηθούμε από τους αρχαιολόγους μας και στη συνέχεια, θα καταλήξουμε στο αρχαιολογικό μουσείο της πόλης για τον δεύτερο κύκλο ξενάγησης, ώστε να συνδυαστούν τα αρχαιολογικά ευρήματα με τους τόπους που περπατήσαμε.

Δηλώσεις συμμετοχής, θα γίνουν την Πέμπτη 17:30-18:30 στο γραφείο του συλλόγου, στο ισόγειο του παλαιού Δημαρχείου.

Κόστος συμμετοχής 3,00€ για τα μέλη και τους μαθητές-φοιτητές και 5,00€ για τους υπόλοιπους.

Σας περιμένουμε όλους!!!


(Συμβουλή: Προτιμήστε μακριά παντελόνια και φόρμες για την αποφυγή μικροτραυματισμών λόγω των διάσπαρτων χόρτων σε σημεία της διαδρομής.)

_________________________________


ΠΗΓΗ ΕΙΔΗΣΗΣ


http://thesprotia-news.blogspot.com/2011/04/blog-post_3875.html


Για περισσότερες πληροφορίες και δηλώσεις συμμετοχής παρακαλείστε να επικοινωνήσετε στο τηλ: 6948595088 (Καλαντζή Μαρία) μέχρι την Πέμπτη 10/03/2011.


Σημειώνουμε και τη διεύθυνση της ιστοσελίδας και του συλλόγου: http://www.perivallon-thesprotia.gr/index.html Ελευθερίας 7 (παλιό δημαρχείο)- 46100 Ηγουμενίτσα - 26650 21150


Στην ιστοσελίδα του Υπουργείου Πολιτισμού μπορείτε να διαβάσετε τις ακόλουθες πληροφορίες για τα Γίτανα ή Γιτάνη όπως παλιότερα αποκαλούσαμε το χώρο:



http://odysseus.culture.gr/h/3/gh351.jsp?obj_id=2640


Η Γιτάνη, δεύτερη -κατά χρονολογική σειρά- πρωτεύουσα της αρχαίας Θεσπρωτίας και έδρα του Κοινού των Θεσπρωτών, ταυτίζεται με τα ερείπια οχυρωμένου οικισμού στη νοτιοδυτική πλαγιά του βουνού της Βρυσέλλας, στη συμβολή του Καλπακιώτικου με τον ποταμό Καλαμά (αρχαίος Θύαμις).


Από την προνομιακή της θέση ήλεγχε την έξοδο του πλωτού, τότε, ποταμού προς τη θάλασσα.


Στα εκατόν πενήντα περίπου χρόνια ζωής της, από την ίδρυσή της το 335/330 π.Χ. έως και την κατάληψή της από τους Ρωμαίους το 167 π.Χ., η πόλη αποτελούσε ένα από τα σημαντικότερα πολιτικά, διοικητικά και οικονομικά κέντρα της ευρύτερης περιοχής του Ιόνιου. Οι επιγραφικές μαρτυρίες και οι φιλολογικές πηγές, σε συνδυασμό με τα πορίσματα των πρόσφατων ερευνών, επιτρέπουν την ταύτιση της προαναφερθείσας θέσης με την αρχαία Γιτάνη.


Η παλαιότερη πληροφορία για την ύπαρξη της Γιτάνης σαν έδρας του Κοινού των Θεσπρωτών μαρτυρείται από το περιεχόμενο ενός απελευθερωτικού ψηφίσματος που βρέθηκε στο χώρο της Αγοράς, το οποίο χρονολογείται μεταξύ του 350 και 300 π.Χ., ενώ επιβεβαιώνεται και από την αρχαία γραπτή παράδοση (Λίβιος, Πολύβιος).


Η τελευταία γραπτή μαρτυρία για την πόλη (Λίβιος) χρονολογείται το φθινόπωρο του 172 π.Χ., έτος κατά το οποίο έφθασαν στην Ήπειρο Ρωμαίοι απεσταλμένοι με αφορμή την προετοιμασία της οργάνωσης των πολεμικών επιχειρήσεων εν όψει της επικείμενης έναρξης του Γ΄ Μακεδονικού πολέμου.


Η εύρεση 3.000 πήλινων σφραγισμάτων, πάνω στα οποία αναγράφεται σε δωρική διάλεκτο το όνομα «ΓΙΤΑΝΑ», κατά την ανασκαφή μεγάλου δημοσίου κτιρίου («Κτίριο Α»), το οποίο ταυτίζεται με το Μητρώο-Αρχείο της πόλης, επιβεβαιώνει την ταύτιση του ονόματος με το σωζόμενο από τη φιλολογική παράδοση.


Ο αρχαίος οικισμός περιβάλλεται στις τρεις πλευρές -σαν χερσόνησος- από τον ποταμό Καλαμά. Στα βορειοανατολικά ο ορεινός όγκος της Βρυσέλλας, όπου και η ακρόπολη της Γιτάνης, δεσπόζει στο εσωτερικό της δελταϊκής πεδιάδας, που σχηματίστηκε από τις προσχώσεις του ποταμού και παρέχει επιπλέον φυσική προστασία στην αρχαία πόλη.


Η προνομιούχος -από άποψη κάλλους και οχύρωσης- θέση σε συνδυασμό με την άμεση πρόσβαση στους φυσικούς πόρους της περιοχής συντέλεσαν στην πρώιμη κατοίκηση της περιοχής από τους προϊστορικούς, ήδη, χρόνους, καθώς παρείχαν αυτάρκεια και ασφάλεια στους κατοίκους. Αυτό υποδεικνύεται από την εύρεση πυριτολιθικών λεπίδων και προϊστορικών οστράκων στην ευρύτερη περιοχή του αρχαιολογικού χώρου.


Κατά την αρχαιότητα, ο ποταμός ήταν πλωτός από τις εκβολές του στο Ιόνιο μέχρι, τουλάχιστον, το ύψος της Γιτάνης, γεγονός που έπαιξε καθοριστικό ρόλο στη μετέπειτα ανάπτυξη του οικισμού ως σημαντικού εμπορικού κέντρου.


Μέσω του υδάτινου αυτού δρόμου και των παραποτάμιων οδικών αρτηριών, διακινούνταν άνθρωποι και αγαθά -σε ένα κατά τα άλλα δύσβατο τοπίο- και εξασφαλιζόταν η πρόσβαση προς τη θάλασσα, αλλά και την εύφορη ποτάμια κοιλάδα, όπου βρίσκονταν οι σημαντικοί οικισμοί της Λυγιάς και της Μαστιλίτσας.


Ταυτόχρονα, υπήρχε άμεση επικοινωνία με τις άλλες μεγάλες πόλεις κατά μήκος του ποταμού (αρχαία Φανοτή, οικισμός στη Ραβενή κ.α.) αλλά και εκείνες στα παράλια της Θεσπρωτίας (Ελίνα κ.α.).


Η ίδρυση της αρχαίας πόλης τοποθετείται, με βάση τα αρχαιολογικά δεδομένα και τις αρχαίες πηγές, στο β΄ μισό του 4ου αι. π.Χ., εποχή η οποία συμπίπτει με την προσάρτηση της νότιας Κεστρίνης, της περιοχής δηλ. που οικοδομήθηκε ο οχυρωμένος οικισμός.


Η κατοίκηση στη Γιτάνη συνεχίζεται χωρίς διακοπή και στους ελληνιστικούς χρόνους, όπως αποδεικνύεται από τα κτίρια που έχουν ανασκαφεί εντός του οικισμού, αλλά και από τα ευρήματα των τάφων στα βορειοανατολικά της οχύρωσης και δυτικά του φράγματος του Καλαμά.


Αντίθετα, δεν υπάρχουν αρχιτεκτονικά λείψανα που θα μπορούσαν να χρονολογηθούν στην περίοδο μετά την κατάληψή της από τους Ρωμαίους. Όπως μαρτυρούν τα εκτεταμένα στρώματα καταστροφής των ανασκαμμένων κτιρίων, φαίνεται ότι ο αρχαίος οικισμός καταστράφηκε και εγκαταλείφθηκε οριστικά το 167 π.Χ.


Συντάκτης


Λάζου Θεοδώρα/Λάμπρου Βασιλική/Γκάνια Χριστίνα, Ιστορικός-Αρχαιολόγος ΛΒ΄ ΕΠΚΑ/Αρχαιολόγος ΛΒ΄ ΕΠΚΑ/ Επί συμβάσεια αρχαιολόγος ΛΒ' ΕΠΚΑ


Τα Τεταρτάκια γνωρίζουν το Θανάση Λερούνη και τους Καλλάσα!

Δευτέρα απόγευμα, 4 Απρίλη 2011, στο Πάνθεο. Στην Ηγουμενίτσα. Ημερίδα για τη φυλή των Καλλάσα. Διοργανωτής της εκδήλωσης το Κέντρο Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης Φιλιατών.


Ομιλητής ο πασίγνωστος Θανάσης Λερούνης. Ο άνθρωπος που έχει αφιερώσει τη ζωή του στη φυλή αυτή.



Κόσμος λίγος. Ανάμεσά τους όμως οι επικεφαλής του τόπου μας και της εκπαιδευτικής κοινότητας Θεσπρωτίας: Ο κ. Κάτσινος, ο Δήμαρχος Ηγουμενίτσας, ο κ. Γ. Τζάνης, ο Αντιδήμαρχος Παιδείας, ο κ. Νάτσης, Διευθυντής Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης Θεσπρωτίας, ο κ. Β. Τζάνης, Διευθυντής Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης Θεσπρωτίας.



Ο κ. Λερούνης με σεμνότητα που μας εξέπληξε παρουσίασε αφενός τα ιδιαίτερα γνωρίσματα της φυλής Καλλάσα και αφετέρου το έργο των Ελλήνων εθελοντών. Και πρέπει εδώ να σημειώσουμε πως ο Θανάσης Λερούνης που έχει για μεγάλα διαστήματα ζήσει κοντά στους Καλλάσα, έπεσε πρόπερσι στα χέρια των Ταλιμπάν και παρέμεινε ως όμηρος για πολλούς μήνες. Ο ίδιος ακροθιγώς αναφέρθηκε σ' αυτήν την τρομακτική εμπειρία του και μόνο όταν ρωτήθηκε αποκάλυψε πως υπέστη ακόμη και ξυλοδαρμούς και βασανιστήρια, ειδικά τους πρώτους μήνες.


Αυτό που εντυπωσιάζει είναι πως η φοβερή περιπέτεια δεν έκαμψε τη διάθεσή του να βοηθήσει τη φυλή των Καλλάσα. Αν και μέσα από την ομιλία του και τα στοιχεία που παρουσίασε, μπορέσαμε κι εμείς έστω και λίγο να νιώσουμε τους λόγους που τον ωθούν.


Οι Καλλάσα θα πρέπει να πούμε ότι θεωρούν τους εαυτούς τους απογόνους των στρατιωτών του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Ιστορικά δεν τεκμηριώνεται αλλά ούτε και μπορεί να αποκλειστεί αυτή τους η πεποίθηση. Τα ιδιαίτερα μάλιστα γνωρίσματα του πολιτισμού τους αποκαλύπτουν δεσμούς με τον αρχαίο ελληνικό πολιτισμό!


Στο βαθμό λοιπόν που η φυλή μας γέννησε έναν Αλέξανδρο, δεν είναι ακατανόητη και η περίπτωση του καθηγητή Θανάση Λερούνη. Εξάλλου αιώνες τώρα η Γοργόνα τριγυρνά στα πέλαγα και το ΖΕΙ Ο ΒΑΣΙΛΙΑΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ εξακολουθεί να ακούγεται...



Την εκδήλωση στο Πάνθεο παρακολούθησαν εκ μέρους της τάξης μας η Φαίη, ο Άρης και ο Νίκος Π. Και όχι μόνο παρακολούθησαν προσεκτικά όλη την παρουσίαση αλλά και σε ρόλο δημοσιογράφου κατέγραψαν ηχητικά την ομιλία του κ. Λερούνη. Δικές τους και οι περισσότερες φωτογραφίες που δημοσιεύουμε.


Ιδιαίτερο ενδιαφέρον έδειξαν οι λιλιπούτειοι δημοσιογράφοι για τα παιχνίδια που παίζουν τα παιδιά των Καλλάσα. Ο κ. Λερούνης τους απάντησε πως ένα από τα αγαπημένα τους παιχνίδια είναι τα πεντόβολα ενώ παίζουν συχνά και με κότσια.


Να προσθέσουμε ότι η τάξη μας δεν έχει ακόμη διδαχτεί την εκστρατεία του Μεγάλου Αλεξάνδρου και έτσι δεν ήταν και τόσο εύκολο στα παιδιά να κατανοήσουν όλα όσα άκουγαν. Σίγουρα όμως όταν θα φτάσουμε στα κεφάλαια για τον Αλέξανδρο θα έχουν πολλά να πουν στα άλλα παιδιά από όσα χτες βράδυ είδαν και παρακολούθησαν.


Στο τέλος της βραδιάς ζήτησαν από τον κ. Λερούνη και μία χάρη. Να φωτογραφηθούν μαζί του. Κι εκείνος δεν τους χάλασε το χατίρι! Για ευνόητους όμως λόγους δεν μπορούμε εδώ να αναρτήσουμε τη φωτογραφία... Θα πρέπει όμως να πω ότι από τις πολλές φωτογραφίες που βγάλαμε σ' αυτή και μόνο είδα το πρόσωπο του Θανάση Λερούνη να αστράφτει... Να αφήνει την αδιόρατη θλίψη και τον πόνο που μαρτυρούσε η έκφρασή του όση ώρα μας μιλούσε για τους αγαπημένους του Καλλάσα.


Θέλουμε να πιστεύουμε πως αυτό το μοναδικό χαμόγελο που είδαμε στο πρόσωπό του θα γίνει μεγαλύτερο όταν καταφέρουμε να ανταποκριθούμε στην πρόταση που μας έκανε, στην απάντηση δηλαδή που μας έδωσε όταν τον ρωτήσαμε πώς μπορούμε εμείς να βοηθήσουμε τους Έλληνες εθελοντές που συμπαραστέκονται στους Καλλάσα:


- Μπορείτε να βάλετε σε μια γωνιά του σχολείου σας έναν κουμπαρά. Και να ρίχνει εκεί το κάθε παιδί ό,τι περισσεύει από το χαρτζιλίκι του...


Τι λέτε, παιδιά; Θα μπορέσουμε να το κάνουμε;

Ο Θανάσης Λερούνης αύριο στο ΠΑΝΘΕΟΝ - Θα μιλήσει για τους ΚΑΛΑΣ, τους απογόνους του Μεγάλου Αλεξάνδρου!





Διημερίδα για τους "Καλάς" με ομιλητή τον Θ. Λερούνη


ΚΠΕ ΦΙΛΙΑΤΩΝ:


ΔΙΗΜΕΡΙΔΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΦΥΛΗ ΑΠΟΓΟΝΩΝ ΤΟΥ Μ. ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ "ΚΑΛΑΣ"


ΚΕΝΤΡΙΚΟΣ ΟΜΙΛΗΤΗΣ


Ο ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΣ ΤΗΣ ΦΥΛΗΣ ΘΑΝΑΣΗΣ ΛΕΡΟΥΝΗΣ .


Το Κέντρο Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης διοργανώνει μια αξιόλογη διημερίδα με Θέμα:


"Περιβάλλον και διατήρηση πολιτιστικής κληρονομιάς :


Η περίπτωση της φυλής των Καλάς, στον Ινδικό Καύκασο,


απογόνων της στρατιάς του Μεγάλου Αλεξάνδρου ".


Κεντρικός Ομιλητής : Θανάσης Λερούνης , εκπαιδευτικός,πρόεδρος των Ελλήνων εθελοντών που δραστηριοποιούνται στην περιοχή της φυλής των Καλάς, στο Β.Δ. Πακιστάν.


Η εκδήλωση θα πραγματοποιηθεί την Κυριακή 3 Απριλίου στο Φιλιάτι, στο Πολιτιστικό Κέντρο του Δήμου στις 19:30 και την Δευτέρα 4 Απριλίου στην Ηγουμενίτσα, στο Πολιτιστικό Κέντρο "Πάνθεον" την ίδια ώρα στις 19:30.


H είσοδος είναι ελεύθερη και τις δύο ημέρες.


http://filiates.blogspot.com/2011/04/blog-post_1057.html


_______________________________________


Εμείς τι να προσθέσουμε; Πώς απλά καιγόμαστε από περιέργεια να γνωρίσουμε από κοντά αυτόν τον καταπληκτικό άνθρωπο, το Θανάση Λερούνη.


Ας είμαστε όλοι εκεί! Να τιμήσουμε και το Θανάση Λερούνη αλλά και να ενημερωθούμε για τους Καλάς. Κάτι που ενδιαφέρει ιδιαίτερα τους μαθητές της Τετάρτης Δημοτικού...

ΨΗΦΙΑΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ (κλικ στην εικόνα)